در جستجوی پاسخ به سؤالات روحی
سؤالات صادقانهٔ ما در مورد مژده، می‌تواند برای پدر آسمانی و عیسی مسیح فرصت‌هایی جهت کمک به رشد ما فراهم کند.
می‌دانم که این ممکن است باعث تعجب شود، اما من به قدری سن دارم که به یاد می‌آورم زمانی در مدرسه به ما آموزش داده می‌شد که در منظومهٔ شمسیِ ما، نه سیاره وجود دارد. یکی از آن سیارات، پلوتون، توسط وِنِتیا بِرنیِ یازده ساله از آکسفورد، انگلستان، پس از کشف آن در سال ۱۹۳۰، نامگذاری شد. و تا سال ۱۹۹۲، پلوتون به عنوان دورترین جسم در منظومهٔ شمسی ما شناخته می‌شد. در آن زمان، معمول بود که مدل‌های کاغذی [پاپیه ماشه صنایع دستی] از همسایگی سیاراتمان را در کلاس‌های درس و نمایشگاه‌های علمی ببینیم، که هر کدام موقعیت پلوتون را در مرز شناخته‌شده نشان می‌دادند. بسیاری از دانشمندان معتقد بودند که فراتر از آن مرز، بخشِ خارجی منظومهٔ شمسی از فضای خالی تشکیل شده است.{
با این حال، یک سؤال در جامعهٔ علمی باقی‌مانده بود که به منشأ نوع خاصی از دنباله‌دارها مربوط می‌شد که ستاره‌شناسان به طور منظم آنها را دنبال می‌کردند. و این سؤال برای دهه‌ها ادامه داشت تا اینکه منطقهٔ دوردست دیگری از منظومهٔ شمسی ما کشف شد. با دانش محدودی که داشتند، دانشمندان از آن دهه‌های میانی برای تولید پیشرفت‌های فناوری قابل توجهی استفاده کردند که امکان مطالعه و اکتشاف بیشتر را فراهم کرد. پیشرفتِ نهایی توسط دانشمندان، منطقهٔ سیاره‌ای ما را دوباره پیکربندی کرد و منجر به این شد که پلوتون در این منطقهٔ جدید از فضا، در منظومهٔ شمسی ما که از هشت سیاره درست شده است، قرار گیرد.
یکی از دانشمندان برجستهٔ سیاره‌شناسی و پژوهشگر اصلی مأموریت فضایی نیو هورایزن که مسئول کاوشِ پلوتون از نزدیک بود، در مورد این تجربه گفت: «ما فکر می‌کردیم جغرافیای منظومهٔ شمسی خود را درک کرده‌ایم. اما درک نکرده‌ایم. ما فکر می‌کردیم جمعیت سیارات در منظومهٔ شمسی خود را می‌دانیم. و ما در اشتباه بودیم.»
چیزی که در مورد این دوره از تاریخِ کاوشِ فضایی، برای من چشمگیر است، برخی شباهت‌ها و تفاوت‌های کلیدی بین تلاش مجازی برای گسترش افق‌های علمی و سفری است که ما، به عنوان فرزندان خدا، در جستجوی پاسخ به سؤالات معنوی خود انجام می‌دهیم. به طور خاص، چگونه می‌توانیم به محدودیت‌های درک معنوی خود پاسخ دهیم و خود را برای مرحلهٔ بعدی رشد شخصی آماده کنیم — و به کجا می‌توانیم برای کمک مراجعه کنیم.
خط به خط
پرسیدنِ سؤالات و جستجوی معنا، بخشی طبیعی و عادی از تجربهٔ دنیوی ماست. گاهي اوقات، نداشتن پاسخ‌های کامل به راحتی می‌تواند ما را به مرزِ درکمان برساند و این محدودیت‌ها می‌توانند ناامیدکننده یا خسته‌کننده به نظر برسند. به طرز شگفت‌انگیزی، برنامهٔ خوشبختی پدر آسمانی برای همهٔ ما به گونه‌ای طراحی شده است که به ما کمک کند علی‌رغم محدودیت‌هایمان پیشرفت کنیم و آنچه که به تنهایی نمی‌توانیم به انجام برسانیم را محقق کنیم، حتی بدون داشتن دانش کامل از همه چیز. برنامهٔ خدا نسبت به محدودیت‌های انسانی ما بخشنده است؛ [این برنامه]، منجی‌مان، عیسی مسیح، را به عنوان شبان نیکو در اختیار ما قرار می‌دهد؛ و ما را ترغیب می‌کند تا از ارادهٔ خود برای انتخاب او استفاده کنیم.
