Χρόνος για συζήτηση
«Θα τιμώ τους γονείς μου και θα κάνω αυτό που μου αναλογεί για να ενδυναμώνω την οικογένειά μου» (Τα πρότυπά μου του Ευαγγελίου).
Εντάξει. Ας έχουμε χρόνο για συζήτηση», είπε η μαμά.
Η Τζόζι ανυπομονούσε να έχει χρόνο για συζήτηση όλη την ημέρα. Κάθε απόγευμα, η Τζόζι και οι δύο μικροί αδελφοί της, ο Μπεν και ο Γουές, συγκεντρώνονταν στο σαλόνι με την μαμά και τον μπαμπά για να μιλήσουν για το τι συνέβαινε στη ζωή τους.
Απόψε ο μπαμπάς είχε πει ότι θα βοηθούσε την Τζόζι να εξασκηθεί στο κείμενό της για τις πρωινές ανακοινώσεις. Το να διαβάσει κανείς τις πρωινές ανακοινώσεις ήταν ένα ξεχωριστό προνόμιο στο σχολείο της Τζόζι. Αύριο η Τζόζι θα παίξει ένα μικρό μέρος του αγαπημένου τραγουδιού της στα ηχεία του σχολείου και θα χρησιμοποιήσει το μικρόφωνο για να ανακοινώσει τις δραστηριότητες της ημέρας και το μεσημεριανό μενού.
Η Τζόζι έτρεξε στο σαλόνι, ενθουσιασμένη να εξασκηθεί στο κείμενό της.
«Να η διάσημή μας εκφωνήτρια!» Είπε ο μπαμπάς, όταν η Τζόζι πήδηξε στον καναπέ δίπλα του. «Πώς αισθάνεσαι για αύριο;»
«Είμαι ενθουσιασμένη αλλά λίγο αγχωμένη. Φοβάμαι μήπως κάνω λάθος μπροστά σε όλο το σχολείο», είπε η Τζόζι.
«Γι’ αυτό εξασκούμαστε», είπε ο μπαμπάς. «Ξεκίνα και διάβασε το κείμενό σου, κι εγώ θα ακούσω για να βρω σημεία που μπορείς να βελτιωθείς».
«Ευχαριστώ, μπαμπά» είπε η Τζόζι.
Εκείνη και ο μπαμπάς έκαναν επανάληψη το κείμενο τόσες πολλές φορές που η Τζόζι έχασε το μέτρημα. Μετά η Τζόζι σηκώθηκε και ερμήνευσε το κείμενο μια τελευταία φορά για την οικογένειά της. Η μαμά και ο μπαμπάς επευφημούσαν. Έκαναν κόλλα το με τον Μπεν και ο Γουές χαμογέλασε και χειροκρότησε.
Η Τζόζι ξάπλωσε ευτυχισμένη και με αυτοπεποίθηση.
Την επομένη όλα κύλησαν ομαλά. Παρόλο που ήταν αγχωμένη, η Τζόζι χαμογέλασε, όταν άκουσε την μουσική της να παίζει στα ηχεία του σχολείου. Ήταν ευγνώμων που είχε εξασκηθεί στο κείμενό της με τον μπαμπά και το διάβασε σιγά και καθαρά χωρίς κανένα λάθος.
«Έκανες μια εξαιρετική δουλειά», είπε η κυρία Μπλέικ, η βοηθός διευθυντού.
Στο τέλος της σχολικής ημέρας , η Τζόζι στεκόταν στη σειρά για το λεωφορείο. Ένα μεγαλύτερο αγόρι γύρισε και την ρώτησε: «Είσαι το κορίτσι που διάβασε τις ανακοινώσεις σήμερα;»
Η Τζόζι χαμογέλασε. «Ναι», είπε.
«Γιατί διάλεξες αυτό το τραγούδι;» ρώτησε το αγόρι. «Ήταν ένα χαζό τραγούδι. Πραγματικά χάλασες τις πρωινές ανακοινώσεις». Μετά την απεκάλεσε με ένα άσχημο όνομα και γέλασε με τους φίλους του.
Η Τζόζι κάθισε μόνη της στο μπροστινό κάθισμα του λεωφορείου. Είχε ναυτία.
Όταν η Τζόζι έφτασε στο σπίτι, βρήκε την μαμά να παίζει με τον Γουές.
«Μαμά, ξέρω ότι δεν είναι χρόνος για συζήτηση ακόμη, αλλά αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε τώρα», είπε η Τζόζι.
«Βεβαίως, Τζόζι», είπε η μαμά. «Τι έγινε; Πήγε κάτι στραβά με τις πρωινές ανακοινώσεις;»
«Όχι», είπε η Τζόζι. «Όλα ήταν τέλεια. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα, μέχρι που ένα αγόρι μου είπε ότι διάλεξα ένα χαζό τραγούδι. Και με απεκάλεσε με ένα πολύ άσχημο όνομα επίσης».
Η μαμά κτύπησε με την παλάμη της το πάτωμα δίπλα της. Η Τζόζι πήγε εκεί και κάθισε. Η μαμά της έδωσε μια μεγάλη αγκαλιά. Η Τζόζι και η μαμά μίλησαν για όλα όσα είχαν συμβεί εκείνη την ημέρα, συμπεριλαμβανομένης της φιλοφρόνησης της κυρίας Μπλέικ.
«Λυπάμαι που αυτό το αγόρι και οι φίλοι του ήταν αγενείς μαζί σου», είπε η μαμά. «Αλλά φαίνεται ότι άλλα άτομα που σέβεσαι, όπως η κυρία Μλέικ, ήταν πολύ ευχαριστημένα με τον τρόπο που διάβασες τις ανακοινώσεις. Ο μπαμπάς κι εγώ είμαστε περήφανοι για εσένα. Εργάστηκες πολύ σκληρά, και αυτό απέδωσε!»
Η Τζόζι αγκάλιασε την μαμά ξανά. «Ευχαριστώ, μαμά» είπε η Τζόζι. «Αισθάνομαι πολύ καλύτερα». Η Τζόζι ήταν ευγνώμων που ο χρόνος για συζήτηση μπορεί να είναι οποτεδήποτε.
Εικονογραφήσεις υπό Jared Beckstrand