Η εξιλέωση και το ταξίδι της θνητότητας
Από μία ομιλία πνευματικής συγκέντρωσης που δόθηκε στο Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ στις 23 Οκτωβρίου 2001. Για το πλήρες κείμενο στα Αγγλικά, επισκεφθείτε το speeches.byu.edu.
Η επικουρική δύναμη της εξιλέωσης μάς ενδυναμώνει να κάνουμε το καλό, να είμαστε καλοί και να υπηρετούμε πέρα από την ατομική επιθυμία μας και τη φυσική ικανότητά μας.
Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός τού ευαγγελίου του Σωτήρος συνοψίστηκε από τον Πρόεδρο Ντέιβιντ ΜακΚέι (1873–1970): «Σκοπός του ευαγγελίου είναι… να κάνει τους κακούς ανθρώπους καλούς και τους καλούς ανθρώπους καλύτερους και να αλλάξει την ανθρώπινη φύση».1 Συνεπώς, το ταξίδι της θνητότητας είναι να προοδεύσουμε από το κακό στο καλό, στο καλύτερο και να βιώσουμε τη μεγάλη αλλαγή της καρδιάς—να αλλάξει ο πεπτωκώς χαρακτήρας μας (βλέπε Μωσία 5:2).
Το Βιβλίο του Μόρμον είναι το εγχειρίδιο οδηγιών μας καθώς ταξιδεύουμε στο μονοπάτι από το κακό στο καλό, στο καλύτερο και προσπαθούμε να αλλάξουμε τις καρδιές μας. Ο βασιλιάς Βενιαμίν διδάσκει για το ταξίδι της θνητότητας και τον ρόλο της εξιλέωσης κατά την επιτυχή πλοήγησή μας στο ταξίδι: «Γιατί ο φυσικός άνθρωπος είναι εχθρός του Θεού, και ήταν από την πτώση του Αδάμ, και θα είναι, στους αιώνες των αιώνων, εκτός αν υποχωρεί στις προτροπές του Αγίου Πνεύματος και παραμερίσει το φυσικό άνθρωπο και γίνει άγιος μέσω της εξιλέωσης του Χριστού του Κυρίου» (Μωσία 3:19. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Εφιστώ την προσοχή σας σε δύο συγκεκριμένες φράσεις. Πρώτον—«παραμερίσει το φυσικό άνθρωπο». Το ταξίδι από το κακό στο καλό είναι η διαδικασία να παραμερίσουμε τον φυσικό άνδρα ή τη φυσική γυναίκα στον καθέναν/στην καθεμία από εμάς. Στη θνητότητα όλοι πειραζόμεθα από τη σάρκα. Τα στοιχεία από τα οποία έχει πλαστεί το σώμα μας είναι εκ φύσεως πεπτωκότα και υπόκεινται πάντα στην έλξη της αμαρτίας, στη φθορά και τον θάνατο. Όμως, μπορούμε να αυξήσουμε την ικανότητά μας να υπερνικήσουμε τις επιθυμίες της σάρκας και τους πειρασμούς «μέσω της εξιλέωσης του Χριστού». Όταν διαπράττουμε λάθη, καθώς υποπίπτουμε σε παραβάσεις και αμαρτάνουμε, μπορούμε να μετανοήσουμε και να γίνουμε καθαροί μέσω της λυτρωτικής δύναμης της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού.
Δεύτερο—«[να] γίνει άγιος». Αυτή η φράση περιγράφει τη συνέχιση και τη δεύτερη φάση του ταξιδιού της ζωής, ώστε να γίνουν «οι καλοί άνθρωποι, καλύτεροι» ή με άλλα λόγια, να γίνουμε περισσότερο σαν ένας άγιος. Αυτό το δεύτερο μέρος του ταξιδιού, αυτή η διαδικασία να προχωρήσουμε από το καλό στο καλύτερο, είναι ένα θέμα το οποίο δεν μελετάμε ή διδάσκουμε αρκετά συχνά ούτε καταλαβαίνουμε επαρκώς.