ارشد دیتر اِف. اُکتدورف آموزش داده است که «پرسیدن سؤالات نشانهٔ ضعف نیست، بلکه پیش‌درآمدی برای رشد است.» در مورد تلاش شخصی ما به عنوان جویندگان حقیقت، پیامبر ما، رئیس راسل ام. نلسون، آموزش داده است که باید «تمایل عمیق» داشته باشیم و «با قلبی صادق [و] نیت واقعی، با ایمان به [عیسی] مسیح درخواست کنیم.» او همچنین آموزش داده است که «نیت واقعی» به این معنی است که فرد واقعاً قصد دارد از دستور الهیِ داده شده پیروی کند.»
تلاش شخصی ما برای رشد در خرد ممکن است ما را به بررسی سؤالات خود، پیچیده یا غیر پیچیده، از دریچهٔ علت و معلول، جست‌وجو و شناخت الگوها و سپس شکل‌دهی روایت‌هایی برای شکل دادن به درک ما از شکاف‌های دانش سوق دهد. به هر حال، هنگامی که به دنبال دانش معنوی هستیم، این فرایندهای اندیشمندانه ممکن است گاهی مفید باشند اما به تنهایی می‌توانند ناقص باشند وقتی در تلاش هستیم تا چیزهایی که به پدر آسمانی و منجی‌مان، عیسی مسیح، مژده، کلیسا و برنامه‌شان برای همهٔ ما مربوط می‌شود، را درک کنیم.
روش پدر آسمانی و پسرش در انتقال حکمت‌شان به ما، دعوت از قدرت روح‌القدس را در اولویت قرار می‌دهد تا معلم شخصی ما باشد، در حالی که عیسی مسیح را در زندگی‌مان و در جستجوی وفادارانه‌مان برای پاسخ‌ها و معناهای آنها متمرکز می‌کنیم. آنها ما را دعوت می‌کنند تا از طریق زمان اختصاص داده شده به مطالعهٔ متون مقدس، حقیقت را کشف کنیم و به دنبال حقیقت مکشوف آخرین زمان برای زمانِ خود باشیم که توسط پیامبران و رسولان امروزی به ما داده شده است. آنها از ما درخواست می‌کنند که زمان‌های منظم را برای پرستش در خانهٔ خدا سپری کنیم و بر زانوهای‌مان به نیایش برویم «تا به دانش از آسمان دسترسی پیدا کنیم.» وعدهٔ عیسی به حاضران برای شنیدن موعظه‌اش بر کوه، به همان اندازه برای ما در روزگارمان صحیح است که در زمان خدمت زمینی‌اش بود: « بخواهید، به شما داده خواهد شد. بجویید، پیدا خواهید كرد. در بزنید، در به رویتان باز خواهد شد.» منجی‌مان اطمینان می‌دهد که «پدر شما که در آسمان است، چیزهای نیکو به آنها که از او درخواست می‌کنند، می‌دهد.»
روش آموزش سَروَر، «خط روی خط، دستور روی دستور» است. ممکن است که از ما خواسته شود «به سَروَر توکّل [کنیم]» در فاصلهٔ بین خط درک کنونیِ ما و خط بَعدی که هنوز ارائه نشده است. این فضای مقدس می‌تواند جایی باشد که بزرگ‌ترین آمادگی روحی ما اتفاق بیفتد — محلی که می‌توانیم «با صبر تحمل کنیم» جستجوی صادقانه و قدرت خود را برای ادامهٔ وفاداری به پیمان‌های مقدسی که از طریق مسیر پیمان با خدا بسته‌ایم، تجدید کنیم.
پیمان ما با پدر آسمانی و عیسی مسیح نشان‌دهندهٔ شهروندی غالب ما در پادشاهی خداست. و اقامت ما در آن مستلزم همسو کردن زندگیِ خود با مبانی الهی و تلاش برای رشد معنوی است.
