Ռահվիրաներ ամեն երկրում

Օլգա Շնեդեռֆլեր

Չեխոսլովակիայից եկած առաջին կինը, ում ամուսինը տաճարի նախագահ էր

Լյուսի Սթիվենսոն Էվել

Եկեղեցու ամսագրեր

(Հիմնված է իրական պատմության վրա)

Օլգան գիտեր, որ մի օր գնալու է տաճար:

woman sitting on chair looking at temple pictures

Օլգան անընդհատ նայում էր իր սենյակի պատին կախված տաճարի նկարին: Նա հառաչում էր: Եթե միայն իր ընտանիքը կարողանար տաճար գնալ: Սակայն մոտակայքում չկար ոչ մի տաճար, իսկ երկրից դուրս գալը անչափ դժվար էր:

Օլգան մկրտվել էր դրանից մի քանի տարի առաջ: Սակայն միսիոներները ստիպված էին լքել երկիրը: Եկեղեցու անդամներին այլևս չէր թույլատրվում եկեղեցի գնալ: Նրանք նույնիսկ չէին կարող ուրիշների հետ խոսել իրենց հավատքի մասին:

Սակայն Օլգան շարունակում էր ավետարանով ապրել: Ինչպես և նրա ամուսինը՝ Իրժին: Նրանք աղոթում էին և կարդում սուրբ գրությունները: Նրանք ընտանեկան երեկոներ էին կազմակերպում և սովորեցնում իրենց երեխաներին: Կիրակի օրերին նրանք հաղորդության ժողովներ էին անցկացնում իրենց փոքրիկ բնակարանում: Նրանց պատերին կային տաճարների բազմաթիվ նկարներ:

Եվ երբ Օլգան ու նրա ընտանիքը իրենց միայնակ էին զգում, նրանք հիշում էին, որ աշխարհում կային Եկեղեցու հազարավոր անդամներ:

Եվ մի օր հետաքրքիր մի բան կատարվեց: Նախագահ Ռասսել Մ․ Նելսոնը՝ Կիրակնօրյա դպրոցի գերագույն նախագահը, այցելեց նրանց երկիրը: Օլգան ժպտաց Նախագահ Նելսոնի ձեռքը սեղմելիս: Ապա Նելսոնը հատուկ խոստում տվեց կնոջը: «Քույր իմ, մի օր դուք անպայման կգաք տաճար»:

Օլգայի սիրտը լսվեց ջերմությամբ: «Շնորհակալություն»,- շշնջաց նա:

Ամիսներ անցան: Ապա տարիներ: Օլգան կարոտով նայում էր իր բնակարանի պատերին կախված տաճարի նկարներին: Տաճար գնալն անհնար էր թվում:

Չորս տարի անց Օլգան և Իրժին հրավեր ստացան մասնակցելու գերագույն համաժողովին, որը տեղի էր ունենալու Սոլթ Լեյք Սիթիում (Յուտա, ԱՄՆ): Օլգան վախենում էր, որ իրենք չեն կարողանա գնալ: Իրավիճակն իրենց երկրում դեռևս բարդ էր: Ճամփորդությունը շատ թղթաբանություն կպահանջեր: Սակայն ինչ-որ ձևով ամեն ինչ ստացվեց: Օլգան անհանգստության զգացում ապրեց, երբ ինքնաթիռը սլացավ դեպի Միացյալ Նահանգներ: Դա հրաշք էր։

Օլգան և Իրժին մասնակցեցին համաժողովին և լսեցին մարգարեին: Նրանք նաև գնացին Տաճարային Հրապարակ և այցելեցին այցելուների կենտրոնը: Սակայն, լավագույն մասը տաճար մտնելն էր:

Ճերմակ զգեստով Օլգան կարծես դրախտում լիներ, երբ հատուկ խոստումներ տվեց Աստծուն: Նա նույնիսկ կնքվեց Իրժիի հետ: Նախագահ Նելսոնի խոստումն իրականացավ:

Օլգան և Իրժին վերադարձան տուն: Ժամանակի ընթացքում իրավիճակն իրենց երկրում լավացավ: Նրանք վերջապես կարողացան եկեղեցի գնալ և միսիոներները նորից ուսուցանելու հնարավորություն ստացան:

Մի օր հեռախոսը զանգեց: Դա Նախագահ Թոմաս Ս. Մոնսոնն էր: Նա Օլգային կանչեց որպես Գերմանիայի Ֆրայբերգի Տաճարի նախագահի կին: Իրժին դառնալու էր տաճարի նախագահ:

Օլգան ժպտում էր, երբ իր երկար, ճերմակ զգեստով կանգնած էր Ֆրայբերգի Տաճարում: Մի ժամանակ տաճարն այնքան հեռու էր թվում: Սակայն հիմա նա կարող էր փայփայել այն ամեն օր: Կարծես մի հրաշալի երազ իրականանար:

Ավելի ուշ Օլգայի հարազատ բնակավայրը Չեխիայի Հանրապետության մասը դարձավ:

Չեխիայում հարյուրավոր ամրոցներ կան:

Տաճարի նախագահի կինը տաճարի կին առաջնորդն է:

Իր բնակարանում Օլգան ուներ տաճարների ավելի քան 20 նկարներ:

Նա և Իրժին ունեին մեկ որդի և մեկ դուստր:

Նա ուներ լուսանկարների ալբոմ, որտեղ պահում էր միսիոներների նկարները, ովքեր ուսուցանել էին իրենց:

Friend Magazine, 2021/09-10 Sep/Oct Tier 2