Իմ բաց սրտի փորձառությունը

Քարտեր Թոմաս

երիտասարդ տղամարդ

Նկարները՝ Ադամ Նիքլի

Ես բավականին հետաքրքրված եմ ատլետիկայով, հատկապես բասկետբոլով: Ես պարզապես սիրում եմ մրցել։ Եվ մասամբ դա է պատճառը, որ 14 տարեկանում ստիպված էի ենթարկվել ութ ժամ տևողությամբ սրտի բաց վիրահատության:

Ես ծնվել եմ սրտի փականի արատով։ Սկզբում բժիշկներն ասում էին, որ ես հավանաբար վիրահատության կարիք կունենամ, երբ ծեր լինեմ, գուցե թոշակի անցնելուց հետո: Բայց ժամանակի ընթացքում խնդիրը վատթարացավ հիմնականում այն պատճառով, որ ես եռանդունորեն զբաղվում էի սպորտով:

Աշնանը մի այցելության ժամանակ բժիշկն ասաց, որ ես հավանաբար վիրահատության կարիք կունենամ հաջորդ մեկ կամ երկու տարվա ընթացքում: Միևնույն ժամանակ, ես դպրոցում զբաղվում էի մրցավազքով: Բայց իմ վազքի արդյունքները լավանալու փոխարեն վատանում էին: Ուստի ես հասկացա, որ իսկապես ինչ-որ բան այն չէ:

Մարտին նորից այցելեցինք բժշկի։ Այցի ընթացքում ես զգացի, որ պետք է վիրահատության ենթարկվեմ նույնիսկ ավելի շուտ, քան մենք ծրագրել էինք: Ու մի ջերմ հոգևոր զգացում պատեց ինձ ներսից։ Այդ անձնական հայտնությունն ինձ որոշակի մխիթարություն բերեց: Հանկարծ լսեցի, որ ինքս ինձ ասում էի, որ ուզում եմ վիրահատությունը որքան հնարավոր է շուտ կատարվի։ Ծնողներս սկզբում մի փոքր վախեցան, բայց ես նրանց ասացի. «Ես հանգիստ եմ: Ե՞րբ կարող ենք անել դա»: Վիրահատությունը նշանակեցինք ապրիլին։

Ես գիտեմ, որ դժվար ժամանակներում Հիսուս Քրիստոսը միշտ իմ կողքին է: Ես միշտ կարող եմ աղոթել Երկնային Հորը, և դա օգնում է:

Ես հավատում էի, որ ամեն ինչ լավ կլինի, այնուամենայնիվ, վիրահատության օրը սարսափելի էր։ Երբ մտա սենյակ, հանկարծ ինձ ճնշված զգացի իմ իրավիճակի պատճառով: Հիշում եմ, որ ցնցվում էի: Այդ պահին ինձ իսկապես օգնեց անեսթեզիոլոգը։ Ես երախտապարտ եմ այն բոլոր մարդկանց, որոնք օգնեցին ինձ այդ ամբողջ փորձառության ընթացքում: Ես ունեի նաև երկնային օգնություն։ Օրինակ՝ իմ ամբողջ ծուխը ծոմ պահեց ինձ համար, և ես իսկապես զգացի ծոմի և աղոթքի ուժը:

երիտասարդ տղամարդը պառկած է հիվանդանոցի մահճակալին

Լուսանկարը՝ Թոմասների ընտանիքի կողմից

Հիմա իմ սիրտը հրաշալի է աշխատում: Եթե ես վիրահատության չգնայի, կարող էի մահանալ երկու տարվա ընթացքում։ Այժմ ես լիարժեք կյանքի ակնկալիք ունեմ։

Այս ամբողջ փորձառությունը փոխեց իմ հեռանկարը: Ես մարդկանց տարբեր կերպ եմ տեսնում, երբ նրանք անցնում են իրենց փորձությունների միջով: Ես ավելի մեծ կարեկցանք եմ զգում նրանց հանդեպ: Երբեմն ես տեսնում եմ ինչ-որ մեկին և զգում եմ, որ նա դժվարությունների մեջ է, ուսումնասիրում եմ կարիքը և օգնում նրան:

Ինձ համար Հիսուս Քրիստոսի աշակերտ լինելը իսկապես նշանակում է օրինակ լինել ուրիշների համար և բոլորին վերաբերվել այնպես, ինչպես Նա կվերաբերվեր: Մենք բոլորս ունենք մարտահրավերներ և պետք է աջակցենք միմյանց: Աստված մեր Հայրն է, և մենք Նրա որդիներն ու դուստրերն ենք: Յուրաքանչյուր ոք ունի նպատակ և արժեք: Կյանքում կան շատ բացասական երևույթներ, ուստի ես փորձում եմ օգնել մարդկանց ժպտալ և դրական լինել:

Ես վկայում եմ, որ կարող եմ ամեն օր անձնական ուղղորդում ստանալ Տիրոջից: Նա կարող է ինձ ավելի ուժեղ մարդ դարձնել և տոկունություն հաղորդել: «Ամեն բան կարող եմ ինձ զորացնող Քրիստոսով» (տես Փիլիպպեցիներին 4.13):