فرمانبرداری
یکی از اصول کلیدی که در کتاب مورمون آموزش داده می‌شود، این است که وقتی فرزندان خدا تصمیم می‌گیرند، فرمانبرداری را نشان دهند و به پیمان‌های خود وفادار بمانند، راهنمایی و هدایت معنوی مستمر دریافت می‌کنند. سَروَر به ما گفته است که از طریق فرمانبرداری و پشتکارمان، ما می‌توانیم دانش و خرد کسب کنیم. قوانین و فرمان‌های خدا برای ایجاد مانع در زندگی ما طراحی نشده‌اند، بلکه دریچه‌ای قدرتمند به سوی وحی شخصی و آموزش روحی هستند. رئیس نلسون این حقیقت اساسی را آموزش داده است که «وحی از جانب خدا همیشه با قانون ابدی او سازگار است» و همچنین «هرگز با اصول او تناقض ندارد.» فرمانبرداری داوطلبانهٔ شما از فرمان‌های خدا، علی‌رغم نداشتن دانش کامل از دلایل او، شما را در کنار پیامبران او قرار می‌دهد. موسی ۵ دربارهٔ تعاملِ خاصی بین آدم و فرشته‌ای از سَروَر به ما آموزش می‌دهد.
پس از آنکه سَروَر به آدم و حوا «فرمان‌ها داد که آنها باید سَروَر، خدایشان را بپرستند و باید نخست‌زادگانِ گلّه‌های خود را از جهت قربانی برای سَروَر پیشکش آورند» نوشته‌های مقدس می‌گویند که «آدم فرامین سَروَر را فرمانبردار بود.» ما ادامه می‌دهیم و می‌خوانیم که «پس از روزهای بسیار، فرشته‌ای از سَروَر به آدم ظاهر شد و گفت: چرا از برای سَروَر قربانی می‌دهی؟ و آدم بدو گفت: نمی‌دانم جز اینکه سَروَر مرا فرموده.»
فرمانبرداری آدم بر درک او پیشی گرفت و او را برای دریافت دانش مقدس آماده کرد که در نماد مقدس کفّارهٔ عیسی مسیح شرکت داشت. فرمانبرداری از روی فروتنی ما نیز، راه را برای درک روحی ما از راه‌های خدا و هدف الهی‌اش برای هر یک از ما هموار خواهد کرد. تلاش برای ارتقاء فرمانبرداری ما را به منجی‌مان، عیسی مسیح، نزدیک‌تر می‌کند، زیرا فرمانبرداری از قوانین و فرمان‌های او به‌طور مؤثری دراز کردن دست به سوی اوست
علاوه بر این، وفاداری ما به دانش و حکمت‌هایی که از طریق پایبندی وفادارانه به مبانی مژده و پیمان‌های مقدس به ارث برده‌ایم، آمادگی اساسی برای دریافت و نگهداری از ارتباطات روح مقدّس است.
پدر آسمانی و عیسی مسیح منبع تمام حقیقت‌ها هستند و خردمندی خود را با سخاوت به اشتراک می‌گذارند. همچنین، درک این موضوع که ما هیچ دانش شخصی مستقل از خدا نداریم، می‌تواند به ما کمک کند که بدانیم به چه کسی مراجعه کنیم و اعتماد اولیهٔ خود را کجا قرار دهیم.
اعتماد عمیق
داستان نعامان در عهد عتیق، که رهبر نظامی بود و توسط پیامبر الیشع از جذام شفا یافت، یکی از داستان‌های مورد علاقهٔ من است. این داستان نشان می‌دهد که چگونه ایمان قوی یک «دختر» مسیر زندگی یک مرد را تغییر داد و برای همهٔ مومنان، دامنهٔ رحمت خدا به کسانی که به او و پیامبرش اعتماد می‌کنند، را آشکار ساخت. این دختر جوان اگرچه بی‌نام‌ونشان بود، اما به پیشرفت درک ما کمک کرد. و اعتقاد نعامان به گُواهی او به او الهام شد تا درخواست شفای خود را به بندهٔ برگزیدهٔ خدا بدهد.
پاسخ نعامان به دستور پیامبر الیشع مبنی بر شستشو در رود اردن، در ابتدا با شک و خشم همراه بود. اما دعوت از او برای فرمانبرداری از مشاورهٔ پیامبر، راه را برای شفا و درک چشمگیر او از وجود خدا هموار کرد.
