ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖ ប្រភពនៃអំណរដ៏យូរអង្វែង

ដោយអែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា

ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់

ដកស្រង់ចេញមកពីសុន្ទរកថាការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន « That They Might Have Joy » ដែលបានថ្លែងនៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ នៅថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៨ ។

សមាជិកគ្រប់រូបនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានស្តារឡើងវិញ ដែលកំពុងព្យាយាមចងចាំ និងគោរពសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋ ហើយគោរពបទបញ្ញត្តិអាចទទួលអំណោយនៃអំណរដ៏យូរអង្វែង ។

ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបាននៅក្នុងការប្រជុំថ្លែងទីបន្ទាល់ពោរពេញដោយអំណាចខាងវិញ្ញាណ ហើយបានស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ពេលបងស្រីដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់បានប្រកាសថា « ខ្ញុំមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតា » ។

រំពេចនោះ វាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដល់ខ្ញុំថា បងស្រីនេះពុំគ្រាន់តែនិយាយដោយសាមញ្ញនូវពាក្យដែលយើងស្គាល់ទាំងនេះទេ ។ ពន្លឺដែលចែងចាំងក្នុងកែវភ្នែកគាត់ សំឡេងពេញដោយខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ទឹកមុខភ្លឺថ្លា និងមានភាពសុខសាន្តរបស់គាត់—អ្វីគ្រប់យ៉ាងអំពីគាត់បានបញ្ជាក់ពីសេចក្តីពិតពោរពេញនៃអ្វីដែលគាត់កំពុងថ្លែង ។ គាត់ពោរពេញដោយអំណរ ! គាត់បានបញ្ចេញអំណរនោះយ៉ាងចែងចាំង ។ ប្រាកដណាស់ គាត់បានប្រែកាន់តែដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយទទួលព្រះភ័ក្ត្រទ្រង់ឆ្លាក់លើមុខរបស់គាត់ ( សូមមើល អាលម៉ា ៥:១៤ ) ជាផ្នែកមួយនៃការមានអំណរ ។

ការបង្ហាញពីសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំចាំពីទំនុកបទនៃទំនុកតម្កើងបីបួនដែលយើងស្គាល់ ៖

យើងកាន់ដំបងដែកដោយជំនឿ

រកអំណរក្នុងការណ៍នេះ ។^១

មក​មក​ពួក​បរិសុទ្ធ​កុំ​ខ្លាច​ឡើយណា
តែ​ខិតខំ​ដោយ​សារទរ ។ …
គ្រាន់​បើ​ជាង​បើ​យើង​ខំ​ឧស្សាហ៍
កម្ចាត់​ចោល​កង្វល់​យើង​នៅ​រុញ​រា
ធ្វើ​បែប​នេះ​ទើប​ចិត្ត​នឹង​រីករាយ—
ស្រួល​ទាំងអស់ ! ស្រួល​ទាំងអស់ !​២

ឱ ឃ្លាដ៏ផ្អែមល្ហែម និងដ៏ពិរោះ ៖

« ខ្ញុំដឹងថា ព្រះប្រោសលោះខ្ញុំនៅរស់ ! »^៣

ហើយនៅក្នុងរដូវកាលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នេះ យើងនឹងច្រៀង ៖

« ខ្ញុំនាំដំណឹងល្អពីសេចក្ដីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ

ដល់អ្នក និងដល់មនុស្សលោកទាំងអស់ » ។^៤

និង

អំណរ​ដល់​លោក ព្រះបុត្រ​កើត​ហើយ
ទទួល​ស្តេច​ដ៏​ថ្កុំថ្កើង ! …
ឲ្យ​សំឡេង​ឮ​ខ្ទរខ្ទារ
ឲ្យ​សំឡេង​ឮ​ខ្ទរខ្ទារ
ឲ្យ​សំឡេង​ឮ​ឲ្យ​បាន​ខ្ទរខ្ទារ ។៥

ចាប់តាំងពីក្លាយជាប្រធានសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ជារឿយៗប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានថ្លែងការអញ្ជើញឲ្យមនុស្សលើពិភពលោក ដែលមានបញ្ជូលការសន្យានៃអំណរ ៖ « សារលិខិតរបស់យើងទៅកាន់ពិភពលោកគឺសាមញ្ញ ហើយដោយស្មោះ ៖ ពួកយើងសូមអញ្ជើញបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទាំងអស់ទាំងនៅសងខាងនៃវាំងននឲ្យមករកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទទួលយកពរជ័យនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏បរិសុទ្ធ ទទួលបាន អំណរយូរអង្វែង និងស័ក្ដិសមសម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច » ។^៦

តើអ្វីទៅជាអំណរពិតប្រាកដអំពីអ្វីដែលយើងច្រៀង និងបង្រៀន ហើយអំណរមួយណាដែលយើងមានកាតព្វកិច្ចផ្តល់ដល់មនុស្សលោកទាំងអស់ ? ហើយតើយើងទទួលបានវាតាមរបៀបណា ? ឥឡូវចូរយើងពិចារណាទាំងអស់គ្នាពីចម្លើយចំពោះសំណួរសំខាន់ទាំងពីរនេះ ។

តើអំណរជាអ្វី ?

