Αγαπάτε, φυλάξτε και ενδυναμώστε

Μελετήστε με προσευχή αυτό το υλικό και κατά την κρίση σας συζητήστε το με τις αδελφές που επισκέπτεσθε. Χρησιμοποιήστε τις ερωτήσεις, για να σας βοηθήσουν να ενδυναμώσετε τις αδελφές και να καταστήσετε την Ανακουφιστική Εταιρεία ενεργό μέρος της δικής σας ζωής.

Πίστη, Οικογένεια, Ανακούφιση

Σαν τον Σωτήρα, οι επισκέπτριες διδασκάλισσες εκτελούν διακονία μία προς μία (βλέπε Νεφί Γ΄ 11:15). Γνωρίζουμε ότι είμαστε επιτυχείς στην τέλεση διακονίας ως επισκέπτριες διδασκάλισσες, όταν μπορούν να πουν οι αδελφές μας: (1) η επισκέπτρια διδασκάλισσά μου με βοηθά να αναπτυχθώ πνευματικώς (2) ξέρω ότι η επισκέπτρια διδασκάλισσά μου ενδιαφέρεται πολύ για μένα και την οικογένειά μου και (3) αν έχω προβλήματα, ξέρω ότι η επισκέπτρια διδασκάλισσα θα αναλάβει δράση, χωρίς να περιμένει να της το ζητήσουν.¹

Πώς μπορούμε εμείς, ως επισκέπτριες διδασκάλισσες, να αγαπούμε, να φυλάσσουμε και να ενδυναμώνουμε μία αδελφή; Ακολουθούν εννέα προτάσεις που ευρίσκονται στο 7ο κεφάλαιο από το Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society για να βοηθήσουν τις επισκέπτριες διδασκάλισσες να εκτελούν διακονία στις αδελφές τους:

Προσεύχεστε καθημερινώς για εκείνη και την οικογένειά της.
Επιζητήστε έμπνευση για να γνωρίσετε εκείνη και την οικογένειά της.
Να την επισκέπτεστε τακτικώς, προκειμένου να μάθετε πώς πάει και να την παρηγορείτε και να την ενδυναμώνετε.
Παραμείνετε σε συχνή επαφή μέσω επισκέψεων, τηλεφωνημάτων, γραμμάτων, ηλεκτρονικών μηνυμάτων, γραπτών μηνυμάτων και απλώς πράξεων καλοσύνης.
Να την χαιρετάτε στις συγκεντρώσεις της Εκκλησίας.
Να την βοηθάτε, όταν έχει μία έκτακτο ανάγκη, μία ασθένεια ή άλλη επείγουσα ανάγκη.
Να της διδάσκετε το ευαγγέλιο από τις γραφές και τα Μηνύματα Επισκεπτριών Διδασκαλισσών.
Να την εμπνέετε, θέτοντας ένα καλό παράδειγμα.
Δώστε αναφορά σε μία ηγέτιδα της Ανακουφιστικής Εταιρείας για την υπηρεσία τους και την πνευματική και εγκόσμια ευημερία της αδελφής.

Από τις γραφές

Κατά Λουκάν 10:38–39, Νεφί Γ΄ 11:23–26, 27:21

Από την Ιστορία μας

«Η επίσκεψη διδασκαλισσών έχει γίνει το μέσον για τις γυναίκες Αγίες των Τελευταίων Ημερών ανά τον κόσμο να αγαπούν, να γαλουχούν και να υπηρετούν—προκειμένου να ‘ενεργούν σύμφωνα με τη συμπάθεια την οποία έχει εμφυτεύσει ο Θεός στον κόρφο [μας]’, όπως δίδαξε ο Τζόζεφ Σμιθ».²

Μια αδελφή που είχε χηρέψει προσφάτως είπε για τις επισκέπτριες διδασκάλισσές της: «Άκουγαν με προσοχή. Με παρηγορούσαν. Έκλαιγαν μαζί μου. Και με αγκάλιαζαν. …Με βοήθησαν από τη βαθεία απόγνωση και κατάθλιψη των πρώτων μηνών μοναξιάς».³

Η βοήθεια με τις εγκόσμιες υποχρεώσεις είναι επίσης ένα είδος επιτελέσεως διακονίας. Στη γενική συνέλευση Οκτωβρίου 1856, ο Πρόεδρος Μπρίγκαμ Γιανγκ ανακοίνωσε ότι οι πρωτοπόροι της ομάδος χειράμαξας παγιδεύτηκαν σε βαθύ χιόνι (435–595 χλμ.) μακριά. Κάλεσε τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ να τους διασώσουν και να «φροντίσουν αυστηρώς τα πράγματα αυτά που αποκαλούμε εγκόσμια».⁴

Η Λούσυ Μιζέρβ Σμιθ κατέγραψε ότι οι γυναίκες έβγαλαν τα ζεστά μεσοφόρια και τις κάλτσες τους εκεί επί τόπου στο Tαμπερνάκλ και τα στοίβαξαν σε άμαξες για να τα στείλουν στις πρωτοπόρους που ξεπάγιαζαν. Κατόπιν συγκέντρωσαν κλινοστρωμνή και ιματισμό για όσους θα έρχονταν τελικώς με λίγα υπάρχοντα. Όταν έφθασαν οι ομάδες χειράμαξας, ένα κτήριο στην πόλη ήταν «γεμάτο με προμήθειες γι’ αυτούς».⁵

Ένας προς έναν, υπό Walter Rane, κατόπιν αδείας του Μουσείου Ιστορίας της Εκκλησίας