Abortus: een aanslag op de weerlozen
Ik bied op voorhand mijn excuses aan de lezers aan dat ik in dit artikel termen gebruik die niet aangenaam zijn. Het karakter van de oorlog waar ik naar verwijs, vergt dergelijke klare taal.
Als zoons en dochters van God koesteren wij het leven als een geschenk van Hem. Zijn eeuwige plan biedt zijn kinderen de mogelijkheid om hier op aarde geboren te worden, ervaring op te doen, en hun goddelijke bestemming te verwezenlijken: erfgenamen van het eeuwige leven.1
Sterftecijfers door oorlogen
Met dat begrip van en eerbied voor het leven, betreuren wij het dat in oorlogen zovelen sneuvelen. De cijfers zijn schokkend. In de Eerste Wereldoorlog sneuvelden er acht miljoen militairen. In de Tweede Wereldoorlog sneuvelden er 22 miljoen militairen.2 In deze beide oorlogen, die samen veertien jaar duurden, kwamen in totaal minstens dertig miljoen soldaten om. De miljoenen burgerslachtoffers zijn buiten beschouwing gelaten.
Die cijfers zinken in het niet vergeleken met een andere oorlog die jaarlijks meer slachtoffers kent dan de Eerste en Tweede Wereldoorlog samen. Uit wereldwijde rapporten blijkt dat er elk jaar ruim veertig miljoen abortussen worden verricht.3
Die oorlog, abortus genaamd, is een oorlog tegen de weerlozen en stemlozen. Het is een oorlog tegen de ongeborenen. Deze oorlog word wereldwijd gevoerd. De ironie wil dat in beschaafde landen waarin het menselijk leven in de regel in bescherming werd genomen, men nu wetten heeft aangenomen om deze praktijk toe te staan.
Goddelijke leer
Deze gaat ons zeer ter harte, omdat de Heer herhaaldelijk dit goddelijke bevel heeft uitgevaardigd: ‘Gij zult niet doden.’4 En Hij voegde eraan toe: ‘Noch iets dergelijks doen.’5 Zelfs vóór de herstelling van de volheid van het evangelie begrepen verlichte mensen dat het menselijk leven heilig is. Johannes Calvijn, de 16de-eeuwse hervormer, heeft geschreven: ‘Als het, naar men zegt, walgelijker is om een man in zijn eigen huis te doden dan in het veld, (…) dan kan het niet anders dat het nog weerzinwekkender moet zijn om een foetus, vóór de geboorte, in de schoot te vernietigen.’6
De mens heeft regels opgesteld om datgene te legaliseren wat God vanaf de dageraad des tijds heeft verboden! De menselijke rede heeft de absolute waarheid verdraaid en teruggebracht tot pakkende slogans die een praktijk promoten die compleet verkeerd is.
Belangrijke overwegingen
Zorg om de gezondheid van de moeder is zo’n belangrijke overweging. Maar de gevallen waarin de zwangerschap wordt afgebroken om het leven van de moeder te redden zijn miniem, zeker wanneer er moderne medische zorg voorhanden is. Ook zwangerschap als gevolg van incest of verkrachting is een overweging. Dit is extra erg, omdat we hier te maken hebben met een onschuldige vrouw aan wie het recht op keuze werd ontzegd. Onder deze omstandigheden wordt abortus soms raadzaam geacht om de lichamelijke en mentale gezondheid van de moeder te beschermen. Abortussen om deze reden komen ook nauwelijks voor.
Sommigen bepleiten abortus uit angst dat een kind aangeboren afwijkingen heeft. Uiteraard zijn de schadelijke gevolgen van bepaalde infecties of giftige middelen in de eerste drie maanden van de zwangerschap reëel, maar toch moet niet overhaast voor afbreking van de zwangerschap worden gekozen. Het leven is voor iedereen van grote waarde, inclusief voor wie met een handicap wordt geboren. Bovendien hoeft het niet zo ernstig te zijn als het zich laat aanzien.
