Gesterkt door een lofzang

Khetiwe Ratsoma (Zuid-Afrika)

Ik besloot met een aantal collega’s van werk mee te doen aan een marathon in West-Kaap (Zuid-Afrika). Ik trainde hard om me op de wedstrijd voor te bereiden.

Toen ik op de dag van de wedstrijd wakker werd, las ik in de Schriften en ging ik in gebed. Ik was zenuwachtig maar had ook het gevoel dat ik op de Heer moest vertrouwen. Ik wist dat als ik dat deed, Hij mij steun zou geven.

We moesten veertig kilometer lopen of hardlopen. We begonnen om acht uur ’s morgens. Het was koel en enigszins regenachtig weer, dus aanvankelijk genoot ik van de wandeling en ging het goed. Maar ongeveer tien kilometer vóór de finish kreeg ik het erg zwaar. Ik had in één been spieren verrekt en ik liep op enkele blaren. Ik wilde opgeven. Maar toen begon ik een lofzang te zingen:

‘Vat moed! Ik ben met u, o, weest niet verschrikt,

want Ik ben uw God die uw lot hier beschikt.

Ik sterk u en help u en waarschuw voor ’t kwaad, (…)

als gij vol vertrouwen, Mij nimmer verlaat.’

(‘O, vast als een rotssteen’, lofzang 53.)

Telkens weer werd ik in gedachten overspoeld met de tekst van die lofzang en zette ik de ene stap na de andere, zodat ik de wedstrijd uitliep op de kracht die de lofzang van de Heer me had gegeven.

Door deze ervaring heb ik geleerd dat het in het evangelie van Jezus Christus om volharding draait. Het is net als meedoen aan een wandel- of hardloopwedstrijd. We worden soms moe. Dan rusten we en lopen we verder. Onze hemelse Vader geeft ons niet op, hoe vaak we ook vallen. Wat voor Hem telt, is hoe vaak we opstaan en doorlopen. Zijn evangelie draait om het uitlopen van de wedstrijd.