Maar één stukje?
Todd vond het moeilijk om tijdens de avondmaalsdienst stil te zitten. Hij zwaaide zijn voeten heen en weer. Hij wiebelde op zijn stoel.
Todd zat in de kerk graag op papa’s schoot. Maar papa was er vandaag niet bij. ‘Todd’, fluisterde mama. ‘Je moet eerbiedig zijn tijdens het avondmaal.’ Ze gaf hem een nummer van de Vriend.
Todd keek naar de plaatjes. Maar al gauw was hij het stil zijn beu. Hij hield de hand van Sarah, zijn kleine zusje, vast. Ze greep zijn vingers met haar piepkleine vingertjes vast. Todd glimlachte.
Daar was de broodschaal. Todd had honger. Hij pakte met beide handen heel wat stukjes brood. Mama fronste. Ze zei: ‘Volgende keer neem je er maar één.’
Na de dienst glimlachte mama naar Todd. ‘Bedankt dat je Sarah hebt geholpen terwijl papa er niet is.’
Todd vond het fijn om mama in de kerk te helpen. Hij dacht aan al het brood dat hij had genomen.
‘Sorry dat ik al die stukjes brood heb gepakt. Waarom krijgen we maar één stukje?’ vroeg hij.
Mama gaf Todd een knuffel. ‘We nemen niet van het brood omdat we honger hebben. We nemen van het brood om aan Jezus te denken. En we nemen maar één stukje zodat iedereen een stukje krijgt om aan Jezus te denken.’
Todd deed de week daarop extra moeite om in de kerk eerbiedig te zijn. Hij nam maar één stukje brood. Hij was blij dat hij aan Jezus kon denken. Hij wilde anderen ook helpen om aan Jezus te denken.
Illustraties, Kevin Fales