ការប្រមាញ់រក សុភមង្គល

ដោយ ដេវីឌ ឌីកសុន

ទស្សនាវដ្តីសាសនាចក្រ

ខ្ញុំបានរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ ហេតុអ្វីសុភមង្គលនៅតែមិនអាចរកបាន ?

វាកណ្តាលអាធ្រាត ។ ខ្ញុំបានភ្ញាក់ឡើងកាលការដេកពុំស្កប់ស្កល់របស់ខ្ញុំត្រូវបានរំខាន ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានថា « អូ៎ អត់ទេ ។ មិនមែនម្ដងទៀតទេ » ។

ប៉ុន្តែការញ័របានចាប់ផ្តើមមួយរំពេច ។ រាងកាយខ្ញុំបានញ័រយ៉ាងខ្លាំងដូចជាភាន់ភាំង និងចម្លែក ដូចជាទន់ខ្សោយ រាងកាយទាំងមូលរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមកន្ត្រាក់ចុះឡើង ដូចជាការប្រកាច់ ។ ដៃ និងជើងខ្ញុំក្តៅរោលរាលដូចគេដុតដោយគ្មានមូលហេតុ ។ ភរិយាខ្ញុំបានភ្ញាក់ឡើងភ្លាម ហើយឱបខ្ញុំជាប់ ដោយលួងលោមខ្ញុំជាមួយនឹងវត្តមានដ៏ស្ងៀមស្ងាត់របស់នាង ។

ខ្ញុំពុំដែលស្រមៃថាមានភាពរីករាយឡើយ ទោះបីជាមានគ្រាមួយដែលហាក់ដូចជាមានភាពរីករាយក្តី ។

ប្រសិនបើខ្ញុំមានសំណួរមួយនៅយប់ងងឹតនោះ—ជាជាងមានចម្ងល់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើងលើរាងកាយខ្ញុំ ( ដែលខ្ញុំបានដឹងពេលនៅពេលក្រោយ )—សំណួរនោះគឺសួរថា ហេតុអ្វីខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនសប្បាយចិត្ត ពេលខ្ញុំព្យាយាមរស់នៅតាមដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ ។

មានឧបសគ្គជាច្រើនដែលអាចកើតឡើងចំពោះសុភមង្គល ។ ភាពទុច្ចរិតគឺជាឧបសគ្គពិតប្រាកដមួយនៃឧបសគ្គទាំងនោះ ( សូមមើល អាលម៉ា ៤១:១០ ) ។ ប៉ុន្តែសូម្បីតែពួកអ្នកស្មោះត្រង់ក្តី ពួកគេអាចមានអារម្មណ៍ថា សុភមង្គលពិបាកចាប់យកបានណាស់ ។

យើងទាំងអស់គ្នាមានគ្រានានា ពេលយើងត្រូវស្តាប់ឮថា គ្រាដ៏សប្បាយជាងនឹងកើតមានឡើង ។ ប្រហែលជាអ្នកកំពុងរស់នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះក្នុងពេលឥឡូវនេះ ។ ប្រសិនបើដូច្នេះមែន សូមទុកឲ្យខ្ញុំនិយាយដោយភាពស្មោះពីចិត្តថា ថ្ងៃដ៏ប្រសើរ កំពុង កើតមានឡើងលើផ្លូវរបស់អ្នកហើយ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងមានឆន្ទៈនៅជាប់ជាមួយខ្ញុំយូរបន្តិចទៀត ពីមុនបោះបង់សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលថ្លែងជាទូទៅនេះថា ឆ្កួតលីលា ឬល្ងិតល្ងង់ ។

ខ្ញុំជឿយ៉ាងពិតប្រាកដថា ទោះបីអ្នកកំពុងឆ្លងកាត់រឿងអ្វីក៏ដោយ អំណរដ៏មហិមានោះអាចក្លាយជារបស់អ្នកដើម្បីទាមទារយកបាន ។

សូមឲ្យខ្ញុំពន្យល់ពីមូលហេតុនេះ ។

តើសុភមង្គលជាអ្វី ?

អញ្ចឹង តើសុភមង្គលជា អ្វី ? តើវាជាអារម្មណ៍ដែលអ្នកទទួលបាន ពេលនរណាម្នាក់លួចយកនំមួយដែលអ្នកចូលចិត្ត មកដាក់ក្នុងប្រអប់អាហារថ្ងៃត្រង់របស់អ្នកឬ ? តើវាជាការតម្លើងប្រាក់ខែនៅកន្លែងធ្វើការឬ ? ជាការរៀបការជាមួយដៃគូអស់កល្បជានិច្ចរបស់អ្នកឬ ? ទទួលអារម្មណ៍ថា បានជ្រះស្អាតពីអំពើបាបតាមរយៈអំណាចនៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឬ ?

តើសុភមង្គលគឺជាអ្វីៗទាំងអស់ខាងលើនេះឬ ?

