Pioniers in het buitenland
Zimbabwe prachtig land, gelovig volk
Zimbabwe heeft een bloeiende gemeenschap van heiligen der laatste dagen.
De pracht van Zimbabwe
De Victoriawatervallen op de Zimbabwaanse grens zijn een van de zeven natuurwonderen. Zij zijn niet de breedste of diepste watervallen ter wereld, maar velen beweren dat zij qua watervolume de grootste zijn. Over een breedte van meer dan 1,6 kilometer slaat het water 110 meter lager te pletter op de rotsen. De brullende watervallen veroorzaken zo’n dichte nevel dat men tijdens het regenseizoen de voet van de watervallen niet eens kan zien.
De Victoriawatervallen zijn een van de vele prachtige bezienswaardigheden in Zimbabwe. Reizigers uit de hele wereld bezoeken Zimbabwe (vroeger Zuid-Rhodesië), gelegen in Zuidoost-Afrika, vanwege haar nationale parken, fauna, schoonheid en cultuur.
Of u nu op safari wilt gaan of op de woeste Zambezi wilt wildwatervaren, Zimbabwe heeft veel te bieden — waaronder een bloeiende gemeenschap van heiligen der laatste dagen.
De kerk in Zimbabwe
Er zijn ruim 23 duizend kerkleden in Zimbabwe. In de laatste 35 jaar is het ledenaantal fors gestegen. Voor 1980 waren er maar duizend leden.
De profetische verklaring van president Spencer W. Kimball (1895–1985) op 8 juni 1978 dat ‘alle daartoe waardige mannelijke leden van de kerk tot het priesterschap [mogen] worden geordend, ongeacht hun ras of huidskleur’ (Officiële verklaring 2) had een positieve uitwerking op de groei van de kerk in Zimbabwe.
Veel heiligen der laatste dagen hebben de kerk in Zimbabwe versterkt. Hier volgt een glimp van enkele prioniers.
Hedendaagse prioniers in Zimbabwe
Hubert Henry Hodgkiss
Begin jaren dertig werden er gedurende een beperkte tijd zendelingen naar Zuid-Rhodesië gestuurd. Maar tegen 1935 werden alle zendelingen uit Zuid-Rhodesië (toenmalig deel van het zendingsgebied Zuid-Afrika) teruggeroepen en werd het gebied gesloten vanwege een tekort aan zendelingen en vanwege de grote afstand met het zendingshuis in Kaapstad (Zuid-Afrika).
In september 1950 kregen acht zendelingen de opdracht om Zuid-Rhodesië te heropenen. Vijf maanden later liet de eerste bekeerling in het gebied zich dopen.
Hubert Henry Hodgkiss, die in 1926 in Engeland geboren was, verhuisde in 1949 naar Salisbury (Zuid-Rhodesië). Hij leerde de kerk kennen door een vriend die het evangelie aan het onderzoeken was. Hugh had twijfels over het herstelde evangelie en wilde zijn vriend bewijzen dat de kerk niet waar was. Maar door het evangelie aandachtig te bestuderen, kreeg Hugh een getuigenis van de waarheid en besloot hij zich te laten dopen. ‘Ik heb me vergist’, zei hij tegen zijn vriend. ‘Ik word lid van de kerk.’1
Hugh liet zich op 1 februari 1951 dopen en was de eerste bekeerling die zich in Zuid-Rhodesië liet dopen. Hij was graag onder de mensen en maakte overal nieuwe vrienden. Zijn vriendelijke aard stelde hem in de gelegenheid om grote bijdragen aan de kerk in dat gebied te leveren.
In 1959 werd Hugh president van de gemeente Salisbury. Zijn raadgevers waren ook plaatselijke leden. Dat was de eerste keer dat het gemeentepresidium uit plaatselijke leden bestond. Voordien had het gemeentepresidium steeds uit voltijdzendelingen bestaan.
Ernest Sibanda
In december 1978 ontmoette Ernest Sibanda twee mormoonse zendelingen op de fiets — Elder Black and Elder Kaelin. Ze gaven hem een exemplaar van het Boek van Mormon. Ernest had vele jaren religie gestudeerd. Hij was zelfs negen jaar lang leraar en drie jaar lang predikant voor zijn kerk geweest.
Toen Ernest zijn exemplaar van het Boek van Mormon kreeg, las hij het tot twee uur ’s nachts. Hij kon niet wachten om de zendelingen de volgende dag weer te spreken. Ernest vertelde hun dat hij van Joseph Smith meer over Jezus Christus te weten was gekomen dan van alle predikanten die hij ooit gesproken had. Ernest liet zich kort daarna dopen. Zijn vrouw en kinderen volgden enkele weken later zijn voorbeeld.
