Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να έλθω
Άλντο Φάμπιο Μοράκα, Νεβάδα, Η.Π.Α.
Δυόμισι χρόνια ύστερα από τη βάπτισή μου στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, τα λόγια ενός από τους πρεσβυτέρους, οι οποίοι με είχαν διδάξει, ακόμη αντηχούσαν στα αφτιά μου: «Ξέρω ότι είσαι ιεραπόστολος». Θυμόμουν επίσης τη δυνατή απάντηση που είχα, όταν προσευχήθηκα για να μάθω αν το συναίσθημα που είχε διαπεράσει την καρδιά μου ήταν πράγματι αληθινό. Στην ηλικία των 20 ετών, ήξερα ότι θα έπρεπε να προετοιμασθώ για μία ιεραποστολή.
Όμως, πώς θα μπορούσα να γίνω ιεραπόστολος; Δεν ήμουν σαν τους αγγελικούς νέους άνδρες, οι οποίοι μου είχαν διδάξει το ευαγγέλιο. Και πώς θα μπορούσα να αφήσω τη δουλειά μου; Πού θα ζούσα, αφού επέστρεφα; Ήταν πολύ δύσκολο να βρω το μέρος που είχα, μολονότι ήταν απλώς ένα μικρό δωμάτιο στην οπίσθια πλευρά του σπιτιού κάποιου.
Καθ’ οδόν προς το σπίτι ένα βράδυ, αυτά τα συναισθήματα και οι αμφιβολίες ήλθαν πάλι στον νου μου. Όταν έφθασα σπίτι, προσπάθησα να πάρω μία απόφαση. Απεφάσισα να γονατίσω και να προσφέρω μία προσευχή για βοήθεια. Καθώς το έκανα, είχα τη δυνατή έμπνευση ότι θα έπρεπε να πάω να δω τον Λεάντρο, έναν φίλο ο οποίος ήταν μεγάλη δύναμη για εμένα σε στιγμές λύπης.
Όμως, η σκέψη ότι θα τον ξυπνούσα τα μεσάνυκτα με έκανε να αντισταθώ στην ιδέα. Ήξερα ότι σηκωνόταν νωρίς για να πάει στη δουλειά και δεν τολμούσα να κτυπήσω την πόρτα του τέτοια ώρα. Πάλεψα με την σκέψη, αλλά εξακολουθούσα να αισθάνομαι την έμπνευση να πάω να τον δω. Παρά ταύτα, επέλεξα να την αγνοήσω.
Αντ’ αυτού, απεφάσισα να περπατήσω γύρω από το τετράγωνο για λίγο καθαρό αέρα. Όταν θυμήθηκα ότι είχα αφήσει την πόρτα μου ανοικτή, ωστόσο, ξεκίνησα να γυρίζω προς το σπίτι. Καθώς εισερχόμουν, είδα τον Λεάντρο να κάθεται στο δωμάτιό μου. Το Πνεύμα έπεσε επάνω μου και αισθάνθηκα άφωνος. Με φωνή κάπως πνιγμένη στο συναίσθημα, τον ρώτησα: «Τι κάνεις εδώ;»
«Δεν ξέρω», είπε. «Απλώς αισθάνθηκα ότι έπρεπε να έλθω να σε δω».
Του είπα σχετικά με τις αμφιβολίες που είχα για την ιεραποστολή. Μου κατέθεσε τη μαρτυρία του και με ενεθάρρυνε. Κατόπιν με βοήθησε να συμπληρώσω τα χαρτιά για την ιεραποστολή, τα οποία πήγα στον επίσκοπό μου το επόμενο πρωινό. Δύο μήνες αργότερα έλαβα την κλήση μου στην Ιεραποστολή Σάλτα της Αργεντινής.
Ξέρω ότι ο φίλος μου ήταν ένα όργανο στα χέρια του Κυρίου εκείνη τη νύκτα και με όλη μου την καρδιά ξέρω ότι ο Επουράνιος Πατέρας ενωτίζεται και εισακούει τις προσευχές, οι οποίες λέγονται με ειλικρινή καρδιά και με αληθινή πρόθεση.