ការពិភាក្សានេះនឹងមើលឃើញថា ទាំងដំណឹងល្អ ព្រមទាំងវិទ្យាសាស្ត្រផ្លូវចិត្ត អាចបង្រៀនយើងអំពីសុភមង្គល ។ នៅទំព័រ ១៨ នៃច្បាប់ចេញផ្សាយនេះ អែលឌើរ ដាវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បង្រៀនយើងពីសេចក្តីពិតដ៏ចាំបាច់ថា អំណរពិតគឺជាជីវិតដែលផ្តោតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ស្រដៀងនេះផងដែរ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖ « សុភមង្គលសំខាន់បំផុត ភាពសុខសាន្តពិតប្រាកដ និងអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលគៀកទៅនឹងអំណរដូចក្នុងបទគម្ពីរថ្លែងគឺរកឃើញមុនដំបូង និងជារៀងរហូតនៅក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទស្សនវិជ្ជា និងប្រព័ន្ធជំនឿដទៃទៀតជាច្រើនត្រូវបានសាកល្បង ។ ប្រាកដណាស់ វាហាក់ដូចជាមានសុវត្ថិភាពដើម្បីនិយាយថា ទស្សនវិជ្ជា និងប្រព័ន្ធផ្សេងទៀតត្រូវបានសាកល្បង អស់រយៈពេលច្រើនសតវត្សរ៍នៃប្រវត្តិសាស្ត្រ » ។^១

ប្រសិនបើ គ្រប់ ទស្សនវិជ្ជាផ្សេងទៀតត្រូវបានសាកល្បង នោះបញ្ជីស្រាវជ្រាវដិតដល់មួយនឹងពុំអាចដាក់បញ្ជូលបានទេ ។ បើដូច្នេះមែន ចូរពិចារណាពីសេចក្តីពិតនៃលោកិយមួយចំនួនទាក់ទងនឹងរបៀបដើម្បីរីករាយ ។

យោងតាមលោកិយ សុភមង្គលយូរអង្វែងគឺស្វែងរកតាមរយៈ ៖

ការសម្រេចបាននូវភាពចម្រុងចម្រើនផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ជាពិសេសបើហិរញ្ញវត្ថុនោះ វាមាន ច្រើនជាង មនុស្សដែលនៅក្បែរអ្នក ។
មានប្រជាប្រិយភាព ។
រស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានភាពងាយស្រួល មានការលំហែកម្សាន្ត និងមានក្តីរំភើប ។
ធ្វើដំណើរឆ្ងាយ និងមានបទពិសោធនច្រើនអំពីវត្ថុអច្ឆរិយៈនៃពិភពលោកដោយផ្ទាល់ខ្លួន ។
ការសម្រេចបាននូវមុខតំណែងនៃអំណាច ឬសិទ្ធិអំណាចនៅក្នុងមុខរបរ សហគមន៍ ឬក្នុងស្ថានប័នផ្សេងទៀត ។
ផ្លាស់ប្តូររូបកាយរបស់អ្នកដើម្បីមើលទៅក្នុងរបៀបជាក់លាក់មួយ ។

តើយុទ្ធសាស្ត្រផ្សេងៗទាំងនេះមានចំណុចរួមអ្វីទៅ ? ចំណុចមួយនោះគឺថា រឿងទាំងនេះគឺទាក់ទងនឹងកាលៈទេសៈ ។ ប៉ុន្តែដូចប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា « អំណរដែលយើងមាននោះ វាមានឥទ្ធិពលតិចតួចចំពោះកាលៈទេសៈនៃជីវិតយើង ប៉ុន្តែវាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងលើអ្វីដែលជីវិតយើងផ្តោតទៅលើ » ។^២

ជាថ្មីម្ដងទៀត តើយើងគួរតែផ្តោតចិត្តលើអ្វីទៅដើម្បីស្វែងរកអំណរនោះ ? ប្រធានណិលសុនបានបង្រៀនថា « សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអំណរ ! »^៣

អំណរពុំមែនជាអារម្មណ៍មួយដែលល្អងាយនឹងបានប្រសិនបើអ្នកអាចទទួលវានោះទេ ។ មិនមែនទេ ប្រធានណិលសុនបានពិពណ៌នាពីអំណរថាជា « គោលការណ៍មួយដែលសំខាន់ចំពោះការរស់រានខាងវិញ្ញាណរបស់យើង » ។^៤

ដូច្នេះអំណរ និងសុភមង្គលគឺមានតម្លៃពិតប្រាកដដែលពិបាកនឹងសម្រេចបាន ។ ហើយពួកយើងភាគច្រើនមានឆន្ទៈធ្វើរឿងនេះ ។ អញ្ចឹង ហេតុអ្វីមនុស្សជាច្រើន—រួមទាំងមនុស្សសុចរិត—បន្តពុះពារការលំបាក ?

រឿងមួយនោះគឺថា ការលំបាកនោះគឺជាចំណុចសំខាន់ចំពោះមូលហេតុដែលយើងនៅទីនេះក្នុងកន្លែងដំបូងនេះ ។

នៅទីនេះដើម្បីរីកចម្រើន

ជួនកាលយើងគិតអំពីសុភមង្គលថា ជាជីវិតមួយដែលគ្មានបញ្ហា ឬការលំបាក ។ ប៉ុន្តែ ជីវិតដែលគ្មានការលំបាកនឹងពុំធ្វើឲ្យយើងរីកចម្រើន ដូចដែលយើងមកលើផែនដីនេះដើម្បីទទួលបទពិសោធន៍នេះទេ ។

មានគ្រាមួយនោះអែលឌើរ នែល អេ ម៉ាកស្វែល ( ១៩២៦–២០០៤ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀន ៖

« ជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ … ពុំអាចមានទាំងសេចក្តីជំនឿ និងគ្មានភាពតានតឹងនោះទេ ។ …