Υποπτεύομαι ότι πολλά μέλη της Εκκλησίας είναι πολύ πιο εξοικειωμένα με τη φύση της λυτρωτικής και δύναμης καθαρισμού της εξιλέωσης παρά με την ενδυνάμωση και την επικουρική δύναμη. Ένα πράγμα είναι να γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθε στη γη για να πεθάνει για εμάς—κάτι το οποίο είναι ουσιώδες και θεμελιώδες στη διδαχή του Χριστού. Όμως θα πρέπει να εκτιμούμε ότι ο Κύριος επιθυμεί μέσω της εξιλέωσής Του και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να ζει εντός ημών—όχι μόνο για να μας κατευθύνει, αλλά και για να μας ενδυναμώνει.
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν ότι όταν πράττουμε λανθασμένα, χρειαζόμαστε βοήθεια για να υπερνικήσουμε τις επιπτώσεις της αμαρτίας στη ζωή μας. Ο Σωτήρας πλήρωσε το τίμημα και έκανε δυνατό για εμάς να γίνουμε καθαροί μέσω της λυτρωτικής δύναμής του. Οι περισσότεροι από εμάς καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ότι η εξιλέωση είναι για τους αμαρτωλούς. Δεν είμαι και τόσο βέβαιος, ωστόσο, ότι γνωρίζουμε και κατανοούμε πως η εξιλέωση είναι επίσης για τους αγίους—για καλούς άνδρες και γυναίκες που είναι υπάκουοι, άξιοι και πολύ προσεκτικοί, οι οποίοι προσπαθούν σκληρά να γίνουν καλύτεροι και να υπηρετούν ακόμα πιο πιστά. Ίσως λανθασμένα πιστεύουμε ότι πρέπει να κάνουμε το ταξίδι από το καλό στο καλύτερο και να γίνουμε άγιοι από μόνοι μας, μέσα από την πνευματική δύναμη της θέλησης και το θάρρος, την πειθαρχία και με τις προφανώς περιορισμένες ικανότητές μας.
Το ευαγγέλιο του Σωτήρος δεν είναι απλώς σχετικά με το να αποφεύγουμε το κακό στη ζωή μας. Είναι κυρίως σχετικά με το να κάνουμε το καλό και να γίνουμε καλοί. Και η εξιλέωση μάς προσφέρει βοήθεια για να υπερνικήσουμε και να αποφύγουμε το κακό, να κάνουμε το καλό και να γίνουμε καλοί. Βοήθεια από τον Σωτήρα είναι διαθέσιμη για ολόκληρο το ταξίδι στη θνητότητα—από το κακό στο καλό, στο καλύτερο και στην αλλαγή του χαρακτήρα μας.
Δεν υπονοώ ότι οι λυτρωτικές και οι υποστηρικτικές δυνάμεις της εξιλέωσης είναι ξεχωριστές και διακριτές. Αντίθετα, αυτές οι δύο διαστάσεις της εξιλέωσης είναι συνδεδεμένες και συμπληρωματικές. Χρειάζεται να είναι και οι δύο λειτουργικές σε όλες τις φάσεις του ταξιδιού της ζωής. Και είναι αιωνίως σημαντικό για όλους μας να αναγνωρίζουμε ότι και τα δύο αυτά θεμελιώδη στοιχεία του ταξιδιού στη θνητότητα—που παραμερίζουν τον φυσικό άνθρωπο και τον κάνουν άγιο, που υπερνικούν το κακό και τον κάνουν καλόν—εκπληρώνονται μέσω της δύναμης της εξιλέωσης. Η ατομική δύναμη θέλησης, η προσωπική αποφασιστικότητα και η παρακίνηση, ο αποδοτικός σχεδιασμός και ο στόχος που θέτουμε, είναι απαραίτητα, όμως τελικά ανεπαρκή για εμάς ώστε να ολοκληρώσουμε θριαμβευτικά αυτό το θνητό ταξίδι. Πράγματι, θα πρέπει τελικά να βασιζόμαστε στην «αξία και την ευσπλαχνία και τη χάρη του Άγιου Μεσσία» (Νεφί Β΄ 2:8).
Η χάρη και η επικουρική δύναμη της εξιλέωσης
Στο Bible Dictionary μαθαίνουμε ότι η λέξη χάρη χρησιμοποιείται συχνά στις γραφές για υποδηλώσει την επικουρική δύναμη:
«[Η χάρη είναι] μια λέξη που συναντάται συχνά στην Καινή Διαθήκη, ιδιαίτερα στα κείμενα του Παύλου. Η κύρια έννοια της λέξης είναι ουράνια μέθοδος βοήθειας ή δύναμης που δίνεται μέσω της πλουσιοπάροχης ευσπλαχνίας και αγάπης του Ιησού Χριστού.
