Dabdab nga Ginahuptan sa Dughan
Ang Dios nakabati sang tagsa ka pangamuyo nga aton ginahalad kag nagasabat sa kada isa suno sa banas nga ginplastar Niya sa pagperpekto sa aton.
Mga kauturan, nakatuon ako sang masakit nga leksyon sang ulihi nga nagtindog ako sa sining pulpito sang Oktubre 2022. Ang leksyon amo ini: kon indi manami ang imo mensahe, indi ka na pagpahambalon sa madason nga mga komperensya. Kita ninyo naasayn ako sa panugod sining una nga sesyon. Indi kitaon sa inyo nga nakapwesto ako sa gamay nga pwertahan nga madali buksan. Kon indi naman manami ining mensahe ko, indi ko naman kamo makita sa pila ka komperensya.
Sa espiritu sinang matahum nga himno upod sining matahum nga koro, may natun-an ako nga mga leksyon sining nagligad lang, nga sa bulig sang Ginuo, gusto ko isugid sa inyo karon. Personal kaayo ining akon nga mensahe.
Ang pinakapersonal kag masakit sa tanan sining mga eksperiyensya amo ang pagtaliwan sang pinalangga ko nga asawa nga si Pat. Sia ang pinakadalayawon nga babayi nga nakilala ko—perpekto nga asawa kag iloy, waay labot ang iya katinlo, sa iya kaalwan, sa pagkaespirituhanon. May mensahe sia sadto nga gintig-uluhan “Pagtuman sang Katuyuan sang Pagtuga sa Imo.” Para sa akon natuman niya ang katuyuan sang pagtuga sa iya labaw pa sa ginpaabot sa iya. Dedikado sia nga anak sang Dios, huwaran nga anak ni Cristo. Pinakamaswerte ako lalaki nga nakaupod ko sia sang 60 ka tuig sang akon kabuhi. Kon kaangay-angay ako, ang amon pagselyo magakahulugan nga makaupod ko sia sa wala katapusan.
Isa pa ka eksperiyensya nagsugod 48 oras pagkatapos sang lubong sang akon asawa. Sina nga tion, ginhingagaw ako sa ospital tungod sa seryoso nga medikal nga emerhensya. Ang una nga apat ka semana sa anum ka semana ko sa ospital, gwa-sulod ako sa intensive care kag amo man ang akon animo.
Ang tanan ko nga eksperiyensya sa sulod sang ospital sa sina nga tiyempo indi ko madumduman. Ang wala madula sa memorya ko amo ang pagbiyahe sa gwa sang ospital, nga daw nagatibi sa wala katapusan. Indi ko mahambal ang tanan sina nga eksperiyensya diri, pero masiling ko nga bahin sang nabaton ko nga sugo amo nga magbalik ako sa pag-alagad nga may pagdali, mas konsagrado, mas tutok sa Manluluwas, mas nagatuo sa Iya pulong.
Pamatyagan ko nagabaton ako sang personal nga bersyon sang rebelasyon nga ginhatag sa Dose halos 200 katuig na ang nagligad:
“Pamatud-an mo ang akon ngalan … [kag] ipalapnag mo ang akon pulong tubtob sa mga punta sang kalibutan. …
“… Tagsa ka aga; kag sa tagsa ka adlaw ibayaw ang imo tingug sang pagpaandam; kag pag-abot sang gab-i indi pagpatuloga ang mga pumuluyo sang duta bangod sang imo pulong. …
“Magtindog[,] … pas-ana ang [mo] krus, [kag] magsunod sa akon.”
Pinalangga kong kauturan, sugod sadto nga eksperiyensya, mas ginatinguhaan ko nga pas-anon ang akon krus, nga mas may dedikasyon sa pagpangita kon diin ko pwede ibayaw ang tingug sang apostoles sa paghatag sang pagpalangga kag paandam sa aga, sa adlaw, hasta sa gab-i.