… តើខ្ញុំ និងអ្នកអាចរំពឹងថា ឆ្លងកាត់ជីវិតនេះ ដូចការអធិស្ឋានថា ‹ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមផ្តល់បទពិសោធន៍ដល់ទូលបង្គំ ប៉ុន្តែពុំមែនជាបទពិសោធន៍នៃទុក្ខព្រួយ ការកើតទុក្ខ ការឈឺចាប់ ឧបសគ្គ ការក្បត់ និងការបោះបង់ចោលខ្ញុំឡើយ ។ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមឲ្យខ្ញុំចៀសផុតពីបទពិសោធន៍ទាំងនោះដែលបានធ្វើឲ្យទ្រង់ក្លាយជាព្រះ ! បន្ទាប់មក សូមឲ្យទូលបង្គំមក ហើយរស់នៅជាមួយទ្រង់ ហើយទទួលបានអំណររបស់ទ្រង់ទាំងស្រុង ! › »^៥

ប្រាកដណាស់ យើងត្រូវការការលំបាកក្នុងជីវិតដើម្បីរីកចម្រើន ហើយការមានភាពសុចរិតពិតប្រាកដពុំមែនធ្វើឲ្យយើងគ្មានការរងទុក្ខនោះទេ ។ ចូរពិនិត្យមើលពីជីវិតរបស់ យ៉ូសែប ស៊្មីធ, យ៉ូប, ប្រជាជនរបស់អាលម៉ា និងជាពិសេសគឺព្រះអង្គសង្គ្រោះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។^៦

ទេ ការរស់នៅសុចរិត ពុំ អាចរារាំងយើងពីក្តីអំពល់ និងការសាកល្បងទាំងអស់ទេ ។ គ្មាននរណាដែលថាគ្មានក្តីអំពល់ និងការសាកល្បងទេ ។ ប៉ុន្តែអ្នកក៏អាចរំពឹងដល់ជំនួយ និងការព្យាបាលពីព្រះផងដែរ ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៦:៣,២៧ ) ។ អែលឌើរ នែល អិល អាន់ឌើរសិន ក្នុងកូរ៉ូមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « សម្រាប់បងប្អូនជាអ្នកសុចរិត អង្គប្រោសឲ្យជាដល់ព្រលឹងយើងនឹងប្រោសរបួសយើងឲ្យជាទៅតាមកាលវេលា និងរបៀបរបស់ទ្រង់ » ។^៧

ប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានអារម្មណ៍ថាមានរបួស នោះការព្យាបាលគឺស្ថិតនៅក្នុងរង្វង់ដៃអ្នក ។ រឿងនោះអ្នកអាចមានភាពប្រាកដប្រជាបាន ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៤:៤–៥ ) ។

សុភមង្គល និងតំណពូជ

រឿងមួយត្រូវពិចារណានោះគឺ ៖ ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ផ្នែកសំខាន់នៃអារម្មណ៍ជាមូលដ្ឋានរបស់យើង សុខភាពផ្លូវចិត្ត និងសុភមង្គលសមស្របដែលដំណើរការពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃនោះ អាចជះឥទ្ធិពលមកពីតំណពូជ ។

មនុស្សគ្រប់គ្នាពុំមានរាងកាយ ឬពណ៌សក់ដូចគ្នាទេ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ មនុស្សគ្រប់គ្នាពុំមានលក្ខណៈធម្មជាតិនៃភាពរីករាយដូចគ្នាដែរ ។ ប៉ុន្តែនោះគ្រាន់តែជាផ្នែកតូចមួយនៃរឿងជីវិតប៉ុណ្ណោះ ។

ហ៊ែង ស្ម៊ីធ សាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានសរសេរថា « តើមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើតំណពូជរបស់អ្នកផ្តល់ការបំផ្លិចបំផ្លាញជាច្រើនដល់ជីវិតអ្នកនោះ ? តើវាមានន័យថា អ្នកពុំអាចធ្វើអ្វីបានទេឬ—នោះមានន័យថា អ្នកមិនធ្លាប់រីករាយទេ ហើយគ្មានអ្វីដែលអ្នកអាចដោះស្រាយនឹងវាបានទេមែនទេ ? ទេមិនពិតទេ ។ … ប្រសិនបើសារធាតុគីមីនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នកពុំដំណើរការតាមធម្មតា ដោយសារតែនិន្នាការតំណពូជ ( គេស្គាល់ថាជា ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ការថប់បារម្ភ ជាដើម ) នោះមានការព្យាបាល និងការអនុវត្តដែលអាចធ្វើឲ្យសារធាតុគីមីទាំងនោះមកក្នុងកម្រិតមួយនៃសុខភាពល្អផងដែរ » ។^៨

សូមពិនិត្យមើលយុទ្ធសាស្ត្រចេតនាមួយចំនួន—យុទ្ធសាស្ត្រមួយចំនួនបានមកពីដំណឹងល្អ ហើយយុទ្ធសាស្ត្រផ្សេងទៀតមកពីការសិក្សារបស់វិទ្យាសាស្ត្រ—ដែលអាចបង្កើនឱកាសរបស់យើងឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គល ។

យុទ្ធសាស្ត្រប្រាំបួនយ៉ាងរបស់មនុស្សរីករាយ

យុទ្ធសាស្ត្រទី ១ ៖ រស់នៅតាមដំណឹងល្អ

ដូចប្រធានណិលសុន អែលឌើរហូឡិន អែលឌើរបែដណានិងថ្នាក់ដឹកនាំផ្សេងទៀត បង្រៀន សុភមង្គលពិតប្រាកដកើតមកពីការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក៏អាចនិយាយបានថាជា « ផែនការនៃសុភមង្គល » ផងដែរ ( សូមមើល អាលម៉ា ៤២:៨ ) ។ ព្រះគម្ពីរមានពោរពេញដោយការទូន្មានអំពីការរស់នៅដោយសុចរិតតម្រូវឲ្យមានសម្រាប់សុភមង្គលពិតប្រាកដ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ២:១៣ និង ម៉ូសាយ ២:៤១ ជាឧទាហរណ៍ក្នុងចំណោមខគម្ពីរ ជាច្រើន ) ។