»Είναι μέσω της χάρης του Κυρίου Ιησού, η οποία έγινε δυνατή μέσω της εξιλεωτικής του θυσίας, που η ανθρωπότητα θα εγερθεί σε αθανασία, κάθε άτομο θα λάβει το σώμα του από τον τάφο σε μία κατάσταση παντοτινής ζωής. Ομοίως, είναι μέσω της χάρης του Κυρίου που τα άτομα, μέσω της πίστης στην εξιλέωση του Ιησού Χριστού και της μετάνοιας για τις αμαρτίες τους, λαμβάνουν δύναμη και βοήθεια για να κάνουν καλά έργα που διαφορετικά δεν θα ήταν εις θέσιν να φέρουν εις πέρας, εάν αφήνονταν στις δικές τους δυνάμεις. Αυτή η χάρη αποτελεί μία επικουρική δύναμη, η οποία δίνει την ευκαιρία στους άνδρες και τις γυναίκες να λάβουν την αιώνια ζωή και την υπερύψωση, αφού έχουν καταβάλει τις καλύτερες προσπάθειές τους».2
Η χάρη είναι η ουράνια στήριξη ή ουράνια βοήθεια που ο καθένας μας χρειάζεται απελπισμένα για να αποκτήσει τα απαραίτητα προσόντα για το σελέστιο βασίλειο. Συνεπώς, η επικουρική δύναμη της εξιλέωσης μάς ενδυναμώνει να πράττουμε, να είμαστε καλοί και να υπηρετούμε πέρα από την ατομική επιθυμία μας και τη φυσική ικανότητά μας.
Στην προσωπική μελέτη μου των γραφών, συχνά προσθέτω τον όρο «επικουρική δύναμη» όπου συναντώ τη λέξη χάρη. Σκεφθείτε, για παράδειγμα, αυτό το εδάφιο το οποίο είναι οικείο σε όλους μας: «Ξέρουμε ότι με τη χάρη σωζόμαστε, ύστερα από όλα όσα μπορούμε να κάνουμε» (Νεφί Β΄ 25:23). Πιστεύω ότι μπορούμε να μάθουμε πολλά για τη ζωτική αυτή πλευρά της εξιλέωσης, αν προσθέσουμε «επικουρική και ενδυναμωτική δύναμη» κάθε φορά που βρίσκουμε τη λέξη χάρη στις γραφές.
Επεξηγήσεις και συμπεράσματα
Το ταξίδι στη θνητότητα είναι να πάμε από το κακό στο καλό, στο καλύτερο και να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας. Το Βιβλίο του Μόρμον είναι γεμάτο από παραδείγματα μαθητών και προφητών που γνώριζαν, καταλάβαιναν και άλλαξαν από την επικουρική δύναμη της εξιλέωσης, κάνοντας αυτό το ταξίδι. Καθώς κατανοούμε καλύτερα αυτή την ιερή δύναμη, η προοπτική μας του ευαγγελίου θα διευρυνθεί και θα εμπλουτιστεί σε μεγάλο βαθμό. Μια τέτοια προοπτική θα μας αλλάξει με σπουδαίους τρόπους.
Ο Νεφί είναι ένα παράδειγμα κάποιου που ήξερε, καταλάβαινε και βασιζόταν στην επικουρική δύναμη του Σωτήρα. Θυμηθείτε ότι οι γιοι του Λεχί είχαν επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ για να συμπεριλάβουν τον Ισμαήλ και τους οικείους του στον σκοπό τους. Ο Λάμαν και άλλοι, στην ομάδα που ταξίδευε με τον Νεφί από την Ιερουσαλήμ στην ερημιά, επαναστάτησαν και ο Νεφί προέτρεψε τους αδελφούς του να έχουν πίστη στον Κύριο. Ήταν σε αυτό το σημείο του ταξιδιού που οι αδελφοί του Νεφί τον έδεσαν με σκοινιά και σχεδίασαν τον αφανισμό του. Παρακαλώ, προσέξτε την προσευχή τού Νεφί: «Ω Κύριε, σύμφωνα με την πίστη μου που έχω προς εσένα, σε παρακαλώ, ελευθέρωσέ με από τα χέρια των αδελφών μου. Μάλιστα, δώσε μου δύναμη ώστε να σπάσω αυτά τα δεσμά με τα οποία είμαι δεμένος» (Νεφί Α΄ 7:17. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Ξέρετε για ποιο πράγμα πιθανόν να προσευχόμουν, αν με είχαν δέσει οι αδελφοί μου; «Παρακαλώ, βγάλε με από αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση ΤΩΡΑ!» Μου προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον που ο Νεφί δεν προσευχήθηκε για να αλλάξει η κατάσταση. Αντίθετα, προσευχήθηκε για δύναμη να αλλάξει την κατάστασή του. Και πιστεύω ότι προσευχήθηκε με τον τρόπο αυτό ακριβώς επειδή ήξερε, καταλάβαινε και είχε βιώσει την επικουρική δύναμη της εξιλέωσης.