និយមន័យនៃពាក្យអំណរក្នុងវចនានុក្រុមគឺ « អារម្មណ៍ មួយនៃការពេញចិត្ត [ ឬ ] សុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យ » ។^៧ នៅក្នុងការប្រៀបធៀប សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយពិពណ៌នាអំពីអំណរថាជា « លក្ខខណ្ឌ នៃសុភមង្គលដ៏អស្ចារ្យ [ ដែលជាលទ្ធផល ] កើតមកពីការរស់នៅដោយសុចរិត » ។^៨ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ទស្សនវិស័យនៃដំណឹងល្អរបស់យើងជួយយើងឲ្យយល់ថា អំណរគឺជាអារម្មណ៍មួយហួសពីអារម្មណ៍ ឬចេតនារម្មណ៍រសាត់រសាយមួយ ផ្ទុយទៅវិញ វាគឺជាអំណោយខាងវិញ្ញាណ និងស្ថានភាពមួយនៃការមានវត្តមាន និងការប្រែក្លាយ ។ សម្រាប់ហេតុផលនេះ ខ្ញុំបានពិពណ៌នាអំពីបងស្រីដែលបានថ្លែងទីបន្ទាល់របស់គាត់ថា ពោរពេញ និងចែកចាយនូវអំណរ ។

ក្នុងនាមជាឪពុកដ៏ឈ្លាសវៃ និងពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ លីហៃបានបង្រៀនពួកកូនប្រុសរបស់លោកថា គោលបំណងនៃជីវិតរមែងស្លាប់គឺសម្រាប់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានអំណរ ៖

« ប៉ុន្តែមើលចុះ អ្វីៗសព្វសារពើបានត្រូវធ្វើឡើងទៅតាមប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ ដែលជ្រាបគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ។

លោកអ័ដាមបានធ្លាក់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យមានមនុស្សលោក ហើយមានមនុស្សលោក ដើម្បីឲ្យគេអាចមានសេចក្ដីអំណរ » ( នីហ្វៃទី២ ២:២៤–២៥ ) ។

អ័ដាម និងអេវ៉ាបានសង្ខេបពីមេរៀនសំខាន់ ដែលពួកគេបានរៀនពីព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្ប និងពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ អ័ដាមបានប្រកាសថា « សូមឲ្យព្រះនាមនៃព្រះបានប្រកបដោយព្រះពរ ដ្បិតព្រោះតែការរំលងរបស់ខ្ញុំ នោះភ្នែកខ្ញុំបានភ្លឺឡើង ហើយនៅក្នុងជីវិតនេះ ខ្ញុំនឹងមានសេចក្ដីអំណរ ហើយនៅក្នុងសាច់ឈាម នោះខ្ញុំនឹងឃើញព្រះទៀត » ( ម៉ូសេ ៥:១០ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

ហើយអេវ៉ាបាននិយាយថា « បើសិនជាពុំមែនដោយសារការរំលងរបស់យើងទេ នោះយើងក៏នឹងមិនមានពូជសោះ ហើយនឹងមិនដឹងខុសត្រូវ និងសេចក្ដីអំណរអំពីសេចក្ដីប្រោសលោះរបស់យើង និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលគោរពតាមដែរ » ( ម៉ូសេ ៥:១១ ការបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

ផែនការសុភមង្គលរបស់ព្រះវរបិតាអនុញ្ញាតឲ្យបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ទទួលបានរូបកាយ និងទទួលបទពិសោធន៍នៃជីវិតរមែងស្លាប់ ដើម្បីជ្រើសរើសសុចរិតភាពនៅក្នុងវត្តមាននៃសេចក្តីអាក្រក់ និងការល្បួង ហើយជួយព្រះវរបិតាសួគ៌ជាមួយនឹងផែនការដ៏មហិមារបស់ទ្រង់ តាមរយៈការគោរពដល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងបព្វជិតភាព ។^៩ ទីបំផុត នៅគ្រានៃការរស់ឡើងវិញរបស់យើង « វិញ្ញាណ និងរូបកាយ [ ត្រូវ ] រួបរួមគ្នា ដោយមិនបែកបាក់ទៀតឡើយ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចបានទទួល ភាពពោរពេញនៃសេចក្តីអំណរ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១៣៨:១៧ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

តើយើងទទួលបានអំណរតាមរបៀបណា ?