វាសាមញ្ញ វាមានអំណាច ហើយវាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ ។ ការឱបក្រសោប និងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទាំងស្រុងគឺជាជំហានដ៏សំខាន់បំផុតដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ក្នុងការស្វែងរកអំណរ និងសុភមង្គលកាន់តែប្រសើរនៅក្នុងជីវិតនេះ និងជីវិតបន្ទាប់ ។

យុទ្ធសាស្ត្រទី ២ ៖ ចំណាយពេលវេលារបស់អ្នក « ចូលរួមក្នុងប្រយោជន៍ល្អ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥៨:២៧ )

ការគ្រងមរតកនូវភាពសំណាងមួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកស្នាក់នៅឆ្នេរសមុទ្រជារៀងរហូត នឹងធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់សុភមង្គលរបស់អ្នកយ៉ាងពិតប្រាកដ—ទោះបីជាពិភពលោកប្រាប់អ្នកថាត្រឹមត្រូវក្តី ។ សេចក្តីពិតនោះគឺថា យើងត្រូវបន្តចូលរួមក្នុងកិច្ចការដើម្បីមានភាពរីករាយ ។

« ហ្វ្រែងក្លីល ឌី រ៉ូសែវែល បាននិយាយត្រូវ ៖ ‹ សុភមង្គលពុំកើតមកដោយសារតែមានប្រាក់ច្រើននោះទេ វាកើតឡើងដោយសារតែអំណរនៃការសម្រេចបានអ្វីមួយ នៅក្នុងកិច្ចខិតខំច្នៃប្រឌិតដ៏អស្ចារ្យ › » ។^៩

កិច្ចការប្រកបដោយអត្ថន័យបង្កើតភាពពេញចិត្តពេញថ្លើមដែលយើងពុំអាចទទួលបានតាមរបៀបផ្សេងទៀតឡើយ ។

អែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េស ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា « ជាទូទៅការសម្រេចបានសុភមង្គលគឺទាក់ទងនឹងការខិតខំយ៉ាងយូរអង្វែងសម្រាប់អ្វីមួយដែលកាន់តែសំខាន់ក្នុងជីវិត » ។^១០ កិច្ចការប្រកបដោយអត្ថន័យបែបនេះគឺវាលើសពីការងារ ឬមុខរបរមួយទៅទៀត ។ វារួមមានការចិញ្ចឹមកូន ការបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ ឬស្ម័គ្រចិត្តដោយប្រើពេលវេលា និងទេពកោសល្យរបស់អ្នក ។

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៣ ៖ ជ្រើសរើសយកអំណរគុណ

អំណាចនៃការជ្រើសរើសដើម្បីរស់នៅជាមួយនឹងអំណរគុណគឺអាចមានការផ្លាស់ប្តូរលើការគិតប្រចាំថ្ងៃថា ជារឿយៗការអនុវត្តគឺសំដៅលើវិធីមួយដើម្បី « រំឭកខួរក្បាលរបស់អ្នក » ។

ចូរមានភាពទៀងត្រង់—សូម្បីតែពេលជីវិតដំណើរការទៅយ៉ាងរលូន នោះបុគ្គលដែលសម្លឹងឃើញវែងឆ្ងាយអាចនៅតែចាប់យកអ្វីមួយមកត្អូញត្អែរ ។ ប៉ុន្តែភាពផ្ទុយគ្នាក៏ពិតផងដែរ ៖ ទោះបីជាមានរឿងលំបាកយ៉ាងណាក្តី យើងអាចរកឃើញអ្វីមួយដើម្បីថ្លែងអំណរគុណ ជានិច្ច ។

ហើយនោះគឺជាកន្លែងដែលអ្វីល្អៗកើតឡើង ។

នេះគឺជារឿងសាមញ្ញមួយ ប៉ុន្តែជាពិសោធន៍មួយដ៏មានអំណាច ៖ ព្យាយាមរក្សាកំណត់ហេតុនៃអំណរគុណ ។ រៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងហោចណាស់រយៈពេលបីសប្តាហ៍ សូមកត់ត្រារឿងបីដែលអ្នកមានអំណរគុណដែលបានកើតឡើងនៅ ថ្ងៃនោះ ។ លើសពីនេះទៅទៀត សូមបន្ថែមកិច្ចការទូទៅមួយចំនួនដែលអ្នកមានអំណរគុណដោយសេរី ដូចជាផ្កា គ្រួសារ ឬអាហារ ។

មិនយូរប៉ុន្មាន អ្នកនឹងឃើញថា អ្នកពុំគ្រាន់តែកត់សម្គាល់ឃើញថា អ្នកអាចបន្ថែមកិច្ចការទាំងនោះយ៉ាងស្រួលទៅក្នុងបញ្ជីអ្នកទេ អ្នកថែមទាំងចាប់ផ្តើមរំពឹងចង់ស្វែងរកវាយ៉ាងពិតប្រាកដទៀតផង ។ ការរស់នៅប្រកបដោយអំណរគុណកាន់តែច្រើន ជួយអ្នកឲ្យរកឃើញអំណរនៅក្នុងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្នរបស់អ្នក ដែលមានឥទ្ធិពលសំខាន់ និងផ្ទាល់លើសុភមង្គលរបស់អ្នក ។^១១

ទស្សនវដ្តី Forbes រាយការណ៍ថា « ការបណ្តុះឲ្យមានអំណរគុណពុំអស់ថ្លៃអ្វីទេ ហើយវាពុំចំណាយពេលច្រើនដែរ ប៉ុន្តែវាផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដ៏ច្រើនលើសលុប » ។^១២

តើអ្នកមានអំណរគុណដល់អ្វីខ្លះនៅថ្ងៃនេះ ?