Nagdala ina sa akon sa ikatatlo nga kamatuoran sa sinang binulan pagkatapos sang kamatayon, balatian, kag kalisod. Mas ginpabakod nga saksi kag wala katapusan nga pagpasalamat sa hamili nga mga pangamuyo sining Simbahan—inyo mga pangamuyo—nga nakabenepisyo sa akon. Dalayon ako nga magapasalamat sa pag-ampo sang linibo ka tawo nga, pareho sa nagapakitluoy nga balo, sulit-sulit nga nagpangayo sang tabang sang langit para sa akon. Nabaton ko ang mga bugay sang priesthood, kag nakita ko ang klase ko sang hayskul nga nagpuasa para sa akon, amo man ang lainlain nga mga ward sa bilog nga Simbahan. Kag siguro ang ngalan ko ara sa prayer roll sang halos tagsa ka templo sang Simbahan.
Sa dako ko nga pagpasalamat sini tanan, nagaugyon ako kay G. K. Chesterton, nga nagsiling sadto “nga ang pagpasalamat pinakamataas nga porma sang panghunahuna; kag … ang kabalaslan kalipay nga gindoblehan sang pagdayaw.” Upod ang akon “kalipay nga gindoblehan sang pagdayaw,” nagapasalamat ako sa inyo tanan kag sa akon Amay sa Langit, nga nagsabat sang inyo mga pangamuyo kag ginbugayan ang akon kabuhi.
Mga kauturan, nagasaksi ako nga ang Dios nakabati sang tagsa ka pangamuyo nga aton ginahalad kag nagasabat sa kada isa suno sa banas nga ginplastar Niya sa pagperpekto sa aton. Ginatamod ko nga sa halos pareho nga tiyempo nga kadamo sang nagapangamuyo para maulian ang akon lawas, may pareho kadamo—dala man ako—nga nagapangamuyo para maulian ang lawas sang akon asawa. Nagasaksi ako nga atong mga pangamuyo ginpamatian kag ginsabat sang maluluy-on nga Amay nga Langitnon, bisan nga ang mga pangamuyo para kay Pat wala ginsabat sa paagi nga ginpangayo ko. Sa mga rason nga Dios lang ang nakabalo kon ngaa ang mga pangamuyo ginasabat nga lain sa aton ginapaabot—pero ginapromisa ko sa inyo nga nabatian ini sila kag ginasabat ini sila suno sa Iya wala nagapalya nga pagpalangga kag sa Iya tiyempo.
Kon kita “indi magsala sa ginapangayo,” wala sang limit sa kon san-o, diin, ukon para sa ano kita magpangamuyo. Suno sa mga rebelasyon, dapat kita “magpangamuyo pirme.” Dapat kita magpangamuyo, siling ni Amulek, para sa “mga yara sa inyo palibot,” nga nagapati nga ang “pangamuyo sang matarong nga [mga] tawo may daku nga gahom.” Ang aton mga pangamuyo dapat ginahambal sing todo kon may pribasiya kita nga himuon ini. Kon indi ini praktikal, dapat ini sambiton sing sinsero sa aton tagipusuon. Ginakanta naton nga ang aton mga pangamuyo amo ang “[mga] dabdab nga ginahuptan sa dughan,” nga dapat pirme ihalad, suno sa Manluluwas Mismo, sa Dios nga Wala Katapusan nga Amay sa ngalan sang Iya Bugtong nga Anak.
Pinalangga kong mga abyan, ang aton mga pangamuyo ang aton pinakatam-is nga tiyempo, ang aton pinaka“sinsero nga handum,” ang aton pinakasimple, pinakatunay nga porma sang pagsimba. Dapat kita magpangamuyo nga kita lang, sa aton mga pamilya, kag sa bisan ano kadako nga kongregasyon. Dapat naton gamiton ang pangamuyo nga taming batok sa tentasyon, kag kon may tiyempo nga indi kita gusto magpangamuyo, sigurado nga inang pagduhaduha wala nagahalin sa Dios, nga gusto gid nga makig-angot sa Iya kabataan bisan diin kag sa tanan nga oras. Ang matuod, ang mga nagapugong sa aton sa pagpangamuyo naghalin mismo sa kaaway. Kon indi kita kabalo kon paano ukon ano ang ipangamuyo, dapat sugdan naton, kag padayunon, hasta nga giyahan kita sang Balaan nga Espiritu sa pagpangamuyo sang dapat naton ihambal. Ini nga metodo mahimo nga amo dapat ang aton gamiton kon magpangamuyo kita para sa aton mga kaaway kag sa mga nagapamentaha sa aton.