ممکن است دریابیم که برخی از درخواست‌های معنوی ما پاسخ‌هایی معقول و قابل تشخیص دارند و ممکن است ناراحتی زیادی برای ما ایجاد نکنند. یا، مانند نعامان، ممکن است دریابیم که نیازهای دیگر چالش‌برانگیزتر هستند و ممکن است احساسات پیچیده‌ای در درون ما ایجاد کنند یا، مشابه توصیف نتیجه‌گیری‌های اولیهٔ ستاره‌شناسان دربارهٔ منظومهٔ شمسی، در جستجوی حقیقت روحانی، ممکن است به تفسیرهایی که دقیق‌تر نیستند، برسیم، اگر صرفاً به درک محدود خود تکیه کنیم، که عواقب غم‌انگیز و ناخواستهٔ آن ممکن است ما را از مسیر پیمان دور کند. علاوه بر این، برخی از سؤالات ممکن است ادامه یابند تا خدا، که «تمام قدرت» و «تمام حکمت و تمام فهم» را دارد، که «او همۀ چیزها را درک می‌کند» در شفقت او، از طریق اعتقاد ما به نام او، روشنگری را فراهم کند.
یک هشدار مهم از داستان نعامان این است که مقاومت در برابر فرمانبرداری از قوانین و فرمان‌های خدا ممکن است رشد ما را طولانی‌تر کند یا به تأخیر اندازد. ما خوشبخت هستیم که عیسی مسیح را به عنوان استاد درمانگر خود داریم. فرمانبرداری ما از قوانین و فرمان‌های خدا می‌تواند راه را برای منجی‌مان هموار کند تا درک و شفاهایی را که می‌داند به آن نیاز داریم، طبق برنامهٔ درمانی که برای ما تعیین کرده، فراهم کند.
ارشد ریچارد جی. اِسکات آموزش داده است که «این زندگی، تجربه‌ای در اعتمادِ عمیق است — اعتماد به عیسی مسیح، اعتماد به تعالیم او، اعتماد به ظرفیت ما به عنوان افرادی که تحت رهبری روح مقدّس هستیم، تا از آن تعالیم برای شادی اکنون و وجود ابدی هدفمند و فوق‌العاده شاد، فرمانبرداری کنیم. اعتماد به معنای فرمانبرداری داوطلبانه، بدون دانستن پایان از آغاز است (رجوع کنید به امثال سلیمان ۳: ۵–۷). برای ثمره دادن، اعتماد شما به سَروَر باید قوی‌تر و پایدارتر از اعتماد شما به احساسات و تجربیات شخصی خودتان باشد.»
ارشد اسکات ادامه می‌دهد: «عمل بر پایهٔ ایمان به معنای اعتماد به سَروَر است که می‌داند با شما چه می‌کند و او می‌تواند این کار را به نفع ابدی شما انجام دهد، حتی اگر نتوانید درک کنید که چگونه ممکن است او این کار را انجام دهد.»
گُواهی پایانی
دوستان عزیز، گواهی می‌دهم که سؤالات صادقانهٔ ما در مورد مژده، می‌تواند برای پدر آسمانی و عیسی مسیح فرصت‌هایی جهت کمک به رشد ما فراهم کند. تلاش شخصی من برای جستجوی پاسخ‌ها از خدا به سؤالات معنوی خود — در گذشته و حال — به من این امکان را داده است که از فضای بین خطوط درک خود و خدا استفاده کنم تا از او فرمانبرداری کرده و به دانش معنوی که در حال حاضر دارم، وفادار بمانم.
گواهی می‌دهم که اعتماد به پدر آسمانی و پیامبرانش، که او فرستاده است، به شما کمک خواهد کرد تا از نظر معنوی ارتقا یابید و به سمت افق گسترده‌تری از خدا پیش بروید. دیدگاه شما تغییر خواهد کرد زیرا شما تغییر خواهید کرد. خدا می‌داند که هر چه بالاتر بروید، دید شما وسیع‌تر می‌شود. منجی ما از شما دعوت می‌کند که آن صعود را انجام دهید. به نام عیسی مسیح، آمین.