Magpati, Magpalangga, Maghulag
Maangkon naton ang bugana nga kabuhi kon mangin matuod-tuod kita nga mga disipulo ni Jesucristo—paagi sa pagsunod sa Iya mga pamaagi kag paghimo sang Iya olobrahon.
Pinalangga ko nga mga kautoran, kanami sang kahigayunan nga makaupod ko kamo sa sini nga matahum nga pangkabilogan nga kumperensya subong: agud magpamati sa inspirado nga mga mensahe; agud magpamati sa sining dalayawon nga choir sang mga misyonero nga nagarepresentar sang libo-libo nga mga misyonero sa bilog nga kalibutan—ang aton mga anak —kag labi sa tanan agud mag-ugyon kita sa aton pagtuo subong, kag suportahan liwat ang aton pinalangga nga Pangulo kag propeta, nga si President Russell M. Nelson, ang Unang Pangulohan, kag ang Pangkabilogan nga mga Opisyales sang Simbahan. Makalilipay ini nga adlaw subong kay ari kita diri.
Isa sang pinaka-mainuswagon nga mga tawo sa kasaysayan amo si Haring Solomon. Daw ara na sa iya ang tanan—manggad, gahum, pagdayaw, dungog. Pero pagligad sang madamo nga tinuig sang pagpatuyang kag kaluho, paano ni Haring Solomon ginsuma ang iya kabuhi?
“Ang tanan wala’y kapuslanan,” siling niya.
Ini nga tawo sang ulihi, nagbatyag sang kapaslaw, kawala’y paglaum , kag kasubo, bisan pa yara sa iya ang tanan.
May tinaga sa German, nga “Weltschmerz”. Buot silingon, kasubo halin sa pagpanumdum kon paano ang kalibutan kabus sangsa ginapaabot naton.
Siguro may diotay nga “Weltschmerz” sa aton tanan.
Kon ang kalisod magsuhot sa mga pamusod sang aton kabuhi. Kon ang kasubo magpuno sang aton mga adlaw kag maghaboy sang madulom nga mga landong sa aton mga gab-i. Kon ang trahedya ukon inhustisya magsulod sa aton kalibutan ukon sa kabuhi sang aton mga pinalangga. Kon nagapanglakaton kita sa aton mamingaw nga dalan sang kadimalason, kag ang kasakit nagatublag sang aton katawhay kag nagaguba sang aton kalinong—basi matentar kita nga mag-ugyon kay Solomon nga ang kabuhi wala’y kapuslanan kag wala’y kahulugan.
Ang Dako nga Pagla-um
Ang maayo nga balita amo nga may ara gid sang pagla-um. May bulong sa kamingaw, kawala’y kapuslanan, kag “Weltschmerz” sang kabuhi. May bulong sa bisan ano kadalom nga kawala’y paglaum ukon kapaslawan nga inyo nabatyagan.
Ini nga pagla-um makita sa nagapabag-o nga gahum sang ebanghelyo ni Jesucristo kag sa nagatubos nga gahum sang Manluluwas sa pag-ayo sang aton masakiton-nga-kalag.
“Ako nagkari,” si Jesus nagpahayag, “agud may kabuhi sila, kag may kabugana sini.”
Maangkon naton inang bugana nga kabuhi indi paagi sa pagtutok sa aton kaugalingon nga mga panginahanglan ukon sa aton kaugalingon nga mga hinimoan, kundi paagi lang sa pagmangin matuod-tuod nga sumulunod ni Jesucristo—pagsunod sa Iya mga pamaagi kag paghimo sang Iya olobrahon. Masalapoan naton ang bugana nga kabuhi kon kalimtan naton ang aton mga kaugalingon kag makigbahin sa dako nga kawsa ni Cristo.
Kag ano bala ang kawsa ni Cristo? Ini amo ang magpati sa Iya, magpalangga pareho sa Iya, kag maghimo sang Iya ginhimo.
Si Jesus “naglibot nga nagahimo sang kaayohan.” Naglakat sia sa tunga sang mga imol, mga ginsikway, mga masakiton, kag mga ginpakahuya. Nag-alagad sia sa mga mahuyang, mga maluya, kag mga wala sing apin. Gintyempohan Niya sila; nag-istorya Sia sa ila. “Kag ginpaayo niya sila tanan.”
Bisan diin Sia nagkadto, ang Manluluwas nagtudlo sang “maayong balita” sang ebanghelyo. Ginpaambit Niya ang wala’y katapusan nga mga kamatuoran nga nagahilway sang tawo sing espirituhanon kag pisikal.