Δεν θεωρώ ότι τα δεσμά του Νεφί έφυγαν κατά μαγικό τρόπο από τα χέρια και τους καρπούς του. Αντίθετα, υποψιάζομαι ότι είχε ευλογηθεί τόσο με επιμονή, όσο και με προσωπική δύναμη πέρα από τη φυσική ικανότητά του, ότι τότε «με τη δύναμη του Κυρίου» (Μωσία 9:17) προσπάθησε, έστριψε και τράβηξε τα σκοινιά και τελικά και κυριολεκτικά μπόρεσε να σπάσει τα δεσμά.
Το συμπέρασμα από το επεισόδιο αυτό είναι ξεκάθαρο για τον καθέναν μας. Καθώς εσείς και εγώ κατανοούμε και χρησιμοποιούμε στην προσωπική ζωή μας την επικουρική δύναμη της εξιλέωσης, θα προσευχηθούμε και θα επιζητήσουμε δύναμη για να αλλάξουμε τις περιστάσεις μας, αντί να προσευχόμαστε να αλλάξουν οι περιστάσεις μας. Θα είμαστε άτομα που θα ενεργούν και όχι αντικείμενα επί των οποίων άλλοι ενεργούν (βλέπε Νεφί Β΄ 2:14).
Σκεφθείτε το παράδειγμα στο Βιβλίο του Μόρμον, όπου ο Άλμα και ο λαός του καταδιώκονται από τον Αμουλών. Η φωνή του Κυρίου ήλθε σε αυτούς τους καλούς ανθρώπους μέσα στα βάσανά τους και υπέδειξε:
«Και θα ελαφρύνω επίσης τα βάρη που έχουν τεθεί επάνω στους ώμους σας, ώστε ούτε εσείς να μην τα αισθάνεστε επάνω στην πλάτη σας…
»Και τότε έγινε ώστε τα βάσανα που είχαν πέσει επάνω στον Άλμα και τους αδελφούς του ελάφρωσαν. Μάλιστα, ο Κύριος πράγματι τους δυνάμωσε ώστε μπορούσαν να σηκώνουν τα βάσανά τους με ευκολία, και υπάκουαν πρόσχαρα και με υπομονή σε κάθε θέλημα του Κυρίου» (Μωσία 24:14–15. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Τι άλλαξε σε αυτήν την περίσταση; Δεν ήταν το βάρος που άλλαξε. Οι δυσκολίες της καταδίωξης δεν αφαιρέθηκαν αμέσως από τους ανθρώπους. Όμως ο Άλμα και οι οπαδοί του ενδυναμώθηκαν και η αυξημένη ικανότητα και δύναμη έκανε ελαφρύτερα τα φορτία που έφεραν. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι ενδυναμώθηκαν μέσω της εξιλέωσης, ώστε να ενεργούν από μόνοι τους και να επηρεάζουν τις καταστάσεις της ζωής τους. Και «με τη δύναμη του Κυρίου», ο Άλμα και ο λαός του οδηγήθηκαν μετά σε ασφάλεια, στη γη του Ζαραχέμλα.
Και έχετε κάθε δικαίωμα να αναρωτηθείτε: «Πώς αυτή η ιστορία με τον Άλμα και τον λαό του αποτελεί παράδειγμα της επικουρικής δύναμης τής εξιλέωσης;» Η απάντηση βρίσκεται στη σύγκριση του Μωσία 3:19 με το Μωσία 24:15.
