Een nieuwe vriend

Laura Potts (Illinois, VS)

Ik zat tijdens de lunch met mijn vrienden aan tafel en merkte een nieuwe jongen op die Michael heette. Hij had nu voortaan op dezelfde tijd lunchpauze. Het leek erop dat hij niemand kende, maar wel bereid was om nieuwe vriendschappen te sluiten. Hij ging bij een groep oudere jongens zitten, die eerst deden alsof ze zijn vrienden waren maar hem uiteindelijk voor schut zetten. Ze maakten hem voortdurend zo belachelijk dat hij begon te huilen. Ik zag het gebeuren en het stoorde me echt. Ik kwam er later achter dat Michael autistisch was.

Ik vroeg Michael of hij bij mij en mijn vrienden wilde zitten. Hij zei nee, waarschijnlijk omdat hij bang was dat wij hem ook voor schut zouden zetten. Hij wilde liever alleen zitten.

De volgende dag ging ik naar hem toe en stelde ik hem aan mijn vrienden voor. Ik merkte dat hij blij was dat ik de moed met hem nog niet had opgegeven en we raakten aan de praat. Ik kwam erachter dat hij heel goed in boter-kaas-en-eieren was. Hij was bijna onverslaanbaar. Ik ontdekte hoe ongelooflijk slim hij was. Hij kende de namen en bewindstermijnen van alle presidenten van de Verenigde Staten uit zijn hoofd. Hij was hartstikke tof, maar veel mensen waren niet bereid om verder dan zijn afwijking te kijken. Sommige andere leerlingen plaagden mij omdat ik bij hem zat, maar daar trok ik mij niets van aan. Ik vond het leuk om plezier met Michael te hebben.

We lunchten elke dag samen. Ik merkte dat Michael lekkerder in zijn vel zat. Hij zag elke dag naar de lunch uit, en ik ook. Ik dacht dat ik gewoon een dienst verrichtte, maar in werkelijkheid was het het begin van een goede vriendschap.