Hij vertelde over zijn doop: ‘Ik voelde me heel vrij. Ik voelde me bevrijd van alle kwaad. Ik voelde liefde voor mijn gezin. Ik voelde liefde voor de kerk.’2
Ernest Sibanda werd een grote kracht voor de kerk. Hij is zondagsschoolpresident, gemeenteadministrateur en tweede raadgever in het gemeentepresidium geweest. Hij kreeg ook de opdracht van de president van het zendingsgebied Zuid-Afrika om de lofzangen van het Engels naar het Shona te vertalen.
Edward Dube
In de algemene aprilconferentie van 2013 werd Edward Dube als lid van het Eerste Quorum der Zeventig geroepen. Hij is de eerste algemeen autoriteit van de kerk uit Zimbabwe. Ouderling Dube was in vele roepingen de eerste. Hij was ook de eerste autochtone ringpresident, de eerste autochtone zendingspresident en de eerste autochtone gebiedszeventiger uit Zimbabwe. Ouderling Dube is een echte pionier in rechtschapen leiderschap.
Maar het begon allemaal met zijn eerste bezoek aan de kerk. Twee jaar voor zijn eerste bezoek aan de kerk kreeg hij een exemplaar van het Boek van Mormon van zijn werkgever die een heilige der laatste dagen was. Ouderling Dube las het Boek van Mormon en voelde de invloed en kracht die ervan uitgingen.
In februari 1984 ging ouderling Dube in op een uitnodiging om de vasten-en-getuigenisdienst in een plaatselijke gemeente bij te wonen. Hij was zo zenuwachtig dat hij zich bijna weer omkeerde en wegliep toen hij binnenkwam in de kapel.
Maar zijn gevoelens veranderden al gauw toen de gemeentepresident zijn getuigenis van het Boek van Mormon gaf. Een getuigenis van het Boek van Mormon was iets wat ze gemeen hadden, vond ouderling Dube. Hij stond op en vertelde over zijn eigen gedachten en gevoelens over het Boek van Mormon nadat een aantal andere leden hun getuigenis hadden gegeven.
Kort na die eerste avondmaalsdienst begon ouderling Dube de kerk oprecht te onderzoeken. Hij liet zich een aantal maanden later dopen. Hij ging vervolgens in het zendingsgebied Harare (Zimbabwe) op zending. Op 9 december 1989 huwde ouderling Dube Naume Keresia Salizani. Ze hebben vier kinderen.
Door politieke onrust heeft ouderling Dube vele hoogte- en dieptepunten van de heiligen in Zimbabwe meegemaakt. Hij heeft daarbij steeds op de Heer voor kracht en leiding vertrouwd. ‘Ik kijk terug op mijn leven en ben echt dankbaar’, zei hij. ‘Het evangelie heeft alles voor me betekend.’3
‘Voor mij is ouderling Dube de Brigham Young of Wilford Woodruff van Zimbabwe’, zegt president Keith R. Edwards, voormalig lid van de Zeventig die nu president van het opleidingscentrum voor zendelingen in Engeland is. President Edwards was van 2000 tot 2003 president van het zendingsgebied Harare (Zimbabwe) en werkte nauw samen met ouderling Dube, die toen ringpresident was. ‘Ouderling Dube heeft zicht op wat het evangelie moet doen en hoe het moet werken.’4
Het zendingswerk in Zimbabwe
Tijdens zijn periode in Zimbabwe zag president Edwards zelf de groei van de kerk in een land dat het evangelie alsmaar meer aanvaardt. ‘De inwoners van Zimbabwe genieten van het leven’, zegt president Edwards. ‘Ze zijn gelukkig en erg geestelijk van aard. Ze zijn heel makkelijk te onderwijzen.’
President Edwards legt uit dat het naamplaatje van zendelingen erg makkelijk tot gesprekken over het evangelie met Zimbabwanen leidt omdat de naam van de Heiland erop vermeld staat. Ze lezen de naam van de kerk en fleuren helemaal op. ‘Ze zeggen: “Wij zijn ook vrienden van Jezus Christus.” Het schept meteen een band’, zegt president Edwards.
In Zimbabwe worden steeds meer toekomstige leiders en pioniers lid van de kerk. ‘De zendelingen hebben het altijd druk’, zegt president Edwards.