Ik herinner mij een echtpaar dat goed omging met een dergelijke situatie. De vrouw was toentertijd pas 21 — een mooie en toegewijde echtgenote. In de eerste drie maanden van de zwangerschap had zij mazelen gekregen. Abortus was het advies, omdat de baby haast zeker afwijkingen zou hebben. Sommige familieleden oefenden uit liefde en zorg nog wat extra druk op hen uit om tot abortus over te gaan. Het echtpaar ging om raad naar hun bisschop. Hij verwees hen door naar hun ringpresident die, na naar hen geluisterd te hebben, de raad gaf het leven van de baby niet te beëindigen, hoewel het kind waarschijnlijk een afwijking zou hebben. Hij citeerde deze tekst:
‘Vertrouw op de Here met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet.
‘Ken Hem in al uw wegen, dan zal Hij uw paden recht maken.’7
Zij kozen ervoor om die raad op te volgen en lieten hun kind geboren worden — een prachtig meisje, in alle opzichten normaal, met één uitzondering, ze was volledig doof. Toen hun dochter getest werd om op de school voor doven te worden toegelaten, kregen de ouders te horen dat hun kind een intellectueel genie was. Zij kreeg een beurs en studeerde aan een grote universiteit. Nu, veertig jaar later, heeft ze een prachtig leven.
Iemand het leven te ontzeggen vanwege een mogelijke handicap is een zeer ernstige kwestie. Indien die logica wordt aangehouden, zou dat betekenen dat gehandicapten die nu leven, gedood moeten worden. Nog een stap verder in die tragische denktrant zou tot de conclusie leiden dat wie ziek of hulpbehoevend is ook gedood moet worden. Een dergelijke gebrek aan eerbied voor het leven is volslagen ondenkbaar!
Vrijwillige abortus
Relatief weinig abortussen worden verricht om de redenen die ik eerder heb genoemd.8 De meeste abortussen komen voort uit de wens om een ongewenste zwangerschap te beëindigen. Die abortussen zijn in feite een vorm van geboortebeperking.
Zelfgekozen abortus is in veel landen gelegaliseerd op de vooronderstelling dat een vrouw vrij is om met haar lichaam te doen wat ze wil. Tot op zekere hoogte geldt dat voor iedereen, man of vrouw. Het staat ons vrij om te denken. Het staat ons vrij om te plannen. En het staat ons vrij om te doen wat we willen doen. Maar als we gedaan hebben wat we willen, zijn de gevolgen ook voor ons.
Ter verduidelijking van dit idee nemen we een astronaut als voorbeeld. Het staat hem of haar tijdens de selectie of de opleiding vrij om zich terug te trekken uit het programma. Maar als het ruimtevaartuig eenmaal gelanceerd is, is de astronaut gebonden aan de gevolgen van de voorgaande keuze om de ruimtereis te maken.
Dat geldt ook voor mensen die ervoor kiezen om aan een reis te beginnen die het ouderschap tot gevolg heeft. Zij zijn vrij om te kiezen — wel of niet te beginnen aan de reis. Als bevruchting plaatsvindt, dan is het keuzemoment voorbij.
Ja, het staat een vrouw vrij om doen met haar lichaam wat ze wil. Of haar keuze nu leidt tot een reis als astronaut of tot een baby, haar keuze om aan de reis te beginnen, bindt haar aan de gevolgen van die keuze. Zij kan niet ‘ontkiezen’.
In de discussies over abortus wordt het ‘recht op keuze’ opgeworpen als ware het de enige deugd die ertoe doet. Dat zou alleen waar zijn als er maar één persoon bij betrokken is. De rechten van één persoon kunnen nooit zo ver gaan dat de rechten van een ander persoon in het gedrang komen. Of het nu in of buiten het huwelijk is, abortus gaat nooit over één persoon. Bij de levensbeëindiging van een groeiende baby gaat het om twee personen, met afzonderlijke lichamen, hersenen en harten. De keuze van een vrouw over haar lichaam omvat niet het recht om haar baby het leven — en een leven van keuzes — te ontzeggen.