ខ្ញុំជឿថា ភាពផ្ទុយគ្នារវាងអំណរដោយសុចរិត និងភាពរីករាយបែបលោកិយគឺជាការណែនាំ និងជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែប្រសើរពីលក្ខណៈនៃអំណរពិត ។ អំណរកើតមកពីការអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយការទទួល និងការគោរពពិធីបរិសុទ្ធ និងសេចក្តីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋដោយស័ក្តិសម ហើយព្យាយាមប្រែចិត្តជឿកាន់តែខ្លាំងឡើងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។ ភាពរីករាយគឺជាលទ្ធផលនៃ « ការកម្សាន្ត », « លេងសើច [ និង ] ជារឿយៗគឺជាសកម្មភាព ឬការនិយាយហ៊ោរកញ្ជ្រៀវ » ឬការភ្លើតភ្លើនដ៏រីករាយ ។^១០ ការជិះដើរលេងកម្សាន្តមួយថ្ងៃនៅឌីស្នីលែនគឺសប្បាយណាស់ ។ ការរៀបចំខ្លួនយ៉ាងស័ក្តិសម និងការចូលរួមក្នុងពិធីបរិសុទ្ធសាក្រាម៉ង់គឺពោរពេញដោយអំណរ ។

ជាអាទិអំណរគឺជារឿងខាងវិញ្ញាណ ឯភាពរីករាយវិញគឺជារឿងខាងសាច់ឈាម ។ ជាអាទិអំណរគឺជារឿងយូរអង្វែង ឯភាពរីករាយវិញគឺជារឿងបណ្តោះអាសន្ន ។ ជាអាទិអំណរមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ និងធំធេង ឯភាពរីករាយវិញគឺរាក់កំផែល ។ ជាអាទិអំណរគឺជារឿងទាំងស្រុង និងពេញលេញ ឯភាពរីករាយវិញគឺជារឿងមិនពេញលេញ ។ ជាអាទិអំណរទាក់ទងនឹងជីវិតរមែងស្លាប់ និងភាពអស់កល្បជានិច្ច ឯភាពរីករាយវិញទាក់ទងតែនឹងជីវិតរមែងស្លាប់ប៉ុណ្ណោះ ។

វាសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់យើងថា កុំច្រឡំ ឬប្តូរអំណរយូរអង្វែង និងជ្រាលជ្រៅនៃភាពជាសិស្សដ៏ស្មោះត្រង់ទៅយកភាពរីករាយដែលមានបណ្តោះអាសន្ន និងរាក់កំផែល ។

ព្រះដ៍ប្រោសលោះគឺប្រភពដ៏ចម្បង និងជាប្រភពតែមួយគត់នៃអំណរយូរអង្វែង និងអស់កល្ប ។ ព្យាការីយ៉ាកុបបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ៖ « ប៉ុន្តែមើលចុះ ពួកសុចរិតជាពួកបរិសុទ្ធនៃព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ពួកគេដែលជឿដល់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ពួកគេដែលបានស៊ូទ្រាំនូវឈើឆ្កាងទាំងឡាយនៃពិភពលោក ហើយពុំញញើតដល់ការខ្មាសអៀន ពួកគេនឹងគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតក ដែលបានរៀបចំសម្រាប់ពួកគេ ចាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមកម្ល៉េះ ហើយសេចក្ដីអំណររបស់គេនឹងបានពោរពេញរហូតតទៅ » ( នីហ្វៃទី២ ៩:១៨ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

ប្រភពពិតនៃអំណរ

ដោយសារផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ការប្រែចិត្តដោយស្មោះសរអញ្ជើញយើងឲ្យងាកទៅរក ហើយពឹងផ្អែកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាប្រភពពិតនៃអំណរ ។ សូមពិចារណាដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវចម្លើយរបស់ប្រជាជនស្តេចបេនយ៉ាមីនចំពោះការបង្រៀនរបស់ទ្រង់អំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ៖

« ហើយឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបញ្ចប់នូវការនិយាយពាក្យទាំងឡាយដែលទេវតានៃព្រះអម្ចាស់ បានប្រាប់ដល់ទ្រង់ហើយ នោះទ្រង់ក៏បានក្រឡេកទតមើលជុំវិញទៅលើហ្វូងមនុស្ស ហើយមើលចុះ ពួកគេបានដួលទៅលើដី ព្រោះការកោតខ្លាចដល់ព្រះអម្ចាស់មានមកលើពួកគេ ។

