‘Kracht van onze ouders’, Voor de kracht van de jeugd, juni 2021, 18–19.
Kom dan en volg Mij
Kracht van onze ouders
Dingen door de ogen van een ander bekijken, is soms genoeg om ons dankbaar te voelen voor wat we hebben.
Jong zijn is niet altijd makkelijk. En geloof het of niet, de vader of moeder van een jongere zijn, is ook niet makkelijk. Maar we hebben een bijzondere band met onze ouders, en als je eraan werkt, kan die band een grote zegen in je leven zijn.
Hieronder vertellen enkele kerkleid(st)ers over de band met hun ouders.
President Russell M. Nelson
President van de kerk
‘Ik was dol op mijn ouders. Zij betekenden oneindig veel voor me en hebben me essentiële lessen geleerd. Ik kan ze niet genoeg danken voor het gelukkige gezinsleven dat zij voor mij, mijn broer en zussen creëerden. En toch wist ik als kind al dat ik iets miste. Op een dag nam ik de tram en ging naar een boekwinkel […] om een boek over de kerk te kopen. Ik leerde heel graag over het evangelie.
‘Toen ik inzicht kreeg in het woord van wijsheid, wilde ik dat mijn ouders naar die wet gingen leven. Dus op een dag, ik was nog heel jong, ging ik naar de kelder en smeet alle flessen met sterke drank op de betonnen vloer! Ik verwachtte dat mijn vader me straf zou geven, maar hij zei er geen woord over.
‘Naarmate ik ouder werd en het wonderbaarlijke plan van onze hemelse Vader beter begreep, zei ik vaak tegen mezelf: “Ik wil absoluut geen kerstcadeautjes meer! Ik wil gewoon aan mijn ouders verzegeld worden.” Die diepe wens werd pas vervuld toen mijn ouders over de 80 waren, maar toen gebeurde het. Ik kan de vreugde van die dag (zie Alma 26:16) niet geheel in woorden uitdrukken, en ik ben elke dag nog blij over hun verzegeling aan elkaar en mijn verzegeling aan hen.’1
Illustraties, Jarom Vogel
President Dallin H. Oaks
Eerste raadgever in het Eerste Presidium
‘Mijn beeld van de wet van tiende is gevormd door het voorbeeld en de woorden van mijn moeder, zoals blijkt uit een gesprek dat ik mij uit mijn jeugd herinner.
‘Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest mijn moeder, die weduwe was, haar drie jonge kinderen onderhouden met het bescheiden inkomen van een onderwijzeres. Toen ik mij ervan bewust werd dat wij ons een aantal interessante zaken moesten ontzeggen omdat we niet genoeg geld hadden, vroeg ik mijn moeder waarom zij zoveel van haar inkomen aan tiende betaalde. Ik zal haar uitleg nooit vergeten: “Dallin, er zijn misschien mensen die het zich kunnen veroorloven om geen tiende te betalen; maar wij niet. De Heer heeft het goed geacht om je vader tot Zich te nemen en de opvoeding van jullie, kinderen, aan mij over te laten. Dat kan ik niet zonder de zegeningen van de Heer. En die zegeningen krijg ik door een eerlijke tiende te betalen. Als ik mijn tiende betaal, heb ik de belofte van de Heer dat Hij ons zal zegenen, en die zegeningen hebben wij nodig als we willen rondkomen.”’2
Zuster Michelle D. Craig
Eerste raadgeefster in het algemeen jongevrouwenpresidium
‘Toen ik jong was, verhuisden we met ons gezin naar de andere kant van het land. Met de hulp van andere mensen deden we er een hele dag over om alles in een aanhangwagen te laden, die papa dan achter onze auto zou hangen. Ik werd wakker op de dag van ons vertrek, en tot mijn verbazing was onze verhuizing een paar dagen uitgesteld. Mijn vader was midden in de nacht wakker geworden en had sterk gevoeld dat hij de aanhangwagen niet moest gebruiken. In plaats van dat gevoel weg te redeneren, gaf papa er gehoor aan en werd onze verhuizing uitgesteld. Hij nam contact op met een verhuisfirma die al onze bezittingen in een van hun vrachtwagens laadde.
‘Toen we eindelijk waren vertrokken, kregen we onderweg met hevige rukwinden te maken. We zagen omgewaaide vrachtwagens en aanhangwagens liggen. We waren dankbaar dat we veilig waren. Zonder iets te zeggen, leerde mijn vader mij dat ik de moed moest hebben om de ingevingen van de Geest te volgen, zelfs als die ongelegen komen en zelfs als ze nergens op lijken te slaan. Die les ben ik nooit vergeten.’
Ouderling Quentin L. Cook
van het Quorum der Twaalf Apostelen
‘Mijn vader had drie stelregels. Ten eerste, we moesten zinvolle doelen stellen. Ten tweede, we konden die doelen altijd veranderen. Maar, ten derde, welk doel we ook kozen, we moesten er hard aan werken.’
Hij heeft ook gezegd: ‘Mensen kunnen ons zoveel leren, als we er maar voor openstaan. Daarom is het belangrijk om het gezelschap van goede mensen op te zoeken.’3