In Melbourne, Australië

Hallo! Ik ben Benjamin H. Ik ben 18 jaar en woon in Glen Iris, een buitenwijk van Melbourne (Australië). Melbourne is de hoofdstad van de staat Victoria, en is uitgeroepen tot ‘de meest leefbare stad ter wereld’. Het weer in Melbourne is erg onvoorspelbaar. Het kan gebeuren dat je de vier seizoenen meemaakt in één dag!

Het leven in Melbourne

Ik woon bij mijn ouders en mijn vier jongere broers en zussen. We zijn naar Melbourne verhuisd voor het werk van mijn vader.

Ik ga naar een christelijke school waar we allemaal een uniform moeten dragen: een paars sportjasje, een zwarte broek, een overhemd en een stropdas. Hoewel het een christelijke school is, zijn niet veel leerlingen gelovig. En zij die wel gelovig zijn, laten dat niet echt zien. Ik vind het fijn dat ik veel aan zendingswerk kan doen, omdat ik op school het enige lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen ben.

Als achtergrond van mijn telefoonscherm heb ik een afbeelding van Jezus ingesteld, omdat mensen je vaak naar je telefoon zien kijken en dan vragen stellen. Het is een geweldig aanknopingspunt om een gesprek over het evangelie op gang te brengen! Ik draag ook een polsbandje waar ‘Ik ben een kind van God’ op staat. Ik draag het vrijwel de hele tijd en daardoor is mijn huid eronder niet gebruind. Maar ik blijf het dragen omdat mensen er vaak vragen over stellen. Ze vragen vaak of zij ook een kind van God kunnen zijn. En dan zeg ik dat ze dat al zijn!

Sport

Ik hou van basketbal en de vrienden die ik eraan heb overgehouden. Vlakbij ons huis is een park met een basketbalveld. Dat motiveert me om naar buiten te gaan en te oefenen, zodat ik een goede basketbalspeler word. Ik zit in het schoolteam, en op een keer speelde ik erg goed tegen een ander team. Twee dagen later kreeg ik een aanbieding om in een team van de staat Victoria te gaan spelen, en dat is een hele eer. Na wat opzoekwerk wisten we dat ze op zondag spelen. Daarom heb ik die uitnodiging niet aanvaard.

Kerk

Er zijn niet veel jongeren in onze wijk. Bij de jongemannen heb je mij, twee andere priesters en een stuk of vijf diakenen. Onze leiders nemen ons elke maand mee op bezoek bij jongeren die niet naar de kerk komen. We nodigen ze dan uit voor jeugdactiviteiten. Het is heel fijn om te zien dat onze leiders enorm begaan zijn met anderen.

Onze wijk is druk met doelen bezig in het kader van het nieuwe programma Kinderen en jongeren. We hebben een uitgebreide jeugdactiviteit gehouden waarbij de onderdelen alle vier aan bod kwamen! Voor elk onderdeel was er een activiteit. Ik was verantwoordelijk voor de activiteit op het gebied van lichamelijke doelen en we gingen volleyballen.

We werken hard om in de vier onderdelen te groeien. Ik besef nu ook hoe belangrijk het is om doelen te stellen. Als je geen doelen stelt, is het moeilijk om te zien dat je vooruitgang maakt.

Ik denk dat mensen in de kerk moeten beseffen hoe fantastisch het is dat we zoveel kennis hebben, bijvoorbeeld over het heilsplan.