Boodschap van het Eerste Presidium
De wereld met de liefde van Christus vullen
President Dieter F. Uchtdorf
Tweede raadgever in het Eerste Presidium
In de kersttijd wordt er veel aandacht aan kerstcadeaus besteed. Die geschenken mogen dan onderdeel van een gekoesterde traditie zijn, maar ze kunnen ons ook afhouden van een eenvoudige, waardige kerst, een betekenisvolle viering van de geboorte van onze Heiland.
Ik weet uit ervaring dat een gedenkwaardige kerst niet overdadig hoeft te zijn. De cadeaus in mijn kindertijd waren vergeleken met die van nu heel bescheiden. Soms kreeg ik een paar handschoenen, sokken of een versteld overhemd. Ik herinner me een bijzondere Kerstmis, waarop ik van mijn broer een houten mes kreeg dat hij zelf had gesneden.
Een zinrijke Kerstmis hangt niet af van dure cadeaus. Ik moet denken aan een verhaal dat ouderling Glen L. Rudd, lid van de Zeventig van 1987 tot en met 1992, vertelde. Een aantal jaren geleden was hij op de dag vóór Kerstmis aan het werk in het voorraadhuis voor bisschoppen toen hij van een kerkleider hoorde over een behoeftig gezin dat pas in de stad was komen wonen. Toen hij hen opzocht in hun kleine flat, bleek het om een jonge moeder en vier kleine kinderen onder de tien te gaan.
Ze waren zo arm dat de moeder die kerst geen lekkernijen of cadeautjes voor haar kinderen kon kopen. Ze kon zelfs geen kerstboom kopen. Broeder Rudd sprak met hen en kwam te weten dat de drie kleine meisjes het liefst een pop of een knuffeldier wilden hebben. Toen hij de zesjarige zoon vroeg wat hij wilde hebben, antwoordde de hongerige jongen: ‘Ik wil een kom havermoutpap.’
Broeder Rudd beloofde de jongen een kom havermoutpap en misschien nog wel wat anders. Vervolgens ging hij naar het voorraadhuis voor bisschoppen en haalde daar de nodige levensmiddelen.
Diezelfde ochtend had een gul lid van de kerk hem vijftig dollar gegeven ‘voor een hulpbehoevende’. Broeder Rudd kleedde drie van zijn kinderen warm aan en ging kerstinkopen doen met dat bedrag. Zijn kinderen kozen speelgoed uit voor de behoeftige kinderen.
Na zijn auto te hebben ingeladen met etenswaren, kleding, een kerstboom en wat versieringen, reed broeder Rudd met zijn kinderen terug naar de flat van het gezin. Eenmaal binnen zetten ze de boom op en hielpen de moeder en kinderen om die te versieren. Vervolgens plaatsten ze er cadeautjes onder en gaven ze de kleine jongen een groot pak havermoutpap.
De moeder huilde van geluk, de kinderen waren blij en ze zongen samen een kerstlied. Toen de familie Rudd die avond zelf aan tafel ging, bedankten ze de Heer dat ze de kans gekregen hadden om een ander gezin wat kerstvreugde te schenken en een kleine jongen een kom havermoutpap te geven.1
Christus en de zin van het geven
Denk aan de eenvoudige maar waardige wijze waarop onze hemelse Vader verkoos de geboorte van zijn Zoon te eren. In die heilige nacht verschenen er geen engelen aan rijken, maar aan herders. Het Kindje Jezus werd niet in een landhuis maar in een kribbe geboren. Hij was niet in zijde gewikkeld, maar in doeken.
De eenvoud van die eerste Kerstmis was een voorafschaduwing van Jezus’ leven. Hoewel Hij de aarde had geschapen, in hemelse luister en heerlijkheid had vertoefd, en aan de rechterhand van de Vader had gestaan, kwam Hij als een hulpeloos kind op aarde. Hij leidde een bescheiden en edel leven. Hij begaf zich onder de armen, de zieken, de mismoedigen en de zwaarbelasten.
Hoewel een Koning, gaf Hij niet om wereldse eer of rijkdom. Zijn leven, zijn woorden en zijn dagelijkse bezigheden waren monumenten van eenvoudige maar diepzinnige waardigheid.
Jezus de Christus, die precies wist wat Hij moest geven, is voor ons het volmaakte voorbeeld van geven. Aan mensen die eenzaam en verdrietig zijn, brengt Hij mededogen en troost. Aan mensen die lijden aan lichamelijke of geestelijke kwalen, brengt hij liefde en genezing. Aan mensen wier ziel belast is met zonde, biedt Hij hoop, vergeving en verlossing.
Als de Heiland nu onder ons was, zou Hij doen wat Hij altijd heeft gedaan. Hij zou de zachtmoedigen, de mismoedigen, de nederigen, de bedroefden en de armen van geest dienen. Mogen wij altijd, en in het bijzonder in deze kersttijd, aan Hem geven door lief te hebben zoals Hij liefheeft. Laten we de nederige waardigheid van zijn geboorte, gaven en leven gedenken. En mogen wij door onze eenvoudige, vriendelijke, liefdadige en mededogende daden de wereld vullen met het licht van zijn liefde en zijn genezingskracht.