ហើយពួកគេបានឃើញថា ខ្លួនគេនៅក្នុងស្ថានភាពខាងរូបកាយ អន់ជាងធូលីដីទៅទៀត ។ ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នាបានស្រែកព្រមគ្នាដោយសំឡេងតែមួយថា ៖ ឱសូមមេត្តាផង ហើយសូមប្រទាននូវព្រះលោហិតដ៏ធួននៃព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យយើងអាចបានទទួលនូវការអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបទាំងឡាយរបស់យើង ហើយដើម្បីឲ្យចិត្តយើងអាចបានជ្រះបរិសុទ្ធផងចុះ ព្រោះយើងជឿដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី និងវត្ថុសព្វសារពើ និងវត្ថុសព្វសារពើ ព្រះអង្គនឹងយាងចុះមកក្នុងចំណោមកូនចៅមនុស្ស ។

ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា បន្ទាប់ពីពួកគេបានពោលពាក្យទាំងនេះហើយ នោះព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ ក៏បានចុះមកសណ្ឋិតលើពួកគេ ហើយពួកគេក៏ពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរ ដោយបានទទួលការផ្ដាច់បាបទាំងឡាយរបស់គេ ហើយដោយមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងសតិសម្បជញ្ញៈ ព្រោះតែសេចក្ដីជំនឿដ៏លើសលប់ ដែលពួកគេមានដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលនឹងយាងមក » ( ម៉ូសាយ ៤:១–៣ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

ដោយសារផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ការគោរពប្រតិបត្តិអញ្ជើញយើងឲ្យធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាប្រភពពិតនៃអំណរ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាសទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា ៖

« បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តខ្ញុំ នោះនឹងនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំបានកាន់តាមបញ្ញត្តនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ ហើយក៏នៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ដែរ ។

ខ្ញុំបាននិយាយសេចក្តីទាំងនេះ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យសេចក្តីអំណររបស់អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញផង » ( យ៉ូហាន ១៥:១០–១១ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

« ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ទទួលនូវភាពពោរពេញបានឡើយ លើកលែងតែអ្នកនោះកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។

អ្នកណាដែលកាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ នោះបានទទួលសេចក្ដីពិត និង ពន្លឺ រហូតដល់អ្នកនោះបានតម្កើងឡើង នៅក្នុងសេចក្ដីពិត ហើយស្គាល់ការណ៍គ្រប់យ៉ាង » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:២៧–២៨ ) ។

ដោយសារផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ការបម្រើអញ្ជើញយើងឲ្យធ្វើតាមគំរូនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាប្រភពពិតនៃអំណរ ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអានសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយដោយ ខេវិន ជេ វើសស្សិន ប្រធាន សាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ អំពីអំណរដ៏ជ្រាលជ្រៅ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំបានជឿជាក់ថា បុគ្គលម្នាក់វាស់វែងការរីកចម្រើនអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងគឺអំណរដ៏ខ្លាំងដែលយើងបានទាញយកពីការបម្រើ » ។^១១

អាលម៉ាជាកូនបានប្រាប់ហេលេមិនកូនប្រុសរបស់លោកថា ៖ « មែនហើយ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកដល់ពេលឥឡូវនេះ ឪពុកបានធ្វើការមិនឈប់ឈរដើម្បីឪពុកអាចនាំមនុស្សឲ្យប្រែចិត្ត ដើម្បីឪពុកអាចនាំគេឲ្យភ្លក់នូវ សេចក្ដីអំណរដ៏លើសលប់ ដូចដែលឪពុកធ្លាប់បានភ្លក់ ដើម្បីឲ្យគេអាចកើតមកអំពីព្រះដែរ ហើយបានពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( អាលម៉ា ៣៦:២៤ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

ដោយរំឭកពីក្តីរីករាយរបស់អាំម៉ូន ពេលលោកបានរៀបរាប់ពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់លោកក្នុងចំណោមពួកសាសន៍លេមិន ៖

« មើលចុះ សេចក្ដីអំណររបស់ខ្ញុំបានពោរពេញហើយ មែនហើយ បេះដូងខ្ញុំហូរហៀរទៅដោយសេចក្ដីអំណរ ហើយខ្ញុំនឹងអររីករាយនៅក្នុងព្រះរបស់ខ្ញុំវិញ ។ …