«Και παραμερίσει το φυσικό άνθρωπο και γίνει άγιος μέσω της εξιλέωσης του Χριστού του Κυρίου, και γίνει σαν παιδί, ενδοτικός, πράος, ταπεινόφρονας, υπομονετικός, γεμάτος αγάπη, πρόθυμος να υποταχθεί σε όλα όσα ο Κύριος κρίνει ότι ταιριάζει να του επιβάλλει, ακριβώς όπως ένα παιδί υποτάσσεται στον πατέρα του» (Μωσία 3:19. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Καθώς προοδεύουμε στο ταξίδι της θνητότητας από το κακό στο καλό, στο καλύτερο, καθώς βγάζουμε από μέσα μας τον φυσικό άνδρα ή γυναίκα και καθώς πασχίζουμε να γίνουμε άγιοι και να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας, τότε τα στοιχεία του χαρακτήρα που δίνονται λεπτομερώς στο εδάφιο αυτό, θα περιγράφουν όλο και περισσότερο το είδος του ατόμου που γινόμαστε εσείς κι εγώ. Θα γίνουμε περισσότερο σαν παιδιά, περισσότερο ενδοτικοί, υπομονετικοί και περισσότερο πρόθυμοι να υπακούμε.
Τώρα συγκρίνετε αυτά τα χαρακτηριστικά στο Μωσία 3:19 με εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν τον Άλμα και τον λαό του: «Και υπάκουαν πρόσχαρα και με υπομονή σε κάθε θέλημα του Κυρίου» (Μωσία 24:15. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Βρίσκω τη σύγκριση ανάμεσα στα στοιχεία του χαρακτήρα που περιγράφηκαν στα εδάφια αυτά εκπληκτική και δείγμα ότι ο καλός λαός του Άλμα γινόταν καλύτερος μέσω της επικουρικής δύναμης τής εξιλέωσης του Χριστού του Κυρίου.
Θυμηθείτε την ιστορία του Άλμα και του Αμουλέκ που περιλαμβάνεται στο Άλμα 14. Στο συμβάν αυτό πολλοί πιστοί Άγιοι κάηκαν με φωτιά και αυτοί οι δύο υπηρέτες του Κυρίου φυλακίστηκαν και τους χτύπησαν. Συλλογιστείτε αυτήν την παράκληση του Άλμα καθώς προσευχόταν στη φυλακή: «Ω Κύριε, δώσε μας δύναμη ανάλογα με την πίστη μας την οποία έχουμε προς το Χριστό, ακόμα και ως την απελευθέρωση» (Άλμα 14:26. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Ξανά εδώ βλέπουμε ότι ο Άλμα κατανοούσε και είχε πεποίθηση στην επικουρική δύναμη της εξιλέωσης, η οποία κατοπτρίζεται στην παράκλησή του. Και σημειώστε το αποτέλεσμα αυτής της προσευχής:
«Και [ο Άλμα και ο Αμουλέκ] έσπασαν τα σχοινιά με τα οποία ήταν δεμένοι. Και όταν το είδαν αυτό οι άνθρωποι, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή γιατί ο φόβος του ολέθρου είχε πέσει επάνω τους…
»Και ο Άλμα με τον Αμουλέκ βγήκαν από τη φυλακή, και δεν είχαν τραυματιστεί. Γιατί ο Κύριος τους χάρισε δύναμη, σύμφωνα με την πίστη τους που είχαν προς το Χριστό» (Άλμα 14:26, 28. H πλάγια γραφή προστέθηκε).
Για άλλη μια φορά η επικουρική δύναμη είναι φανερή καθώς οι καλοί άνθρωποι παλεύουν εναντίον του κακού και μοχθούν να γίνουν ακόμα καλύτεροι και να υπηρετήσουν αποδοτικότερα «με τη δύναμη του Κυρίου».
Διδακτικό είναι άλλο ένα παράδειγμα από το Βιβλίο του Μόρμον. Στο Άλμα 31, ο Άλμα καθοδηγεί μια αποστολή για να μεταστρέψει ξανά τους αποστάτες Ζωραμίτες οι οποίοι, αφού οικοδόμησαν τον δικό τους Ραμεούμπτομ, προσέφεραν μια προσευχή γεμάτη υπερηφάνεια.
Παρατηρήστε την παράκληση για δύναμη στην προσωπική προσευχή του Άλμα: «Ω Κύριε, σε παρακαλώ, χάρισέ μου να έχω τη δύναμη, για να μπορέσω να υποφέρω με υπομονή αυτά τα βάσανα που θα πέσουν επάνω μου, εξαιτίας της ανομίας ετούτου του λαού» (Άλμα 31:31. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Ο Άλμα προσεύχεται, επίσης, ώστε οι συνάδελφοί του ιεραπόστολοι να λάβουν όμοια ευλογία: «Σε παρακαλώ, χάρισέ τους να έχουν δύναμη, ώστε να αντέχουν τα βάσανά τους που θα πέσουν επάνω τους εξαιτίας των ανομιών ετούτου του λαού» (Άλμα 31:33. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Ο Άλμα δεν προσευχήθηκε να αφαιρεθούν τα βάσανά του. Ήξερε ότι ήταν το μέσον του Κυρίου και προσευχήθηκε για τη δύναμη να ενεργήσει και να επηρεάσει την κατάσταση στην οποία βρισκόταν.
Το κυριότερο σημείο αυτού του παραδείγματος περιλαμβάνεται στο τελευταίο εδάφιο τού Άλμα 31: «[Ο Κύριος] τους έδωσε επίσης δύναμη, ώστε να μην υποστούν κανενός είδους βάσανο, χωρίς να καταπιωθεί από τη χαρά για το Χριστό. Τώρα αυτό έγινε σύμφωνα με την προσευχή του Άλμα. Και τούτο, επειδή προσευχήθηκε με πίστη» (εδάφιο 38, η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Τα βάσανα δεν αφαιρέθηκαν. Όμως ο Άλμα και οι συνάδελφοί του ενδυναμώθηκαν και ευλογήθηκαν μέσω της επικουρικής δύναμης της εξιλέωσης, «ώστε να μην υποστούν κανενός είδους βάσανο, χωρίς να καταπιωθεί από τη χαρά για το Χριστό». Τι θαυμαστή ευλογία. Και τι μάθημα θα πρέπει να πάρει ο καθένας μας.
Παραδείγματα τής επικουρικής δύναμης δεν βρίσκονται μόνο στις γραφές. Ο Ντάνιελ Τζόουνς γεννήθηκε το 1830 στο Μιζούρι και προσεχώρησε στην Εκκλησία στην Καλιφόρνια το 1851. Το 1856 συμμετείχε στη διάσωση των ομάδων με χειράμαξες που είχαν παραμείνει αβοήθητες, αποκλεισμένες στο Γουαϊόμινγκ από βαριές χιονοθύελλες. Όταν η ομάδα διασώσεως βρήκε τους ταλαιπωρημένους Αγίους, τους προσέφερε όποια άμεση ανακούφιση μπορούσε και φρόντισε για τους αρρώστους και τους αδύναμους, να μεταφερθούν στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ, ο Ντάνιελ και ορισμένοι άλλοι νέοι άνδρες προσφέρθηκαν να παραμείνουν εκεί και να φυλάξουν τα υπάρχοντα της ομάδας με τις χειράμαξες. Το φαγητό και οι προμήθειες που άφησαν στον Ντάνιελ και τους συναδέλφους του ήταν λιγοστά και γρήγορα τέλειωσαν. Το παρακάτω παράθεμα από το προσωπικό ημερολόγιο του Ντάνιελ Τζόουνς περιγράφει τα συμβάντα που ακολούθησαν.
«Το κυνήγι σύντομα έγινε τόσο σπάνιο, ώστε δεν μπορούσαμε να σκοτώσουμε τίποτα. Φάγαμε όλο το λιγοστό κρέας. Δεν μπορούσαμε να χορτάσουμε. Τελικά δεν έμεινε τίποτα, τίποτα εκτός από τις προβιές. Δοκιμάσαμε να τις φάμε. Ένα μεγάλο μέρος μαγειρεύτηκε και το φάγαμε χωρίς καρυκεύματα και όλη η ομάδα αρρώστησε …
»Η κατάσταση γινόταν σοβαρή, διότι δεν είχε απομείνει τίποτε άλλο εκτός από λιγοστές προβιές που είχαμε πάρει από βοοειδή που λιμοκτονούσαν. Ζητήσαμε από τον Κύριο να μας καθοδηγήσει για το τι να κάνουμε. Οι αδελφοί δεν παραπονούνταν, αλλά καταλάβαιναν ότι έπρεπε να εμπιστευθούν τον Θεό … Τελικά αισθάνθηκα την έμπνευση για το πώς θα έπρεπε να γίνει και συμβούλευσα την ομάδα, λέγοντάς τους πώς να τα μαγειρέψουν. Να καψαλίσουν και να βγάλουν τις τρίχες. Έτσι βελτιωνόταν η κακή γεύση από το μαγείρεμα με καυτό νερό. Αφού η προβιά καθαριζόταν από τις τρίχες, βραζόταν επί μία ώρα σε αρκετό νερό, μετά χύναμε το νερό που είχε βγάλει όλη την κόλλα, μετά πλέναμε και ξύναμε καλά-καλά την προβιά, την ξεπλέναμε με κρύο νερό, μετά τη βράζαμε να κάνει ένα ζελέ, το αφήναμε να κρυώσει και κατόπιν το τρώγαμε πασπαλισμένο με λίγη ζάχαρη. Ήταν μεγάλη φασαρία, όμως δεν είχαμε εναλλακτική λύση και ήταν καλύτερο από το να λιμοκτονήσουμε.
»Ζητήσαμε από τον Κύριο να ευλογήσει το στομάχι μας και να το προσαρμόσει στην τροφή αυτή … Τώρα όλοι έδειχναν να το απολαμβάνουν. Ήμασταν τρεις μέρες νηστικοί πριν κάνουμε αυτή τη δεύτερη απόπειρα. Απολαμβάναμε αυτό το εξαίρετο φαγητό επί έξι περίπου εβδομάδες».3
Σε εκείνες τις συνθήκες μάλλον θα προσευχόμουν για να φάω κάτι άλλο: «Επουράνιε Πατέρα, παρακαλώ, στείλε μου ένα ορτύκι ή ένα βουβάλι». Μάλλον δεν θα μου περνούσε από τον νου να προσευχηθώ να ενδυναμωθεί το στομάχι μου και να προσαρμοστεί στην τροφή που είχαμε. Τι γνώριζε ο Ντάνιελ Τζόουνς; Γνώριζε την επικουρική δύναμη της εξιλέωσης του Ιησού Χριστού. Δεν προσευχήθηκε να αλλάξουν οι συνθήκες της ζωής του. Προσευχήθηκε να ενδυναμωθεί, ώστε να αντιμετωπίσει τις συνθήκες της ζωής του. Ακριβώς όπως ενδυναμώθηκαν ο Άλμα και ο λαός του, ο Αμουλέκ και ο Νεφί, ο Ντανιέλ Τζόουνς είχε την πνευματική εσώτερη γνώση να γνωρίζει τι να ζητήσει σε εκείνη την προσευχή.
Η επικουρική δύναμη της εξιλέωσης του Χριστού μάς ενδυναμώνει να κάνουμε πράγματα που ποτέ δεν θα κάναμε από μόνοι μας. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν στον κόσμο μας της άνεσης των τελευταίων ημερών—στον κόσμο μας των φούρνων μικροκυμάτων, κινητών τηλεφώνων, αυτοκινήτων με κλιματισμό και άνετων σπιτιών—μαθαίνουμε ποτέ να αναγνωρίζουμε την καθημερινή εξάρτησή μας από την επικουρική δύναμη της εξιλέωσης.
Η αδελφή Μπέντναρ είναι μια αξιοθαύμαστα πιστή και συνετή γυναίκα και έχω μάθει σημαντικά μαθήματα για τη δύναμη ενδυνάμωσης από το ήσυχο παράδειγμά της. Την παρατηρούσα να επιμένει παρά τις έντονες και συνεχείς ναυτίες το πρωί—κυριολεκτικά με τάση προς έμετο όλη την ημέρα, κάθε ημέρα, επί οκτώ μήνες—στη διάρκεια της κάθε μίας από τις τρεις εγκυμοσύνες της. Μαζί προσευχόμασταν ώστε να ευλογηθεί, όμως αυτή η δοκιμασία δεν αφαιρέθηκε ποτέ. Αντίθετα, ήταν σε θέση να έχει τη σωματική αντοχή να κάνει αυτά που δεν θα μπορούσε με τη δική της δύναμη. Στη διάρκεια των ετών, παρακολουθούσα, επίσης, πώς είχε ενδυναμωθεί ώστε να χειριστεί τον περίγελο και την περιφρόνηση από μια κοσμική κοινωνία, όταν μια γυναίκα Αγία των Τελευταίων Ημερών ακούει την προφητική συμβουλή και θέτει ως υψηλότερη προτεραιότητά της την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών. Ευχαριστώ και αποτίνω φόρο τιμής στη Σούζαν που με βοήθησε να μάθω τόσο ανεκτίμητα μαθήματα.
Ο Σωτήρας γνωρίζει και κατανοεί
Στο Άλμα, κεφάλαιο 7, μαθαίνουμε πώς και γιατί ο Σωτήρας μπόρεσε να παράσχει την επικουρική δύναμη:
«Και αυτός θα έλθει, υποφέροντας πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους. Και τούτο ώστε να εκπληρωθεί ο λόγος που είπε ότι θα πάρει επάνω του τους πόνους και τις ασθένειες του λαού του.
»Και θα πάρει επάνω του το θάνατο, ώστε να λύσει τα δεσμά του θανάτου τα οποία δένουν το λαό του. Και θα πάρει επάνω του τις ατέλειές τους, ώστε τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος, σύμφωνα με τη σάρκα, ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να περιθάλπει το λαό του σύμφωνα με τις ατέλειές τους» (Άλμα 7:11–12. Η πλάγια γραφή προστέθηκε).
Ο Σωτήρας υπέφερε όχι μόνον για τις ανομίες μας, αλλά και για την ανισότητα, την αδικία, τον πόνο, την οδύνη και τη συναισθηματική απελπισία που τόσο συχνά μας καταπονεί. Δεν υπάρχει σωματικός πόνος, οδύνη ψυχής, βάσανος πνεύματος, ασθένεια ή αδυναμία που να έχουμε βιώσει εσείς κι εγώ στο θνητό ταξίδι μας, τα οποία να μην έχει βιώσει πρώτα ο Σωτήρας. Εσείς κι εγώ, σε μια στιγμή αδυναμίας μπορεί να φωνάξουμε: «Κανείς δεν καταλαβαίνει. Κανείς δεν ξέρει». Κανένας άνθρωπος ίσως να μην γνωρίζει. Όμως ο Υιός του Θεού γνωρίζει τέλεια και καταλαβαίνει, διότι αισθάνθηκε και έφερε τα φορτία μας πριν από εμάς. Και επειδή πλήρωσε το υπέρτατο τίμημα και έφερε εκείνο το φορτίο, έχει τέλεια συμπόνια και μπορεί να μας τείνει τον βραχίονά Του ευσπλαχνίας σε τόσο πολλές φάσεις της ζωής μας. Μπορεί να προσεγγίσει, να μας αγγίξει, να μας συμπαρασταθεί—στην κυριολεξία να τρέξει προς εμάς—και να μας ενδυναμώσει, ώστε να είμαστε περισσότερο από αυτό που θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε και να μας βοηθήσει να κάνουμε αυτό που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν βασιζόμασταν μόνο στις δικές μας δυνάμεις.
«Ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω.
»Σηκώστε επάνω σας τον ζυγό μου, και μάθετε από μένα, επειδή είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας.
»Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ» (Κατά Ματθαίον 11:28–30).
Διακηρύσσω τη μαρτυρία μου και την εκτίμησή μου για την απέραντη και παντοτινή θυσία του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ξέρω ότι ο Σωτήρας ζει. Έχω βιώσει τόσο τη λυτρωτική του δύναμη, όσο και την επικουρική δύναμή Του και καταθέτω μαρτυρία ότι αυτές οι δυνάμεις είναι αληθινές και διαθέσιμες στον καθέναν μας. Πράγματι, «με τη δύναμη του Κυρίου» μπορούμε να κάνουμε και να υπερνικήσουμε τα πάντα, καθώς προχωρούμε εμπρός στο ταξίδι μας της θνητότητας.
Ω Πατέρα, υπό Simon Dewey
Εικονογράφηση υπό Jeff Ward
Εικονογράφηση υπό Jeff Ward
Λεπτομέρεια από το Ιδέτε τα χέρια μου, υπό Jeff Ward