จัดสรรเวลาให้ พระผู้ช่วยให้รอด

โดย ประธานโธมัส เอส. มอนสัน

ภาพ

ประธานโธมัส เอส. มอนสัน

ภาพ

Illustration depicting a man visiting an elderly woman in a hospital.

ถ่ายภาพประกอบโดย เดวิด สโตเคอร์

เ ทศกาลคริสต์มาสเวียนมาอีกครั้งพร้อมกับการเริ่มต้น ปีใหม่ ดูประหนึ่งเราเพิ่งเฉลิมฉลองการประสูติของพระผู้ช่วยให้รอดและตั้งปณิธานไปเมื่อวาน

หนึ่งในปณิธานของเราปีนี้คือ เราตั้งปณิธานว่าจะจัดสรรเวลาในชีวิตและหาที่ว่างในใจเราให้พระผู้ช่วยให้รอดหรือไม่ ไม่สำคัญว่าจนถึงตอนนี้เราประสบความสำเร็จเพียงใดกับปณิธานเช่นนั้น แต่ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าเราทุกคนประสงค์จะทำให้ดีขึ้น เทศกาลคริสต์มาสปีนี้เป็นจังหวะเหมาะที่เราจะสำรวจและพยายามอีกครั้ง

ในชีวิตที่วุ่นอยู่กับงาน อีกทั้งมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างแย่งความสนใจของเรา จำเป็นที่เราจะพยายามตั้งใจและมุ่งมั่นนำพระคริสต์เข้ามาในชีวิตและในบ้านของเรา นับเป็นสิ่งสำคัญที่เราจะยังคงเพ่งมองดวงดาวของพระองค์เฉกเช่นนักปราชญ์จากตะวันออกและ “มาเพื่อจะนมัสการ [พระองค์]”¹

ข่าวสารจากพระเยซูยังคงเหมือนเดิมตลอดหลายยุคหลายสมัย กับเปโตรและอันดรูว์ริมฝั่งทะเลกาลิลี พระองค์ตรัสว่า “จงตามเรามา”² กับฟีลิปมีเสียงเรียกมาถึงเขาว่า “จงตามเรามา”³ กับชาวเลวีที่นั่งตรงด่านเก็บภาษี มีคำชี้แนะมาถึงเขาว่า “จงตามเรามาเถิด”⁴ กับท่านและข้าพเจ้า ถ้าเราจะฟัง จะมีพระดำรัสเชื้อเชิญแบบเดียวกันมาถึงเราว่า “ตามเรามา”⁵

ขณะที่เราเดินตามรอยพระบาทพระองค์วันนี้และขณะที่เราทำตามแบบอย่างของพระองค์ เราจะมีโอกาสเป็นพรแก่ชีวิตผู้อื่น พระเยซูทรงเชื้อเชิญให้เราสละตัวเรา “ดูเถิด พระเจ้าทรงเรียกร้องใจและความคิดที่เต็มใจ”⁶

มีใครบ้างที่ท่านควรรับใช้ในช่วงคริสต์มาสนี้ มีคนรอคอยการเยี่ยมของท่านหรือไม่

หลายปีก่อนข้าพเจ้าใช้วันคริสต์มาสแวะที่บ้านของหญิงม่ายสูงอายุคนหนึ่ง ขณะอยู่ที่นั่น เสียงกริ่งดังขึ้น นายแพทย์ผู้มีชื่อเสียงและมีงานยุ่งมากคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น เขาไม่ได้ถูกเรียกตัวมา เขาเพียงแต่รู้สึกถึงการกระตุ้นเตือนให้มาเยี่ยมผู้ป่วยคนหนึ่งที่หงอยเหงา

ในช่วงเทศกาลนี้ หัวใจของคนที่ออกจากบ้านไม่ได้ต่างโหยหาที่จะได้รับการเยี่ยมเยียนในวันคริสต์มาส คริสต์มาสวันหนึ่งขณะเยี่ยมสถานพักฟื้นคนชรา ข้าพเจ้านั่งคุยกับสตรีสูงอายุห้าคน คนอายุมากที่สุดคือ 101 ปี เธอตาบอด แต่จำเสียงข้าพเจ้าได้