Heiligen der laatste dagen dienen op te komen voor recht op keuze — de juiste keuze — maar niet voor een absoluut, altijd geldend keuzerecht.9
Bijna alle wetgeving met betrekking tot abortus gaat uit van de zwangerschapsduur. De mens denkt te kunnen vaststellen wanneer ‘zinvol leven’ begint. In mijn studie geneeskunde heb ik geleerd dat nieuw leven begint als twee bijzondere cellen samensmelten tot één cel, met 23 chromosomen van de vader en 23 chromosomen van de moeder. Deze chromosomen bevatten duizenden genen. In een prachtig proces dat bestaat uit combinaties van genetische codering, waarin alle primaire menselijke kenmerken van de ongeborene worden vastgelegd, ontstaat er een nieuw DNA-complex. Een ononderbroken groei heeft een nieuwe mens tot gevolg. Ongeveer 22 dagen na de samensmelting van de twee cellen begint er een hartje te kloppen. Na 26 dagen begint de bloedcirculatie.10 Naar mijn mening is het aanmatigend en absolute willekeur om bij wet te regelen wanneer een groeiend leven ‘zinvol’ is.
Abortus is door wetgevende lichamen gelegaliseerd zonder rekening te houden met God en zijn geboden. De Schrift verklaart herhaaldelijk dat de mensen alleen voorspoedig zullen zijn als zij de geboden van God onderhouden.11 Iemand kan alleen voorspoedig zijn als hij geloof heeft en gehoorzaam is aan God, die heeft gezegd:
‘Ik, de Heer, heb (…) de aarde gebouwd, waarlijk het werk van mijn handen; en alle dingen erin zijn van Mij.
‘En het is mijn bedoeling [ervoor] te zorgen. (…)
‘Maar het moet wél gebeuren op mijn eigen wijze. (…)
‘Want de aarde is vol, en er is meer dan genoeg.’12
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen heeft zich altijd consequent verzet tegen abortus. Ruim een eeuw geleden schreef het Eerste Presidium: ‘Wij grijpen deze gelegenheid aan om de heiligen der laatste dagen nogmaals te waarschuwen tegen de praktijken van foeticide en infanticide.’13
President Spencer W. Kimball (1895–1985) heeft kort na het begin van zijn presidentschap gezegd: ‘We hebben herhaaldelijk het onveranderlijke standpunt van de kerk bevestigd tegen abortus, met uitzondering van twee zeldzame gevallen: als conceptie het gevolg is van gedwongen verkrachting en als bekwame medici aangeven dat de gezondheid van de moeder ernstig in gevaar komt.’14 Onder het huidige beleid zijn daar nog twee uitzonderingsgevallen aan toegevoegd: incest en als bekwame medici hebben vastgesteld dat de baby na de geboorte niet levensvatbaar is. Zelfs deze uitzonderingen rechtvaardigen abortus niet automatisch. Abortus ‘moet alleen overwogen worden als de betrokkenen met hun bisschop hebben gesproken, en na een bevestiging van de Geest door gebed.’15
Adoptie
Waarom een leven vernietigen dat anderen grote vreugde kan brengen? Er zijn betere manieren om met een ongewenste zwangerschap om te gaan. Als een leven begint als gevolg van zondig gedrag is de beste manier om met persoonlijke bekering te beginnen het leven van het kind in bescherming te nemen. Het leed wordt slechts verergerd door een ernstige zonde op een ernstige zonde te stapelen. Adoptie is een prachtig alternatief voor abortus. Zowel de baby als de adoptieouders zijn veruit beter af als die baby in een gezin wordt geadopteerd, waarin het kind liefdevol wordt opgevoed en de zegeningen van het evangelie aanwezig zijn.
Bekering is mogelijk
Is er enige hoop voor iemand die zich met abortus heeft ingelaten? Is er enige hoop voor hen die hebben gezondigd en daar onder gebukt gaan? Het antwoord is: ja! ‘Voor zover uit de openbaringen blijkt, kan iemand zich van de zonde van abortus bekeren en vergiffenis krijgen.’16 We weten dat de Heer hulp biedt aan ieder die zich oprecht bekeert.17
Het leven is kostbaar! Niemand kan een baby knuffelen, in die mooie oogjes kijken, die kleine vingertjes aanraken en de wangetjes zoenen zonder meer eerbied voor het leven en voor onze Schepper te krijgen. Leven spruit voort uit leven. Het is geen toevalligheid. Het is een gave van God. Hij schenkt geen leven om het te laten vernietigen. Het is onschuldig leven. Hij schenkt het en alleen Hij kan het wegnemen.18 Ik getuig dat het leven eeuwig is zoals Hij eeuwig is.