Opstanding
Door de val van Adam en Eva zijn we onderhevig aan de lichamelijke dood, ofwel de scheiding van de geest van het lichaam. Dankzij de verzoening van Jezus Christus zullen alle mensen herrijzen uit het graf — gered van de lichamelijke dood. (Zie 1 Korintiërs 15:22.) De opstanding is de hereniging van de geest met het lichaam in een volmaakte, onsterfelijke gedaante. Niet langer zijn we onderhevig aan ziekte en dood. (Zie Alma 11:42–45.)
De Heiland was de eerste persoon op aarde die uit de dood is opgestaan. Het Nieuwe Testament bevat verschillende verklaringen dat Hij uit het graf is opgestaan. (Zie Matteüs 28:1–8; Marcus 16:1–14; Lucas 24:1–48; Johannes 20:1–29; 1 Korintiërs 15:1–8; 2 Petrus 1:16–17.)
Toen de herrezen Heer aan zijn apostelen verscheen, maakte Hij hun duidelijk dat Hij een lichaam van vlees en beenderen had. Hij zei: ‘Ziet mijn handen en mijn voeten, dat Ik het zelf ben; betast Mij en ziet, dat een geest geen vlees en beenderen heeft, zoals gij ziet, dat Ik heb’ (Lucas 24:39). Ook is Hij na zijn opstanding aan de Nephieten verschenen. (Zie 3 Nephi 11:10–17.)
Ten tijde van de opstanding zullen we ‘naar [onze] werken […] worden geoordeeld. (…) Wij zullen voor God worden gebracht, en weten zoals wij nu weten, en een levendige herinnering aan al onze schuld hebben’ (Alma 11:41, 43). De eeuwige heerlijkheid die we ontvangen hangt van onze getrouwheid af. Hoewel alle mensen zullen opstaan, beërven alleen de mensen die tot Christus zijn gekomen en aan de volheid van het evangelie hebben deelgehad, de verhoging in het celestiale koninkrijk.
Inzicht in en een getuigenis van de opstanding kan u hoop en perspectief schenken in momenten van moeilijkheden, ontberingen en triomfen. U kunt troost vinden in de zekerheid dat de Heiland leeft en dat Hij door zijn verzoening ‘de banden des doods verbreekt, zodat het graf geen overwinning zal hebben, en de prikkel des doods zou worden verzwolgen in de hoop op heerlijkheid’ (Alma 22:14).