1 Արդ, որդի՛ս, ահավասիկ ես կկամենայի որոշ բան էլ ասել քեզ. քանզի ես զգում եմ, որ քո միտքը խռովված է մեռելների հարության վերաբերյալ:

2 Ահա, ես ասում եմ քեզ, որ չկա հարություն, կամ, ես կասեի այլ խոսքերով, որ այս մահկանացուն չի հագնում անմահություն, այս ապականությունը չի հագնում անապականություն, մինչև Քրիստոսի գալուստը:

3 Ահա, նա իրականացնում է մեռելների հարությունը: Բայց ահա, որդիս, դեռ հարությունը չէ: Արդ, ես բացահայտում եմ քեզ մի խորհուրդ. սակայն, կան շատ խորհուրդներ, որոնք պահվում են, որ ոչ ոք չիմանա դրանք, բացի իրենից՝ Աստծուց: Բայց ես ցույց եմ տալիս քեզ մի բան, որը ես ջանասիրաբար հարցրել եմ Աստծուց, որ ես կարողանայի իմանալ, դա հարության վերաբերյալ է:

4 Ահա, կա մի նշանակված ժամանակ, որ բոլորը պիտի դուրս գան մեռած տեղից: Արդ, երբ է գալու այս ժամանակը, ոչ ոք չգիտի, բայց Աստված գիտի ժամանակը, որը նշանակված է:

5 Արդ, դա կլինի առաջին անգամ, թե երկրորդ անգամ, թե երրորդ անգամ, որ մարդիկ դուրս կգան մեռած տեղից, դա նշանակություն չունի. քանզի Աստված գիտի բոլոր այս բաները. և ինձ բավական է գիտենալ, որ դա այդպես է, որ կա նշանակված ժամանակ, երբ բոլորը պիտի հարություն առնեն մեռելներից:

6 Արդ, պետք է անպայման լինի մի ժամանակահատված՝ մահվան ժամանակի և հարության ժամանակի միջև:

7 Եվ այժմ, ես կկամենայի հարցնել, ի՞նչ է պատահում մարդկանց հոգիների հետ մահվան այս ժամանակից մինչև հարության համար նշանակված ժամանակը:

8 Արդ, արդյո՞ք կա ավելի, քան մեկ ժամանակ, նշանակված՝ մարդկանց հարություն առնելու համար, դա նշանակություն չունի. քանզի բոլորը միանգամից չեն մեռնում, և դա նշանակություն չունի. Աստծո համար բոլորը մեկ օրվա պես է, և ժամանակը չափվում է միայն մարդու համար:

9 Հետևաբար, կա մի ժամանակ նշանակված՝ մարդկանց համար, որ նրանք պիտի հարություն առնեն մեռելներից. և կա մի ժամանակահատված մահվան ժամանակի և հարության ժամանակի միջև: Եվ այժմ, այս ժամանակահատվածի վերաբերյալ, թե ինչ է պատահում մարդկանց հոգիների հետ, դա այն է, որը ես ջանասիրաբար հարցրել եմ Տիրոջից՝ իմանալու համար. և դա այն բանն է, որի մասին ես գիտեմ:

10 Եվ երբ գա ժամանակը, երբ բոլորը հարություն առնեն, այն ժամանակ նրանք կիմանան, որ Աստված գիտի բոլոր ժամանակները, որոնք նշանակված են մարդու համար:

11 Այժմ, հոգու վիճակի վերաբերյալ մահվան և հարության միջև: Ահա, ինձ համար հայտնի դարձվեց հրեշտակի կողմից, որ բոլոր մարդկանց հոգիները, հենց որ նրանք հեռանում են այս մահկանացու մարմնից, այո, բոլոր մարդկանց հոգիները՝ լինեն նրանք բարի, թե չար, տարվում են տուն՝ այն Աստծո մոտ, որը նրանց կյանք էր տվել:

12 Եվ հետո պիտի լինի այնպես, որ նրանց հոգիները, ովքեր արդար են, ընդունվում են երջանկության մի վիճակի մեջ, որը կոչվում է դրախտ՝ հանգստության մի վիճակ, խաղաղության մի վիճակ, որտեղ նրանք պիտի հանգստանան բոլոր իրենց տագնապներից և բոլոր մտահոգություններից, և վշտից:

13 Եվ հետո, պիտի լինի այնպես, որ հոգիներն ամբարիշտների, այո, ովքեր չար են, քանզի, ահա, նրանք չունեն մաս կամ բաժին՝ Տիրոջ Հոգուց, քանզի ահա, նրանք ընտրեցին, ավելի շուտ, չար գործեր, քան բարի. հետևաբար, դևի ոգին մտավ նրանց մեջ, և տիրեց նրանց տանը, և սրանք դուրս պիտի գցվեն դրսի խավարը, այնտեղ պիտի լինի լացն ու կոծը, և ատամների կրճտոցը, և այս, իրենց իսկ անօրինության պատճառով, լինելով տարված գերի՝ դևի կամքով:

