Het voorbeeld van president Grant
Wil iedereen zijn papieren naar voren doorgeven, alsjeblieft.’ Heidi draaide zich om zodat ze Molly’s papier kon aanpakken. Ze keek graag naar Molly’s handschrift voordat ze het doorgaf. Haar letters leken volmaakt in elkaar over te vloeien. Heidi keek naar haar eigen papier en schaamde zich dat iemand het slechte handschrift zou zien. Ze schoof haar papier onder dat van Molly en gaf het door naar voren.
‘Mam, wilt u mijn huiswerk voor me opschrijven?’ vroeg Heidi toen ze thuiskwam. Haar moeder had ook een mooi handschrift. Misschien zou ze zich niet zo schamen als haar moeder haar huiswerk opschreef.
‘Waarom wil je dat ik je huiswerk opschrijf? Heb je je armen gebroken?’ plaagde moeder.
Heidi vertelde haar moeder over Molly’s prachtige handschrift. ‘Ik zou willen dat ik vorig jaar mijn handschrift meer had geoefend.’ Heidi ging aan tafel zitten en ondersteunde haar hoofd met haar handen.
‘Weet je, Heidi,’ zei haar moeder, ‘als je er hard genoeg aan werkt, kan jouw handschrift net zo mooi worden als dat van wie dan ook. Je moet het alleen écht willen.’
Heidi was niet zo erg overtuigd. Ze dacht aan Molly’s handschrift en kon zich niet indenken dat ze haar eigen handschrift daar ooit op zou kunnen laten lijken.
Herinner je je de profeet Heber J. Grant?’ vroeg moeder.
Heidi keek op. ‘Ja. We hebben in het jeugdwerk over hem geleerd.’
‘Toen hij nog jong was, had hij een erg slecht handschrift. Hij wilde het graag verbeteren en dus bleef hij oefenen tot zijn handschrift zo goed was dat hij er een onderscheiding mee verdiende.’
Heidi was verbaasd! Ze keek op naar de profeten, maar had nooit beseft dat ze in hun jeugd net zulke problemen hadden gehad als zij. Ze besloot dat als Heber J. Grant zijn handschrift kon verbeteren, zij dat ook kon.
De volgende dag werkte Heidi op school hard aan haar handschrift. Het was eerst moeilijk. Ze moest langer blijven om haar werk op te schrijven, maar door het verhaal van president Heber J. Grant was ze gemotiveerd om vol te houden.
Het duurde weken voordat Heidi verbetering zag. Het duurde nog steeds lang om haar taken uit te werken, maar haar handschrift was aan het verbeteren.
Op een dag zag Molly het. ‘Heidi, je hebt best een mooi handschrift’, zei ze.
‘Bedankt.’ Heidi bloosde. Ze kon een glimlach niet onderdrukken.
Die avond hing Heidi een briefje voor haar moeder op de koelkast. Het was geschreven met een prachtig handschrift.