មើលចុះ តើបងប្អូនយើងប៉ុន្មានពាន់នាក់ ដែលទ្រង់បានស្រាយឲ្យរួចពីការឈឺចាប់នៃស្ថាននរក ហើយពួកគេត្រូវបាននាំឲ្យច្រៀងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលប្រោសលោះ ហើយនេះក៏ដោយព្រោះព្រះចេស្ដានៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដែលនៅក្នុងយើង ហេតុដូច្នេះហើយ តើយើងមិនមាន ហេតុដ៏ធំនឹងអររីករាយទេឬអី ? …

… ឥឡូវនេះ នេះគឺសេចក្ដីអំណររបស់ខ្ញុំ និងជាអំណរគុណដ៏ធំរបស់ខ្ញុំ មែនហើយ ខ្ញុំនឹងថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះរបស់ខ្ញុំរហូតតទៅ » ( អាលម៉ា ២៦:១១, ១៣, ៣៧ ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ) ។

ដោយសារផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះឧបសគ្គ និងសេចក្តីវេទនាអញ្ជើញយើងឲ្យងើយភ្នែកយើងឡើង ( សូមមើល អេសាយ ៤០:២៦; ទំនុកដំកើង ១២៣:១–២ ) មើលទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាប្រភពពិតនៃអំណរ ។ ទស្សនវិស័យដ៏មានតម្លៃដែលដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញផ្តល់ឲ្យ អនុញ្ញាតឲ្យយើងរៀនមេរៀនដែលរៀបចំយើងសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច តាមរយៈសេចក្តីវេទនានៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។ ការរងទុក្ខ និងភាពអភព្វរបស់យើងអាចត្រូវបាន « លេបបាត់ទៅក្នុងសេចក្តីអំណរនៃព្រះគ្រីស្ទ » ( អាលម៉ា ៣១:៣៨ ) ហើយញែកវាទៅជាប្រយោជន៍របស់យើង ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ២:២ ) « ដើម្បីឲ្យកិច្ចការ [ របស់យើង ] អាចបានទៅជាសុខុមាលភាពដល់ព្រលឹង [ របស់យើង ] » ( នីហ្វៃទី២ ៣២:៩ ) ។ ហេតុដូច្នោះហើយអំណរនៅឋិតថេរក្នុងគ្រានានា និងតាមរយៈបទពិសោធន៍ទាំងល្អ និងអាក្រក់ ដោយសារចំណេះវិជ្ជារបស់យើងពីផែនការរបស់ព្រះវរបិតា និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

សេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្ត ការគោរពប្រតិបត្តិ ការបម្រើ និងទស្សនវិស័យនៃដំណឹងល្អអំពីការសាកល្បង ដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ទាំងអស់នេះ អញ្ជើញយើងឲ្យមកកាន់ប្រភពនៃអំណរដ៏យូរអង្វែង—គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យស្វែងរក សិក្សា ហើយពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានពីគោលការណ៍បន្ថែមទៀត ដែលអាចឲ្យយើងទទួលអំណោយទាននៃអំណរខាងវិញ្ញាណដ៏សំខាន់នេះ ។

ការសន្យារពោរពេញដោយអំណរ

អំណរយូរអង្វែងគឺពុំមែនជាពរជ័យដែលបម្រុងទុកសម្រាប់ពួកអ្នករើសតាំងមួយចំនួនទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ សមាជិកគ្រប់រូបនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានស្តារឡើងវិញ ដែលកំពុងព្យាយាមចងចាំ និងគោរពសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋ ហើយគោរពបទបញ្ញត្តិអាចទទួលអំណោយនេះ ស្របទៅតាមព្រះទ័យ និងពេលវេលារបស់ព្រះ ។ នៅក្នុងរដូវកាលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នេះ សូមយើងពួកយើងគ្រប់គ្នាព្យាយាមថ្លែងអំណរគុណកាន់តែពោរពេញដល់អំណោយនៃអំណរដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ សូមឲ្យយើងចាប់ផ្តើមមើលឃើញជាមួយនឹងកែវភ្នែកថ្មី ហើយស្តាប់ដោយត្រចៀកថ្មីថា « ឲ្យទាំងអស់ច្រៀងឡើង » ពេលយើង « ឲ្យសំឡេងឮខ្ទរខ្ទារ » និងពេលយើង « មកថ្វាយបង្គំទ្រង់ » ។^១២

ខ្ញុំសូមប្រកាសសាក្សីដ៏រឹងមាំរបស់ខ្ញុំអំពីភាពពិតប្រាកដនៃព្រះជន្ម និងភាពជាព្រះរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ ពោរពេញដោយអំណររ ។