Jeśli nie możecie obejrzeć filmu, poproś dwóch członków grupy o przeczytanie następującego scenariusza.
Prezydent Henry B. Eyring : Zasady przyświecające założeniu kościelnego programu pomocy wzajemnej nie dotyczą tylko jednego czasu czy jednego miejsca. Są ponadczasowe i bez granic […].
Zasada pomocy wzajemnej jest jasna. Ci, którzy zgromadzili więcej, mają ukorzyć się i pomóc tym, którzy są w potrzebie. Ci, którzy obfitują, mają dobrowolnie poświęcić nieco ze swojej wygody, czasu, umiejętności i zasobów, aby ulżyć cierpieniom tych, którzy są w potrzebie. Pomocy należy udzielać w sposób, który zwiększy umiejętność obdarowanych, by troszczyć się o siebie, a potem — o innych. Ten Pański sposób pomocy może wywołać niezwykły efekt. Błogosławieni są zarówno dający, jak i otrzymujący.
(Adaptacja przemówienia wygłoszonego przez Prezydenta Eyringa podczas poświęcenia Sugarhouse Utah Welfare Services Center w czerwcu 2011 r., strona internetowa: LDS.org)
Prezydent Dieter F. Uchtdorf : Bracia i siostry, spoczywa na nas odpowiedzialność nałożona przez przymierze, że będziemy wrażliwi na potrzeby innych i będziemy służyć tak jak Zbawiciel, by wyciągać rękę, błogosławić i podnosić na duchu ludzi wokół nas.
Odpowiedź na naszą modlitwę często nie przychodzi w chwili, gdy jesteśmy na kolanach, lecz gdy jesteśmy na nogach, służąc Panu i służąc otaczającym nas ludziom. Bezinteresowne akty służby i poświęcenia oczyszczają naszego ducha, usuwają bielma z naszych duchowych oczu i otwierają okna niebios. Kiedy stajemy się odpowiedzią na czyjąś modlitwę, często okazuje się, że znajdujemy odpowiedź na własną.
(„Czekając na drodze do Damaszku”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 76)