Digital Lamang
Usa ka Mubo nga Sulat ug usa ka Kidlap sa Akong Kalag
Pinaagi sa usa ka tawo nga wala pa gayud nako mahimamat, ang tanan misugod sa pagkausab og mas maayo alang kanako.
Ang tagsulat nagpuyo sa Idaho, USA.
Atol sa akong misyon, naaksidente ako sa sakyanan nga miresulta sa pagsakit sa akong buko-buko ug pagkawala sa panumduman. Sa dihang mipauli ako sa panimalay, ako mipalista sa eskwelahan, apan nanlimbasug ko. Dili ako makahinumdom og yanong mga butang, ug ako dili makadala og sobra sa usa ka notebook ug ballpen sa akong backpack tungod sa kasakit.
Nasuko ako. Migahin ako og 18 ka bulan sa pagserbisyo sa Dios ug mihatag Kaniya sa tanan. Nganong dili Siya moayo kanako? Hain Siya?
Samtang ang grabing kasakit mipadayon, misugod ako sa pagbati nga ako dili makaduol ngadto sa Dios. Misugod ako sa pagduha-duha nga Siya mohimo—o gani makahimo—sa pagtabang kanako. Ug kon dili Siya makatabang kanako, niana akong gihunahuna nga ang pagtuon sa kasulatan ug pagtambong sa templo dili usab makatabang. Ako mitalikod sa Dios tungod kay ang kinabuhi malisud kaayo, ug ako walay makita nga gawsanan.
Sa usa ka piho nga malisud nga adlaw, nahagbong ako og laing eksamen human magtuon sulod sa daghang mga oras, ug ang sakit sa akong buko-buko mas migrabe sukad masukad. Ako migawas, milingkod, ug mihilak.
Pipila ka minutos ang milabay, usa ka batang babaye miduol kanako ug mipahiyom. Siya mihatag kanako og mubo nga sulat nga mabasa, “‘Busa ayaw na kamo pagkabalaka tungod sa ugma, kay ang ugma may kabalaka tungod sa iyang kaugalingon’ [Mateo 6:34]. Ang Langitnong Amahan nagbantay kanimo. Mihangyo ako Kaniya sa pagbantay. Siya nahigugma kanimo.”
Ang Espiritu misanap kanako. Ako wala mibati sa gugma sa Dios alang kanako sulod sa dugay nga panahon. Apan ang batang babaye nga mihatag kanako sa mubo nga sulat mikidlap og mga pagbati sa akong kalag, midala kanako pagbalik ngadto sa sinugdanan sa akong hugot nga pagtuo, ug mipahinumdom kanako sa akong daghang nag-una nga mga kasinatian uban sa Espiritu.
Misugod ako sa pagdangop ngadto sa Langitnong Amahan mas kanunay diha sa pag-ampo. Bisan og dili nako makita ang katapusan sa akong kasakit, mihangyo ako Kaniya sa pagpagaan sa akong sakit o sa paghatag kanako og kalig-on aron lamang makalahutay ngadto sa tibuok adlaw. Mas mipunting ako sa pagtuon sa kasulatan ug pagtambong sa templo.
Bisan og ang akong panumduman ug ang akong sakit wala pa hingpit nga maayo, nakakat-on ako nga magpabiling duol sa Ginoo. Bisan kon ako dili makakita sa tanan nga mahitabo sa umaabut, ako nasayud nga Siya anaa. Ako makapanglantaw sa umaabut uban sa hugot nga pagtuo diha Kaniya.