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៤ ៖ ចំណាយពេលនៅខាងក្រៅ

ចំណាយពេលវេលានៅខាងក្រៅផ្ទះ ជាពិសេសនៅក្នុងធម្មជាតិ ផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដូចជាបន្ធូរការថប់បារម្ភ និងចង្វាក់បេះដូង ឬជម្រះចិត្តរបស់អ្នក ។

ទស្សនាវដ្តី Time បានរាយការណ៍លើការសិក្សាមួយអំពីសមត្ថភាពរបស់ធម្មជាតិក្នុងការធ្វើឲ្យយើងស្រស់ស្រាយឡើងវិញ ។ យោងតាមការសិក្សានោះ « មនុស្សចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ស្តារផ្នែកផ្លូវចិត្តមកវិញ បន្ទាប់ពីអង្គុយនៅក្រៅផ្ទះរយៈពេល ១៥ នាទី ទាំងអង្គុយនៅក្នុងសួនឧស្យាន និងក្នុងព្រៃ » ។^១៣

វាពិបាកដើម្បីទទួលអារម្មណ៍រីករាយ ប្រសិនបើយើងមានអារម្មណ៍ខ្សោយ និងថប់បារម្ភនោះ ។ សូមព្យាយាមទៅក្រៅផ្ទះរយៈពេលកន្លះម៉ោង ឬជាច្រើនថ្ងៃក្នុងសប្តាហ៍ នៅក្រៅកាន់តែច្រើនតាមដែលអ្នកអាចធ្វើវាបាន ។ ហេតុអ្វីពុំចេញទៅក្រៅ ហើយរីករាយនឹងវាឲ្យកាន់តែញឹកញាប់ទៅ ?

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៥ ៖ កំណត់ការមើលឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិច

ការមើលឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចច្រើនពេក គឺពុំល្អសម្រាប់សុភមង្គលរបស់យើងទេ ។ ពេលវេលាដែលអ្នកចំណាយពេលមើលអេក្រង់ទូរទស្សន៍ កុំព្យូទ័រ ឧបករណ៍តាប្លិត ឬទូរសព្ទបន្ថែមឡើង ហើយអាចមានឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកផងដែរ ។ អ្នកនិពន្ធឈ្មោះ ជីន អិម ធ្វេង ដែលបានលក់សៀវភៅដាច់បំផុត បានសិក្សាពីប្រធានបទនេះច្រើន បានពន្យល់ថា ៖ « កាលណា [ មនុស្ស ] ចំណាយពេលកាន់តែច្រើនមើលឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក នោះពួកគេត្រូវបានគេរាយការណ៍ថា មានរោគសញ្ញាជំងឺបាក់ទឹកចិត្តកាន់តែច្រើន » ។^១៤

ប្រធានណិលសុនបានមានប្រសាសន៍ថា « ប៉ុន្តែបើប្អូនៗកំពុងផ្ដោតកាន់តែខ្លាំងទៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម ជាងប្អូនៗផ្ដោតទៅលើការខ្សឹបប្រាប់ពីព្រះវិញ្ញាណ នោះប្អូនៗកំពុងដាក់ខ្លួនប្អូនៗទៅក្នុងហានិភ័យខាងវិញ្ញាណហើយ—ក៏ដូចជាហានិភ័យក្នុងការជួបនឹងភាពឯកោ និងភាពអស់សង្ឃឹមខ្លាំងផងដែរ ។^១៥

ដូច្នេះសូមធ្វើវា សូមចំណាយពេលខ្លះឲ្យខ្លួនឯងនៅឆ្ងាយពីឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិច ។ អ្នកនឹងមានអំណរគុណដល់ខ្លួនឯងនៅពេលក្រោយ ។

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៦ ៖ ចូរនៅក្នុងបច្ចុប្បន្នកាល

ប្រសិនបើអ្នកគឺជាមនុស្សលោក នោះមានឱកាស ១០០ ភាគរយដែលអ្នកនឹងនិយាយ ឬធ្វើអ្វីដែលអ្នកពុំចង់ធ្វើ ។ ជាទូទៅគឺមានអ្វីៗជាច្រើន ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្វីដែលប្លែកនោះគឺថា មនុស្សភាគច្រើនជ្រើសរើសឱបក្រសោបគ្រាដែលដក់ជាប់ក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេ ។

ចន បាយដឹវ៉េ អ្នកនិពន្ធជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយសរសេរពីបញ្ហានានានៃការនៅក្នុងភាពអតីតកាល ៖ « មនុស្សរងទុក្ខគឺជាមនុស្សដែលគិតពីកំហុសខ្លួនកាលពីអតីតកាល ។ ពួកគេគិតពីវិប្បដិសារី និងកំហុសរបស់ពួកគេរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ពួកគេនិយាយឃ្លាដូចជា ‹ ខ្ញុំគួរតែ ›, ‹ ខ្ញុំអាច ›, ‹ ហេតុអ្វីខ្ញុំមិន ? ›, និង ‹ ប្រសិនបើគ្រាន់តែ › ។ ពួកគេពុំសម្លឹងមើលទៅមុខទេ ដោយសារពួកគេពុំឈប់គិតពីអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើពីអតីតកាលឡើយ » ។^១៦

