Hel

In de hedendaagse openbaringen wordt op minstens twee manieren naar de hel verwezen. Ten eerste is het een plek, die de gevangenis in de geestenwereld wordt genoemd, voor ‘hen die gestorven [zijn] in hun zonden, zonder kennis van de waarheid, of in overtreding, omdat zij de profeten verworpen hadden’ (LV 138:32). Dit is een tijdelijk verblijf, waar de geesten in het evangelie worden onderricht en de kans krijgen zich te bekeren en de heilsverordeningen te accepteren die voor hen in de tempels worden verricht. (Zie LV 138:30–35.) Wie daar het evangelie aanvaarden, mogen tot de opstanding in het paradijs wonen. Na hun opstanding en oordeel, ontvangen zij de graad van heerlijkheid die zij waardig zijn. Wie ervoor kiezen zich niet te bekeren, zonder zoons des verderfs te zijn, blijven in de gevangenis in de geestenwereld tot het einde van het millennium. Dan worden zij van hel en straf verlost en krijgen na hun opstanding een telestiale heerlijkheid toegewezen. (Zie LV 76:81–85.)

Ten tweede verwijst het woord hel naar de buitenste duisternis, de woonplaats van de duivel, zijn engelen, en de zoons des verderfs. (Zie LV 29:36–38; 76:28–33.) De zoons des verderfs krijgen ‘geen vergeving in deze wereld, noch in de komende wereld, omdat zij de Heilige Geest hebben verloochend, na deze te hebben ontvangen, en de Eniggeboren Zoon des Vaders hebben verloochend en Hem voor zichzelf gekruisigd en openlijk te schande hebben gemaakt’ (LV 76:34–35; zie ook de verzen 31–33, 36–37). Die personen komen in geen enkel koninkrijk van heerlijkheid; voor hen blijven de restricties van de hel bestaan. (Zie LV 76:38; 88:24, 32.)

Zie ook koninkrijken van heerlijkheid; Satan