Sa katapusan, pwede kita magtulok sa ehemplo sang Manluluwas nga pirme, pirme nagapangamuyo. Pero naintriga gid ako nga si Jesus nakabatyag nga kinahanglan Niya magpangamuyo. Indi bala perpekto Sia? Ano ang kinahanglan Niya pangamuyoan? Te, natun-an ko nga Sia man, upod sa aton, gusto “makita ang nawong [sang Amay], magpati sa iya pulong, kag magsalig sa iya grasya.” Sa madamo nga tinion, nagapalayo Sia sa sosyedad para mag-isahanon antes lusubon ang langit sang Iya mga pangamuyo. Sa iban nga tiyempo, nagapangamuyo Sia upod ang pila lang ka kaupod. Dayon nagapakig-angot Sia sa langit para sa kadam-an nga nagabanig sa kilid sang bukid. Kon kaisa ang pangamuyo nagapasilak sang Iya bayo. Kon kaisa ang pangamuyo nagapasilak sang Iya nawong. Kon kaisa nagatindog Sia sa pagpangamuyo, kon kaisa nagaluhod Sia, kag panalagsa nagahapa Sia sa pagpangamuyo.
Ginlaragway ni Lucas ang pagpanaog ni Jesus sa Iya pagbayad-sala nga nagapangayo sa Iya nga magpangamuyo “sing mas hugot pa gid.” Paano bala ang tawo nga perpekto magpangamuyo sing mas hugot pa gid? Ginpaabot naton nga tanan Niya nga pangamuyo hugot na nga daan, pero para matuman ang Iya pagbayad-sala para sa tanan kag sa upod sini nga kasakit, kinahanglan Niya nga magpangamuyo sing mas hugot pa gid, upod ang kabug-at sang Iya halad nga sang ulihi nagpadugo sa tagsa ka buho sang Iya panit.
Sa pagdaog ni Cristo sa kamatayon kag sa Iya regalo sa akon nga pila pa ka semana ukon binulan sa duta, nagasaksi ako sa pagkamatuod sang kabuhi nga wala katapusan kag sang kakinahanglan naton nga mangin seryoso sa pagplano para diri.
Nagasaksi ako nga kon mag-abot si Cristo, kinahanglan nga makilala Niya kita—indi bilang mga miyembro sa papel nga nasulat sa panas na nga rekord sang bunyag kundi bilang dedikado, tampad, nagatuman sang kasugtanan nga mga disipulo. Ginadalian ini nga butang para sa aton tanan, ukon indi naton gusto mabatian nga may pagkanugon: “Wala ako makakilala sa inyo,” ukon, sa paglubad ni Joseph Smith sina nga dinalan, “Wala [ninyo] ako makilala.”
Maayo lang, may mabulig sa aton sa sini nga tulumanon—madamo nga bulig. Kinahanglan naton magpati sa mga anghel kag mga milagro kag sa mga promisa sang balaan nga priesthood. Kinahanglan naton magpati sa dulot sang Balaan nga Espiritu, sa impluwensya sang maayo nga mga pamilya kag kaabyanan, kag sa gahum sang puro nga gugma ni Cristo. Kinahanglan naton magpati sa mga rebelasyon kag mga propeta, mga manugpanan-aw, kag mga manugpahayag sang rebelasyon kag kay Pangulong Russell M. Nelson. Kinahanglan naton magpati nga paagi sa pangamuyo kag pag-ampo kag personal nga pagkamatarong makalab-ot gid kita “sa Bukid sang Sion, … sa siyudad sang buhi nga Dios, ang langitnon nga lugar, ang pinakabalaan sa tanan.”
Mga kauturan, kon maghinulsol kita sang aton mga sala kag magpalapit nga may kompiyansa sa “trono sang Dios,” nga ginabilin didto sa atubang Niya ang aton limos kag hugot nga mga pag-ampo, makabaton kita sang kaluoy kag kapatawaran sa maalwan nga kamot sang aton Wala Katapusan nga Amay kag sang Iya masinulundon, perpekto ang katinlo nga Anak. Dayon, upod kay Job kag ang natinloan nga mga tumuluo, makita naton ang kalibutan nga “labaw ka katingalahan” sangsa aton maintiendihan. Sa ngalan ni Jesucristo, amen.