Inang nagadedikar sang ila mga kaugalingon sa kawsa ni Cristo makatukib sang kamatuoran sang promisa sang Manluluwas: “Ang bisan sin-o nga magdula sang iya kabuhi bangod sa akon makakita sini.”
Sala si Solomon pinalangga ko nga mga kauturan—ang kabuhi indi gid “wala’y kapuslanan”. Kundi, sarang ini mapun-an sang katuyuan, kahulugan, kag paghida-et.
Nagadab-ot ang mga nagapang-ayo nga kamot ni Jesucristo sa tanan nga nagapangita sa Iya. Nahibal-an ko nga wala sing pagpangduha-duha nga ang pagpati kag pagpalangga sa Diyos kag ang pagtinguha sa pagsunod sa Iya makapabag-o sang aton mga tagipuso-on, makapaumpaw sang aton kasakit, kag makapuno sang aton mga kalag sing “dako gid nga kalipay.”
Magpati, Magpalangga, kag Maghulag
Syempre, kinahanglan naton ang masobra sangsa intelihente lang nga paghangop sang ebanghelyo agud maangkon ang nagapang-ayo nga impluwensiya sini sa aton kabuhi. Kinahanglan naton nga ipangabuhi ini—himuon in nga kabahin sang kon sin-o kita kag kon ano ang aton ginahimo.
Pwede bala ako magpanugda nga ang pagka-disipulo nagasugod sa tatlo ka simple nga tinaga:
Magpati, Magpalangga, kag Maghulag.
Paagi sa pagpati sa Diyos, makaangkon kita sang pagtuo sa Iya kag pagsalig sa Iya mga pulong. Tungod sa pagtuo, nagadugang ang pagpalangga sa aton tagipusuon para sa Diyos kag sa aton isigkatawo. Sa pagdugang sinang pagpalangga, inspirado kita nga sundon ang Manluluwas sa aton pagpanglakaton sa dalan sang pagka-disipulo.
“Pero,” mahambal kamo, “sobra ina kasimple. Ang mga problema sa kabuhi, labi na ang akon sobra kakomplikado para sa amo sina ka simple nga sabat . Indi mo masolbar ang ‘Weltschmerz’ sa tatlo ka simple nga tinaga nga: Magpati, Magpalangga, Maghulag.”
Ang tinaga lang indi makapaayo. Ang pagpalangga sa Diyos amo ang makaluwas, makatubos, kag makabanhaw.
Kilala ka sang Diyos. Anak ka Niya. Palangga ka Niya.
Bisan kon nagapinsar ka nga indi ka takos nga palanggaon, nagadab-ot Sia sa imo.
Subong gid nga adlaw—kada adlaw—nagadab-ot Sia sa imo, nga luyag nga paayohon ka, alsahon ka, kag buslan ang kamingaw sa imo tagipusoon sang wala untat nga kalipay. Gusto niya nga kuhaon ang kadulum sa imo kabuhi kag pun-an ka sang sagrado kag masilaw nga kasanag sang Iya wala’y katapusan nga himaya.
Ako mismo nakaagi sini.
Kag ginapamatud-an ko bilang isa ka Apostoles sang Ginoong Jesucristo nga ang tanan nga magpalapit sa Diyos—ang tanan nga tuod-tuod nga magpati, magpalangga, kag maghulag—makabatyag man sini.
Nagapati Kita
Ginatudlo sang balaan nga mga kasulatan nga “sa wala’y pagtuo indi mahimo ang pagpahamuot sa Iya [Diyos]: kay ang nagapalapit sa Diyos kinahanglan magpati nga may Diyos.”
Para sa iban, mabudlay ang pagpati. Kon kis-a nagasablag ang aton bugal. Siguro nagapanumdum kita nga indi kita makapati sa Diyos tungod sa aton kaalam, edukasyon, o eksperiensya. Kag nagasugod kita sa pagkabig sa relihiyon nga binuang nga tradisyon.
Sa akon eksperiensya, ang pagpati indi pareho sang ginpinta nga larawan nga ginatan-aw naton kag ginadayaw kag ginaistoryahan kag ginapakot-pakot. Ang pagpati daw pareho sa isa ka arado nga ginadala naton sa talamnan kag, paagi sa balhas sang aton agtang, nagakutkot sang mga idas sa duta nga matamnan sang mga binhi nga magabunga sing dalayon.
Magpalapit sa Diyos, kag Sia man magapalapit sa imo. Ini ang promisa sa tanan nga nagatinguha nga magpati.
Nagapalangga Kita
Ginapahayag sang mga balaan nga mga kasulatan nga kon mas ginapalangga naton ang Dios kag Iya kabataan, mas mangin malipayon kita. Pero ang pagpalangga nga ginatumod ni Jesus indi sahi sang pagpalangga nga daw kard-sa-regalo, mahapos ihaboy kag madali malimtan. Indi ini isa ka pagpalangga nga ginapabutyag kag dayon ginakalipatan. Indi ini ang “pahibal-a lang ako kon may mabulig ako” nga sahi sang pagpalangga.
Ang pagpalangga nga ginahambal sang Diyos amo ang sahi nga nagasulod sa aton mga tagipusoon sa pagbugtaw naton kon aga, nagaupod sa aton sa bilog nga adlaw, kag nagahabok sa aton tagipusoon sa aton pagpangamuyo sang pagpasalamat sa gab-i.
Amo ini ang indi-masaysay nga pagpalangga sang aton Amay sa Langit para sa aton.
Amo ini ang wala’y katapusan nga kaluoy nga nagatugot sa aton nga makita sing mas klaro ang iban sa ila matuod-tuod nga kinaugali. Sa pagtulok paagi sa mga lente sang puro nga gugma, makita naton ang iban bilang mga pinalangga nga anak sang Diyos nga Makaako, nga wala’y tupong ang ikasarang kag bili.
Sa amo sina nga pagtulok sa iban, indi kita sarang magpabuyan-buyan, magbale-wala, ukon magpakanubo sa bisan sin-o.
Nagabuhat Kita
Sa buluhaton sang Manluluwas, kalabanan sa diutay kag simple nga mga butang “ginapahanabo ang dalagku nga mga butang.”
Nakahibalo kita nga kinahanglan naton ang sige-sige nga pagpraktis agud mangin sagad sa bisan ano. Kon bala sa pagtukar sang clarinet, pagsipa sang bola, pagkay-o sang salakyan, ukon bisan sa pagpalupad sang eroplano, kinahanglan naton mag-praktis para mangin mas maayo.
Ang organisasyon nga ginpatindog sang Manluluwas sa kalibutan—Ang Simbahan ni Jesucristo sang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw—nagabulig sa aton sa paghimo sina. Nagahatag ini sang lugar nga mapraktis naton nga ipangabuhi ang Iya gintudlo kag bugayan ang iban pareho sa ginhimo Niya.
Bilang mga miyembro sang Simbahan, ginahatagan kita sang mga calling, mga responsibilidad, kag mga oportunidad nga magdab-ot sa kaluoy kag mag-alagad sa iban.
Sang sini lang, ginhatagan importansya sang Simbahan ang “ministering”, ukon ang pagserbisyo ukon pag-atipan sa iban. Madugay nga pagpaminsar ang ginhinguyang agud mahibal-an kon ano ang dapat itawag sa sini nga espesyal nga buluhaton.
Isa sa mga ginpaminsar nga pagtawag amo ang pag-”shepherd”, o pagbantay. Bagay ina sa imbitasyon ni Cristo: “Pakan-a ang akon mga karnero.” Galing, may problema: kon amo’na ang tawag, buot silingon German shepherd ako. Gani mas nanamian ako sa tawag nga ministering.
Para Sa Tanan Ini Nga Buluhaton
Syempre, indi bag-o ang “ministering”. Ginahatagan lang kita sing ginbag-o kag mas manami nga oportunidad nga tumanon ang sugo sang Manluluwas nga “magpalanggaanay,” isa ka manami nga pamaagi sa pagpatuman sang katuyoan sang Simbahan.
Panumduma lang ninyo ang pangmisyonero nga buluhaton; ang maisog, mapainuboson, kag sigurado nga pagpaambit sang ebanghelyo isa ka manami nga ehemplo sa pag-minister sa espirituhanon nga mga panginhanglan sang iban, bisan sin-o man sila.
Ukon, ang paghimo sang buluhaton sa templo—ang pagpangita sang mga ngalan sang aton mga katigulangan agud mahatagan sila sang mga bugay sang wala’y katapusan. Diosnon gid ina nga pamaagi sang ministering.
Hunahunaa niyo ang pagdab-ot sa mga pigado kag nagakinahanglan, pag-alsa sang mga kamot nga maluya, ukon pagbendisyon sa mga masakiton kag nagaantus. Indi bala ini mismo ang mga buhat sang matuod-tuod nga ministering nga ginhimo sang Ginuo sang nagpanglakaton sia sa duta?
Kon indi ka miyembro sang sini nga Simbahan, ginahagad ko ikaw nga “magkari kag magtan-aw.” Magkari kag mag-upod sa amon. Kon miyembro ka pero wala na nagapasakop sing aktibo, ginaagda ko ikaw: palihog nga magbalik. Kinahanglan ka namon!
Magkari, idugang ang imo kabaskog sa amon.
Tungod sa imo pinasahi nga mga talento, mga abilidad, kag kinaugali, mabuligan mo kami nga mangin mas maayo kag mas malipayon. Ang balos, buligan ka man namon nga mangin mas maayo kag mas malipayon.
Magkari, buligi kami nga ipahamtang kag pabaskogon ang kultura sang pagpaumpaw, kaayo, kag kaluoy sa tagsa ka anak sang Diyos. Kay tanan kita nagatinguha nga mangin bag-o nga mga tinuga kon sa diin “wala na ang mga daan nga butang” kag “ang tanan nga butang … bag-o na.” Ginapakita sa aton sang Manluluwas ang dalan nga dapat agyan—diretso kag paibabaw. Siling Niya, “Kon palangga niyo ako, tumanon niyo ang akon mga kasugoan.” Mag-ugyon kita agud mangin ang klase sang mga tawo nga gusto sang Diyos nga kita mangin.
Amo ini ang kultura sang ebanghelyo nga gusto naton nga ipalapnag sa Simbahan ni Jesucristo. Luyag naton pabakuron ang Simbahan bilang ang lugar nga ginapatawad naton ang isa kag isa. Kon sa diin ginalikawan naton ang tentasyon nga magbasol, magkotso-kotso, kag pakanubuon ang iban. Kon sa diin, imbis nga pangitaon ang mga sala sang iban, ginaalsa naton ang isa kag isa kag nagabuligay kita nga mangin ang pinakamaayo naton nga mga kaugalingon.
Tugoti nga hagaron ko kamo liwat. Magkari kag magtan-aw. Upod kamo sa amon. Kinahanglan kamo namon.
Ang Mga Tawo Nga Indi Perpekto
Makita niyo nga puno ini nga Simbahan sang mga pinakanami nga mga tawo sa kalibutan. Maabi-abihon sila, mapinalanggaon, mabuot, kag sinsero. Mapisan sila, handa sila nga magsakripisyo, kag bisan pa gani kon kaisa mangin mga baganihan.
Kag indi gid sila perpekto.
Makasala man sila.
Kon kis-a nagahambal man sila sang indi amo. Nagahimo man sila sang mga butang nga ginahinulsolan nila.
Pero sila tanan palareho sa sini—gusto nila nga mangin mas maayo kag magpalapit sa Ginuo, ang aton Manluluwas, nga amo si Jesucristo.
Nagatinguha sila nga mangin maayo.
Nagapati sila. Nagapalangga sila. Nagahulag sila.
Gusto nila nga mangin mas maalwan, mas mapinalanggaon, mas maayo ang batasan, mas anggid kay Jesus.
Ang Plano sang Kalipay
Huo, mabudlay kon kis-a ang kabuhi. Sigurado gid nga tanan kita makaagi sa mga tion sang kasubo kag kapaslawan.
Pero ang ebanghelyo ni Jesucristo nagatanyag sang paglaum. Kag sa Simbahan ni Jesucristo, nagaugyon kita sa iban nga nagapangita sang lugar nga makabatyag kita sang pagbaton—isa ka lugar sang pag-uswag sa diin, dulungan kita nga magpati, magpalangga, kag maghulag.
Wa’ay sapayan sang aton mga kinalain, ginabaton naton ang isa kag isa bilang mga anak sang aton pinalangga nga Amay sa Langit.
Labi ang akon pagpasalamat nga miyembro ako sang Ang Simbahan ni Jesucristo sang mga Santos sa Ulihing mga Adlaw kag nakahibalo ako nga palangga sang Diyos ang Iya mga kabataan gani ginhatagan niya sila sang plano sang kalipay kag kapuslanan sa sini nga kabuhi kag sang paagi nga maangkon ang wala’y katapusan nga kalipay sa mga mansyon sang himaya sa pihak nga kinabuhi.
Nagapasalamat ako nga ginhatagaan kita sang Diyos sang paagi nga maumpawan sa aton masakiton-nga-kalag kag “Weltschmerz” sang kabuhi.
Nagapamatuod ako kag ginabilin sa inyo ang akon pagpakamaayo nga kon kita magpati sa Diyos, palanggaon Siya kag palanggaon ang aton isigkatawo sang bug-os naton nga tagipusoon, kag tinguhaan nga buhaton ang ginsugo sang Diyos, makaangkon kita sang kaumpawan kag katawhay, kalipay kag kapuslanan. Sa sagrado ngalan ni Jesucristo, amen.