គាត់ក៏សរសេរអំពីបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះពីការគិតច្រើនពីអនាគតផងដែរ ៖ « មនុស្សរងទុក្ខរកមើលព្រឹត្តិការណ៍ខាងក្រៅមួយចំនួនដែលធ្វើឲ្យពួកគេរីករាយ ។ ‹ ពេលណាខ្ញុំបញ្ចប់ការសិក្សាភ្លាម ខ្ញុំនឹងរីករាយ › ។ ពេលពួកគេបញ្ចប់ការសិក្សា ពួកគេនិយាយថា ‹ មែនហើយ ពេលណាខ្ញុំមានការងារធ្វើ នោះខ្ញុំនឹងរីករាយ › ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានការងារធ្វើ នោះពួកគេនិយាយថា ‹ មែនហើយ ពេលណាខ្ញុំរៀបការ នោះខ្ញុំនឹងសប្បាយហើយ › ។ … ប្រសិនបើអ្នកត្រូវបានកំណត់ថានឹងរងទុក្ខ នោះសូមគិតថា ជីវិតនេះគឺដូចជាបន្ទប់រង់ចាំមួយ ហើយសុភមង្គលគឺដូចជាវេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នក » ។^១៧

យើងមានទំនោរស្វែងរកសុភមង្គល និងសុខុមាលភាពដ៏មហិមា ពេលយើងរស់នៅ និងផ្តោតលើអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងក្នុងជីវិតយើងបច្ចុប្បន្ននេះ ។

នៅក្នុងសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងរង្វង់នៃចិត្តវិទ្យា ពាក្យថា « ការយកចិត្តទុកដាក់ » គឺជារបៀបពិពណ៌នាដោយខ្លីពីការចូលរួមទាំងស្រុងក្នុងគ្រានោះ ។

អ្នកជំនាញផ្នែកផ្លូវចិត្តផ្តល់ការទូន្មានថា « ការភ័យខ្លាច និងភាពសង្ស័យអំពីអតីតកាល និងអនាគតកាលអាចធ្វើឲ្យមានការពិបាក ដើម្បីរីករាយនឹងបច្ចុប្បន្នកាលទាំងស្រុង » ។^១៨

នេះគឺជាយោបល់គន្លឹះមួយចំនួនដើម្បីអនុវត្តការរស់នៅដោយមានការយកចិត្តទុកដាក់ ៖

រក្សាកំណត់ហេតុអំណរគុណ ( សូមមើលយុទ្ធសាស្ត្រីទី ៣ ខាងលើ ) ជាពិសេសធ្វើបញ្ជីនូវកិច្ចការមួយចំនួនដែលអ្នកមានអំណរគុណចាប់ពីថ្ងៃនោះ ។
ចំណាយពេលសមាធិជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ រកកន្លែងមានភាពសុខសាន្តមួយដើម្បីអង្គុយដោយគ្មានការរំខាន ។ បិទភ្នែក ហើយផ្ចង់អារម្មណ៍ស្តាប់ដង្ហើមរបស់អ្នក ។ ប្រសិនបើមានគំនិតអ្វីមួយផុសឡើង សូមទទួលស្គាល់វា រំសាយចិត្តពីវា បន្ទាប់មកត្រឡប់ទៅផ្ចង់លើដង្ហើមរបស់អ្នកវិញ ។ ធ្វើដូច្នេះដូចជាចម្លែកណាស់ ប៉ុន្តែវាជាការអនុវត្តផ្លូវចិត្តមួយដ៏អស្ចារ្យ សម្រាប់ការផ្តោតទៅលើបច្ចុប្បន្នកាល ។
ផ្តោតចិត្តទុកដាក់កាន់តែខ្លាំងលើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃដែលអ្នកតែងតែធ្វើដោយពុំគិតពីវា ដូចជាការលាងចាន បើកបរ ឬសូម្បីតែការបរិភោគអាហារ ។ ទទួលអារម្មណ៍ថា ទឹកសាប៊ូមាននៅលើដៃរបស់អ្នក ។ សង្កេតមើលដើមឈើ មនុស្ស និងអគារពេលអ្នកបើកបរលើផ្លូវ ។ ភ្លក់រសជាតិ និងរីករាយគ្រប់ម៉ាត់នៃអាហារដែលបរិភោគ ។
អធិស្ឋានដើម្បីដឹងពីមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយរបស់អ្នកនៅថ្ងៃនោះ ។ បន្ទាប់មក ផ្តោតចិត្តទុកដាក់ និងរៀបចំខ្លួនដើម្បីអនុវត្តវា ។
ផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់របស់អ្នកពីមួយគ្រាទៅមួយគ្រា ហើយប្តូរផ្លូវថ្មីដើម្បីធ្វើដំណើរទៅផ្ទះ រៀនស្គាល់ហាងលក់គ្រឿងទេសផ្សេងៗដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់ ឬផ្លាស់ប្តូរសកម្មភាពជាទូទៅដែលអ្នកធ្លាប់ធ្វើពេលល្ងាច ។

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៧ ៖ មានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សដទៃ

នៅក្នុងស្មារតីនៃសុភមង្គល និងសុខភាព ការផ្តោតលើទំនាក់ទំនងប្រកបដោយអត្ថន័យគឺសំខាន់ណាស់ ។

បណ្ឌិត អិមម៉ា សេប៉ាឡា បានសរសេរថា « ទំនាក់ទំនងសង្គមរឹងមាំ ៖

នាំឲ្យមានឱកាសបង្កើនអាយុរស់នៅបានយូរដល់ទៅ ៥០ % ។
ធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធការពាររាងកាយរឹងមាំ ។ …
ជួយអ្នកឲ្យជាសះស្បើយពីជំងឺកាន់តែឆាប់រហ័ស » ។

គាត់បានបន្តថា « មនុស្សដែលមានអារម្មណ៍ថា មានទំនាក់ទំនងច្រើនជាមួយមនុស្សដទៃ មានការថប់បារម្ភ និងជំងឺបាក់ទឹកចិត្តក្នុងកម្រិតទាបជាងធម្មតា » ។^១៩

ពេលនិយាយអំពីទំនាក់ទំនងប្រកបដោយអត្ថន័យ ទំនាក់ទំនងដ៏ជ្រាលជ្រៅមួយចំនួនគឺប្រហែលជាល្អជាងទំនាក់ទំនងរាក់កំផែល ។ យើងពុំដាក់កាលវិភាគម៉ោងទំនេររបស់យើងជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍សង្គមជាប់ជានិច្ចទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវការទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សយ៉ាងខ្លាំង ។ ទោះបីសម្រាប់មនុស្សដែលមានភាពអៀនខ្មាសក្តី មានរបៀបជាច្រើនដើម្បីបង្កើតទំនាក់ទំនងជ្រាលជ្រៅក្នុងចំណោមរង្វង់មិត្តភក្តិ និងគ្រួសារ ។

មានគ្រាមួយនោះ អែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនទាក់ទងនឹងគ្រួសារថា « ក្នុងទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសារ សេចក្ដីស្រឡាញ់ តាមពិតទៅត្រូវប្រកបថា ពេលវេលា » ។^២០

ដោយសារអ្នកបានផ្តល់ពេលដល់ខ្លួនឯងនូវពេលវេលាបន្ថែម តាមរយៈការកាត់បន្ថយម៉ោងប្រើប្រាស់ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិច ( ដូចខ្ញុំបានលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកធ្វើនៅខាងលើ ) នោះសូមគិតពីការជំនួសឲ្យមើលវា មកជាការមានទំនាក់ទំនងជួបផ្ទាល់វិញ ។ ការផ្តល់ការងារបម្រើសួរសុខទុក្ខ កម្មវិធីកីឡា ការចូលរួមក្លឹបប្រមូលត្រា … ឬអ្វីក៏ដោយដែលឲ្យអ្នកមានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សដទៃ អាចជួយបង្កើនសុភមង្គល និងសុខុមាលភាពរបស់អ្នក ។

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៨ ៖ ថែទាំព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់អ្នក

ការសម្រាកឲ្យបានល្អ បរិភោគអាហារមានជីវជាតិ ហើយហាត់ប្រាណឲ្យគ្រប់គ្រាន់ អាចបង្កើនឲ្យអ្នកមានសុភមង្គលច្រើន ។ អារម្មណ៍យើងមានទីតាំងក្នុងខួរក្បាលយើង ហើយដូចជាសរីរាង្គផ្សេងៗទៀតក្នុងខ្លួនយើងដែរ វាទទួលបានប្រយោជន៍ច្រើន តាមរយៈការកែលម្អនូវការហ្វឹកហ្វាត់សុខភាព ។

ជំហានដែលអ្នកត្រូវធ្វើដើម្បីកែលម្អសុខភាពរូបកាយរបស់អ្នក រួមមានទាំងការជួយដល់ខួរក្បាលអ្នក ដែលជាផ្នែកនៃរូបកាយខាងសាច់ឈាមរបស់អ្នក ។ វាអាចជួយឲ្យអ្នកគិតបានប្រសើរ ផ្តោតចិត្តកាន់តែរួចរាល់ ហើយធ្វើឲ្យផ្លូវចិត្តអ្នកមានលំនឹង ។

ជាមួយនឹងទម្លាប់សុខភាព ច្បាប់ល្អៗគឺត្រូវចាប់ផ្តើមសន្សឹមៗ ហើយធ្វើការផ្លាស់ប្តូរម្តងមួយៗ ។ ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងកិច្ចការតូចៗ ដូចជាការដើរឲ្យបានច្រើន ឬការកែលម្អអ្វីដែលអ្នកបរិភោគ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន ។ បន្ថែមការផ្លាស់ប្តូរបន្តិចបន្តួចជាប្រចាំ ។

យុទ្ធសាស្ត្រទី ៩ ៖ សម្លឹងមើលទៅក្រៅ

យុទ្ធសាស្ត្រទាំងប្រាំបីមុនហាក់ដូចជាជាក់ស្តែងជាងយុទ្ធសាស្ត្រចុងក្រោយនេះ ប៉ុន្តែជារឿយៗសុភមង្គលត្រូវបានរកឃើញ ពេលអ្នកពុំផ្តោតលើវាដោយផ្ទាល់នោះ ។

អែលឌើរហូឡិនបានបង្រៀនថា ៖ « សុភមង្គលពុំងាយរកឃើញដោយការរត់ត្រង់ទៅរកវានោះទេ ។ ជាទូទៅវាពិបាកយល់ មិនថិតថេរ សាំញ៉ាំ ។ ប្រសិនបើអ្នកពុំបានដឹងពីវាទេ នោះអ្នកនឹងដឹងនៅប៉ុន្មានឆ្នាំខាងមុខទៀត ដែលភាគច្រើនសុភមង្គលកើតមានដល់យើង ពេលយើងរំពឹងចង់បានវាតិចបំផុត ពេលយើងកំពុងរវល់ធ្វើអ្វីផ្សេងទៀត ។ សុភមង្គលគឺស្ទើរតែជាលទ្ធផលនៃការខិតខំមួយចំនួនផ្សេងទៀត » ។^២១

ចូរធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអាចធ្វើបានទាំងអស់ ដើម្បីបណ្តុះយុទ្ធសាស្ត្រ និងទម្លាប់សម្រាប់សុភមង្គល ។ បន្ទាប់ពីធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពយើងរួចហើយ នោះវាដល់ពេលដែលយើងត្រូវសម្លឹងទៅមនុស្សដទៃ ហើយទុកឲ្យសុភមង្គលស្វែងរកយើង ពេលយើងព្យាយាមជួយមនុស្សដទៃ ។

សុភមង្គល និងជំងឺផ្លូវចិត្ត

ពេលនិយាយពីលក្ខខណ្ឌនៃការព្យាបាលដូចជាជំងឺផ្លូវចិត្ត និងការថប់បារម្ភ នោះសុភមង្គលបានប្រែកាន់តែជាវត្ថុបំណងដ៏សាំញ៉ាំ ។ នៅយប់ជ្រៅដែលខ្ញុំបានញ័រដូចខ្ញុំបានរៀបរាប់ពីដើមនោះ បានប្រែទៅជាសញ្ញានៃការថប់បារម្ភ ដែលកើតឡើងមកពីជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ។

ក្នុងជីវិតខ្ញុំ ពេលខ្ញុំបានស្ថិតនៅក្នុងភាពលំបាក និងពុំប្រាកដប្រជា នោះវាជាជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត ដែលខ្ញុំពុំអាច « ជ្រើសរើសដើម្បីមានអារម្មណ៍រីករាយ » ជាងការជ្រើសរើសកម្ពស់ ឬពណ៌ភ្នែករបស់ខ្ញុំទេ ។

អ្វីដែលខ្ញុំអាចជ្រើសរើស ជានិច្ច នោះគឺការវាយតបទៅនឹងការលំបាកនោះ ។ ខ្ញុំអាចស្វែងរកជំនួយពីព្រះ ។ ខ្ញុំអាចប្រើឧបករណ៍ទាំងអស់ដែលខ្ញុំមាន រាប់តាំងពីសេចក្តីជំនឿ និងការអធិស្ឋានរហូតដល់ថ្នាំព្យាបាល ។

សម្រាប់ខ្ញុំ ការងើបចេញពីស្ថានភាពបាក់ទឹកចិត្តអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំនេះប្រកបដោយជោគជ័យ ទាក់ទងនឹងមធ្យោបាយផ្សេងៗជាច្រើនជានិច្ច ។ ខ្ញុំត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើសុខភាពរាងកាយខ្ញុំ ( ហាត់ប្រាណ អាហារឧបត្ថម្ភ ការសម្រាក ) សុខភាពខាងវេជ្ជសាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ( ថ្នាំព្យាបាល វីតាមីន ការប្រឹក្សាជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិត ) សុខភាពផ្លូវចិត្តខ្ញុំ ( ការប្រឹក្សា ទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សដទៃ ) និងសុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ( ការអធិស្ឋាន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ ពេលវេលានៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ) នៅក្នុងរង្វាស់សមតុល្យមួយ ។

ទោះបីជាមានគ្រាលំបាកដ៏ឈឺចាប់មួយចំនួនដែលខ្ញុំធ្លាប់ជួបរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំដោយសារជំងឺបាក់ទឹកចិត្តក្តី ខ្ញុំមានពរដែលបានដកបទពិសោធន៍នៃសុភមង្គល និងភាពវិជ្ជាមាន ស្ទើរតែគ្រប់ពេល ! ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ជ្រាលជ្រៅដល់អ្នកដែលរងឥទ្ធិពលនៃជំងឺផ្លូវចិត្តខ្លាំងជាង និងជាប់លាប់ជាងខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថា ចំពោះអ្នក ព្រះអម្ចាស់នៃមេត្រីភាពនឹងព្យាបាលភាពសោកសៅទាំងអស់របស់អ្នក ( សូមមើល យ៉ូហាន ១៤:២៧ ) ។

ជំងឺបាក់ទឹកចិត្តប្រាប់រឿងកុហកជាច្រើនទាក់ទងនឹងសុភមង្គល ។ វាធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា រឿងទាំងនោះពុំអាចកែលម្អបានទេ ។ ថ្នាំបន្សាបដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយចំពោះការកុហកពិសេសនេះ—យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ—គឺរកឃើញនៅក្នុងទំនុកតម្កើងដែលខ្ញុំចូលចិត្ត « សូមទុកចិត្តទ្រង់ » ។

សូម​ទុកចិត្ត​ទ្រង់ ព្រះ​អ្នក​ទ្រង់​បាន​យល់ព្រម
ដឹកនាំ​អនាគត​ដូច​ទ្រង់​ធ្វើ​ពីមុន ។
ក្តីសង្ឃឹម និង​ការទុកចិត្ត​អ្នក​ងាករេ​ឡើយ
រឿង​កំបាំងនឹង​ស្តែង​ឡើយ ។២២

វាពិតខ្លាំងណាស់ មែនទេ ? ពេលខ្ញុំក្រឡេកមើលក្រោយមើលជីវិតខ្ញុំ ខ្ញុំគ្មានការសង្ស័យថា ព្រះបានប្រទានពរ ពង្រឹង និងដឹកនាំខ្ញុំតាមផ្លូវរហូត ។ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់នឹងជួយខ្ញុំនាពេលអនាគត គឺដូចខ្ញុំដឹងថា ព្រះនឹងដឹកនាំអ្នកលើផ្លូវអ្នកទៅរកគ្រាដ៏រីករាយជាង ។

តាមរយៈទ្រង់ នោះសុភមង្គលរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានធ្វើឲ្យកើតឡើងទាំងស្រុងនាថ្ងៃណាមួយ ។