14 Արդ, սա է վիճակն ամբարիշտների հոգիների, այո, խավարում և զարհուրելի մի վիճակում՝ երկյուղով սպասելով իրենց վրա Աստծո ցասման բոցավառ զայրույթին. այսպիսով, նրանք մնում են այս վիճակում, ինչպես որ արդարները՝ դրախտում, մինչև իրենց հարության ժամանակը:

15 Արդ, կան ոմանք, ովքեր հասկացել են, որ հոգու այս վիճակը երջանկության և այս վիճակը թշվառության, նախքան հարությունը, մի առաջին հարություն էր: Այո, ես ընդունում եմ, դա կարող է կոչվել մի հարություն՝ ոգու կամ հոգու բարձրանալը, և նրանց հանձնումը երջանկության կամ թշվառության, համաձայն այն խոսքերի, որոնք խոսվել են:

16 Եվ ահա, բացի այդ, ասվել է, որ կա մի առաջին հարություն, մի հարություն բոլոր նրանց, ովքեր եղել են, կամ ովքեր կան, կամ ովքեր կլինեն, ընդհուպ մինչև Քրիստոսի հարությունը մեռելներից:

17 Արդ, մենք չենք կարծում, որ այս առաջին հարությունը, որի մասին խոսվեց այս ձևով, կարող է լինել հոգիների հարությունը և նրանց հանձնումը երջանկության կամ թշվառության: Դու չես կարող կարծել, որ սա այն է, ինչ դա նշանակում է:

18 Ահա, ես ասում եմ քեզ՝ Ո՛չ, այլ դա նշանակում է նրանց հոգու վերամիավորումը մարմնի հետ, Ադամի օրերից ի վեր, ընդհուպ մինչև Քրիստոսի հարությունը:

19 Արդ, արդյոք հոգիները և մարմինները նրանց, որոնց մասին խոսվեց, պիտի բոլորը վերամիավորվեն միանգամից՝ ամբարիշտները, ինչպես նաև արդարները, ես չեմ ասում. թող բավարարի այն, որ ես ասում եմ, որ նրանք բոլորը դուրս են գալու, կամ, այլ խոսքով, նրանց հարությունն իրականացվում է մինչև հարությունը նրանց, ովքեր կմեռնեն Քրիստոսի հարությունից հետո:

20 Արդ, որդի՛ս, ես չեմ ասում, որ նրանց հարությունը գալիս է Քրիստոսի հարության պահին. այլ, ահա, ես տալիս եմ դա, որպես իմ կարծիքը, որ արդարների հոգիները և մարմինները վերամիավորվում են Քրիստոսի հարության և դեպի երկինք նրա համբարձման ժամանակ:

21 Բայց արդյոք դա կլինի նրա հարության պահին, թե հետո, ես չեմ ասում. բայց այսքանը ես ասում եմ, որ կա մի ժամանակահատված, մահվան և մարմնի հարության միջև, և հոգու մի վիճակ՝ երջանկության մեջ կամ թշվառության մեջ, մինչև այն ժամանակը, որը նշանակված է Աստծո կողմից, որ մեռելները պիտի դուրս գան և վերամիավորվեն՝ և՛ հոգին, և՛ մարմինը, և բերվեն՝ կանգնելու Աստծո առաջ և դատվելու ըստ իրենց գործերի:

22 Այո, սա իրականացնում է վերականգնումն այն բաների, որոնց մասին խոսվել է մարգարեների բերանով:

23 Հոգին պիտի վերականգնվի մարմնի հետ, և մարմինը՝ հոգու հետ, այո, և ամեն վերջավորություն և հոդ պիտի վերականգնվի իր մարմնի հետ. այո, նույնիսկ գլխի մի մազ չպիտի կորչի. այլ բոլոր բաները պիտի վերականգնվեն իրենց ճիշտ և կատարյալ կառուցվածքով:

24 Եվ այժմ, որդի՛ս, այս է վերականգնումը, որի մասին խոսվել է մարգարեների բերանով,

25 Եվ այն ժամանակ արդարները պիտի դուրս շողան Աստծո արքայության մեջ:

26 Բայց ահա, մի սոսկալի մահ է գալիս ամբարիշտների վրա. քանզի նրանք մեռնում են արդարությանը վերաբերող բաների նկատմամբ. քանզի նրանք անմաքուր են, և ոչ մի անմաքուր բան չի կարող ժառանգել Աստծո արքայությունը. այլ նրանք դուրս են գցվում ու մատնվում՝ ճաշակելու իրենց աշխատանքների, կամ իրենց գործերի պտուղները, որոնք չար են եղել, և նրանք խմում են դառը գավաթի մրուրը: