Atong mga Panimalay, Atong mga Pamilya
Ang Pagpangayo og Pasaylo sa Akong Amahan
Si David Hixon nagpuyo sa Texas, USA.
Kini mas epektibo pa kay sa liboan nga mga wali.
Ako 16 anyos ug nagpatukar sa bag-o nakong rock-and-roll album sa unang higayon. Walay swerte, samtang naminaw ko, nasagmuyo ko nga nakadungog og bastos nga pulong sa katapusang kanta. Naulaw ko. Nasayud ko nga ang akong mga ginikanan dili motugot—ang rekord wala makapasar sa among mga baruganan sa pamilya. Apan ganahan ko sa ubang mga kanta, busa kon akong patukaron ang rekord, pahinayan nako sa dili pa makanta ang bastos nga pulong.
Ang akong igsoong babaye nga may maayong intensyon misulti sa akong amahan kabahin sa album. Sa wala madugay, sa dihang siya ug ako anaa sa kan-anan, siya mipakigbahin sa iyang kabalaka kabahin sa dili angayang pulong. Bisan tuod ang iyang komentaryo gisulti sa mabinationg paagi, isug nakong gibarugan ang akong posisyon.
Gigamit nako ang tanang argumento nga akong mahunahunaan sa pagkombinser sa akong amahan nga mapabilin ang rekord. “Wa ko masayud nga naa na nga pulong sa album pagpalit nako,” miingon ko, “ug kon motukar na kana nga kanta, pahinayan ni nako.”
Sa dihang misulti siya nga dili ko maminaw niadto nga rekord, miingon ko, “Kon ingon ana imong hunahuna, mohunong usab ko sa pag-eskwela! Makadungog ko adto nga pulong—ug mas grabe pa ini—kada adlaw sa eskwelahan!”
Siya misugod sa pagkadismaya. Siya mihatag og gibug-aton pag-usab nga walay bastos nga musika sa among panimalay. Migrabe ang argumento sa dihang misulti ko nga may mas grabe pa kong sala nga mahimo ug wala ko mogamit adto nga pulong.
Naningkamot kong mabali ang sitwasyon: “Naningkamot ko nga magbinuotan, ug dayon ikaw nag-focus niining gamay nga butang ug naghunahuna nga dautan ko!”
Bisan pa niana, ang akong amahan dili magpapilde. Ni ako sab. Nagdali-dali kong misaka ngadto sa akong kwarto, gilamba ang pultahan, ug mihigda, naglagot. Gibalik-balik nakog hunahuna ang akong argumento, mas gikombinser nako akong kaulingon sa sayop nga panghunahuna ug nga sakto gyud ko.
Diyes minutos ang milabay, may hinay nga tuktok sa pultahan. Si Papa. Ang iyang panag-away nausab. Wala siya miadto aron makiglalis. “Pasayloa ko nga nasuko ko,” miingon siya. “Mapasaylo ba ko nimo?” Siya miingon nako kon unsa ko niya kamahal ug siya taas og pagtan-aw kanako. Wala siya magsangyaw. Wala ko niya tambagi. Dayon mitalikod siya ug hinayng mibiya sa kwarto.
Ang liboan nga sermon sa pagkamapainubsanon dili gayud moepekto og sama niini ngari kanako. Wala nako masuko niya, sa akong lang kaugalingon nga nangisug ug nasuko. Akong gikuha ang rekord, gipikas, ug gilabay. Nakalimot ko kon ako bang gisultihan si Papa sa akong gibuhat, apan dili na ni igsapayan. Ang importante mao ang akong nakat-unan nga gihatagan og bili sa akong amahan ang among relasyon kaysa iyang garbo, bisan kon siya mao gyud ang eksakto.
Paghulagway pinaagi ni Sam Lawlor