Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Bidden om de waarheid te weten te komen – en mijn onverwachte antwoord
Ik besloot eindelijk het Boek van Mormon te lezen om te weten te komen of het waar was. En ik kreeg een onverwacht antwoord toen ik het aan mijn hemelse Vader vroeg.
Toen ik een tiener was, nodigde mijn jongemannenpresident de jongemannen in onze wijk uit om het Boek van Mormon voor het einde van het jaar uit te lezen.
Ik nam die uitnodiging niet aan. Ik ben meestal iemand die elke uitdaging aanneemt, maar ik zat op een geestelijk dieptepunt.
Vreemd genoeg was ik me in die tijd op een zending aan het ‘voorbereiden’, maar ik deed het eigenlijk alleen voor de vorm. Mijn getuigenis was zwak, en ik hield mezelf voor dat ik alleen op zending ging om mijn ouders een plezier te doen. Ik besloot dat ik na mijn zending de dingen voor mezelf zou uitzoeken. Ik zou geloven wat ik zelf wilde en zou dan mijn eigen weg zoeken.
Hoewel ik toen wel erg mijn best deed op school, was ik op geestelijk gebied passief geworden. Ik voelde me zo ver van God verwijderd dat ik me begon af te vragen of Hij wel bestond. Ik had mijn twijfels over de echtheid van het Boek van Mormon en Joseph Smiths roeping als profeet. Ik worstelde met mijn zelfbeeld en met zelfhaat, en ik had geen duidelijke mening over het doel van het leven.
‘Ik bevond mij in de donkerste afgrond’ (Mosiah 27:29), dus ik had geen verlangen om het Boek van Mormon te lezen.
Doelgericht lezen
Op een avond was ik een roman aan het lezen toen ik een ingeving kreeg waarvan ik geloof en met mijn hele hart zeker weet dat die van de Geest kwam. Ik werd diep in het verhaal van mijn boek gezogen, en toen kwam de gedachte bij me op dat ik het Boek van Mormon nooit serieus had gelezen – in ieder geval niet zo serieus als het boek dat ik in handen had.
Ik had het Boek van Mormon terloops bestudeerd, aantekeningen gemaakt en er een aantal keer over gebeden, maar ik had een cruciaal aspect van Moroni’s aansporing in het laatste hoofdstuk van het Boek van Mormon gemist: vragen ‘met een oprecht hart, met een eerlijke bedoeling’ (Moroni 10:4). Ik wist dat dit het perfecte moment was om mijn vraag nogmaals aan mijn hemelse Vader voor te leggen. Ik was geestelijk hongerig, en deze keer deed het antwoord er werkelijk toe voor mij. Zonder dat ik het wist, was ik op een geestelijk kruispunt beland, en hing mijn geloof in het evangelie af van het wel of niet waar zijn van het Boek van Mormon.
Dezelfde avond dat ik die ingeving kreeg, begon ik het Boek van Mormon te lezen – maar nu met een doel.
Ik was nu gedreven om de uitnodiging van mijn jongemannenpresident aan te nemen en het voor het einde van het jaar uit te lezen. Ik las elke keer dat ik daartoe de kans kreeg in het Boek van Mormon in zakformaat: in de trein, in de bus naar school, tussen de lessen door, terwijl ik klusjes deed, voor en na maaltijden en voordat ik ging slapen. Elke kans die ik kreeg om te lezen, greep ik aan. En elke keer dat ik las, bleef ik bidden: ‘Ik moet het weten. Ik moet het weten.’
Een onverwacht antwoord
Op een dag gingen we met ons gezin naar de Manilatempel (Filipijnen), maar ik was mijn tempelaanbeveling vergeten. Ik had wel het Boek van Mormon in zakformaat bij me, dus ik ging in de wachtruimte zitten lezen. Af en toe keek ik op om de schoonheid van de tempel te bewonderen – de kroonluchter, de trap, de glas-in-loodramen, en de mensen die eerbiedig kwamen en gingen met grote liefde voor de Heer in hun hart.
Terwijl ik aan het lezen was, kreeg ik een heel duidelijke ingeving van de Heilige Geest. Toen dat gebeurde, sprak mij dat op zoveel verschillende manieren aan. Ik was zelfs zo geschokt toen het gebeurde dat ik meer rechtop ging zitten. Het was zo’n krachtig gevoel dat ik het niet kon wegwuiven als een voorbijgaande gedachte of een tijdelijke emotie.
‘Totoo ‘to’, hoorde ik in mijn gedachten.
Dat is een simpele maar diepzinnige uitdrukking in mijn moedertaal Tagalog, die betekent: ‘Dit is waar.’
Dit is waar
Ik had een bevestiging ontvangen dat het Boek van Mormon waar was – dat het ’t woord van God was. Ik wist het eindelijk zeker omdat ik wist dat die ingeving van bovenaf was gekomen.
Maar dat was niet het enige wat ik leerde.
In mijn jeugd had ik het Boek van Mormon in het Engels gelezen en in die taal het evangelie geleerd. Ik beheerste de eerste paar jaren van mijn leven het Engels eigenlijk beter dan het Tagalog. Maar het onverwachts ontvangen van deze ingeving in het Tagalog – de taal van mijn land – bracht een waarheid in mijn hart.
Ik wist op dat moment dat God mij op een echte, persoonlijke manier kent.
Ik wist dat Hij echt bestaat. Ik wist dat Hij mijn taal spreekt, dat Hij van mij houdt, en dat Hij weet dat ik met zwaktes worstel. Ik had die bevestiging gekregen, maar er was nog iets dat ik zeker moest weten, dus ik voeg onmiddellijk om dat antwoord: ‘Hemelse Vader, is Joseph Smith echt een profeet?’ Het gevoel kwam opnieuw, ditmaal nog sterker in mijn hart: ‘Totoo ‘to!’
Ik wist toen dat Joseph Smith een profeet van God was. Hij had de Vader en de Zoon gezien. Door Joseph Smith was het evangelie van Jezus Christus in zijn volheid hersteld.
Wat een vrede, troost en kennis had ik ontvangen! Op dat moment wilde ik naar buiten stormen, met het Boek van Mormon zwaaien en roepen: ‘Totoo ‘to! Totoo ‘to!’ Ik voelde me net als Alma toen hij uitriep: ‘En o, wat een vreugde, en wat een wonderbaar licht zag ik’ (Alma 36:20).
De waarheid kennen
Na deze ervaring werd mijn reden om op zending te gaan meteen anders. Mijn papieren kwamen al snel, en ik werd naar Colorado (VS) op zending geroepen. Ik was enorm enthousiast. Ik wist dat mensen in dat gebied zich in dezelfde situatie bevonden als ik – schreeuwend om hulp en zoekend naar geluk en waarheid. En ik wist dat ze door het evangelie van Jezus Christus hulp en geluk zouden vinden, net zoals ik.
Ik hoop dat we dit allemaal te weten zullen komen: ‘Totoo ‘to!’