“อธิการคะ ปีนี้ท่านมาช้าไปหน่อยนะคะ!” เธอกล่าว “ดิฉันคิดว่าท่านจะไม่มาเสียอีก”

เรามีเวลาที่วิเศษสุดด้วยกัน แต่มีผู้ป่วยคนหนึ่งมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างและพูดซ้ำไปมาว่า “ฉันรู้ว่าลูกชายจะมาเยี่ยมฉันวันนี้” ข้าพเจ้าสงสัยว่าเขาจะมาไหม เพราะหลายครั้งที่เขาไม่ได้มาในช่วงคริสต์มาส

ปีนี้ยังมีเวลาให้ยื่นมือช่วยเหลือ มอบใจที่เปี่ยมรัก และวิญญาณที่เต็มใจ—อีกนัยหนึ่งคือ ให้ทำตามแบบอย่างที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงวางไว้และรับใช้เฉกเช่นพระองค์ทรงประสงค์ให้เรารับใช้ ขณะที่เรารับใช้พระองค์ เราจะไม่สูญเสียโอกาสเช่นเจ้าของโรงแรมสมัยก่อน⁷ ในการจัดสรรเวลาให้พระองค์ในชีวิตเราและหาที่ว่างให้พระองค์ในใจเรา

เราสามารถเข้าใจสัญญาอันล้ำเลิศในข่าวสารที่เทพให้แก่คนเลี้ยงแกะขณะอยู่กลางทุ่งได้หรือไม่ “เรานำข่าวดีมายังพวกท่าน เป็นความยินดีอย่างยิ่ง … เพราะว่าในวันนี้พระผู้ช่วยให้รอดของพวกท่านคือพระคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้ามาประสูติ”⁸

ขณะที่เราแลกเปลี่ยนของขวัญวันคริสต์มาส ขอให้เราจดจำ สำนึกคุณ และรับของประทานอันสำคัญที่สุดนั้นในบรรดาของประทานทั้งปวง—ของประทานแห่งพระผู้ช่วยให้รอดและพระผู้ไถ่ เพื่อเราจะมีชีวิตนิรันดร์

“เพราะมนุษย์จะได้ประโยชน์อะไรเล่าหากของประทานประสาทให้แก่เขา, และเขาหารับของประทานนั้นไม่ ? ดูเถิด, เขาหาชื่นชมยินดีไม่ในสิ่งซึ่งให้แก่เขา, ทั้งไม่ชื่นชมยินดีในผู้ที่เป็นคนให้ของประทานนั้น.”⁹

ขอให้เราติดตามพระองค์ รับใช้พระองค์ ยกย่องพระองค์ และรับของประทานที่พระองค์ทรงให้เราในชีวิต เพื่อเราจะได้รับการ “โอบไว้ในพาหุแห่งความรักของพระองค์” ตามถ้อยคำของท่านบิดาลีไฮ¹⁰

การสอนจากข่าวสารนี้

ประธานมอนสันขอให้เรา “พยายามตั้งใจและมุ่งมั่นนำพระคริสต์เข้ามาในชีวิตและในบ้านของเรา” ท่านอาจสนทนากับคนที่ท่านสอนว่าพวกเขาแต่ละคนและครอบครัวจะพยายามตั้งใจได้อย่างไร ท่านอาจจะขอให้พวกเขานึกถึงคนๆ หนึ่งหรือครอบครัวหนึ่งที่พวกเขาสามารถไปเยี่ยมหรือรับใช้ในวันคริสต์มาสปีนี้ “ปีนี้ยังมีเวลาให้ยื่นมือช่วยเหลือ มอบใจที่เปี่ยมรัก และวิญญาณที่เต็มใจ”