การรับใช้ในศาสนจักร
ได้รับพรเพราะการรับใช้
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในออสเตรเลียตะวันตก
พระเจ้าทรงยินดีประทานพรแก่เรา และผมพบว่าไม่ว่าผมจะรับใช้มากเพียงใด ผมยังคงเป็นหนี้พระองค์อยู่
เมื่อไม่นานมานี้ขณะผู้ดำเนินการประชุมกำลังแนะนำผมในฐานะผู้พูด เขาเอ่ยถึงการเรียกที่โดดเด่นบางอย่างในอดีตของผมอย่างสุภาพ อาทิ อธิการ ประธานคณะเผยแผ่ และสมาชิกในฝ่ายประธานสเตค บราเดอร์ท่านนี้เป็นคนมีมารยาท แต่ความคิดหนึ่งเกิดขึ้นกับผม ทำไมไม่แนะนำว่าผมเป็นหัวหน้าเผยแผ่วอร์ด (การเรียกปัจจุบันของผม) หรือการเรียกบางอย่างที่ไม่ค่อยมีคนรู้จัก
ผมพูดได้เต็มปากว่าผมรู้สึกถึงการนำทางแบบเดียวกันในการเรียกแต่ละอย่าง และแต่ละอย่างให้ผลคุ้มค่า ผมแสวงหาการนำทางจากพระเจ้าเสมอในการเรียกของผม และไม่เคยรู้สึกผิดหวัง ผมสรุปได้ว่าพระเจ้าทรงยินดีประทานพรแก่เรา—ไม่ว่าเราจะรับใช้ที่ใด
ผมเชื่อว่าเราจะได้รับ “มงกุฎแห่งความเป็นอมตะ, และชีวิตนิรันดร์” (คพ. 81:6) ไม่ใช่เพราะการเรียกที่โดดเด่นแต่เพราะเรารับใช้อย่างนอบน้อมในการเรียกทุกอย่างที่เราได้รับ พระผู้ช่วยให้รอดตรัสว่า
“อย่าให้ศีรษะกล่าวแก่เท้าว่ามันไม่ต้องการเท้า; เพราะหากปราศจากเท้าร่างกายจะสามารถยืนได้อย่างไรเล่า?”
“ร่างกายก็เช่นกันต้องการอวัยวะทุกอย่าง, เพื่อทั้งหมดจะได้รับการจรรโลงใจจากกัน, เพื่อจะรักษาระบบให้สมบูรณ์” (คพ. 84:109–110)
ผมเคยกลัวการเรียกบางอย่างในช่วงชีวิตของผม เมื่อใดก็ตามที่ผมมีความคิดเช่นนั้นเกี่ยวกับการเรียกที่อาจเกิดขึ้น รับรองได้เลยว่าผมจะได้รับการเรียกนั้นในไม่ช้า การยอมรับการเรียกเช่นนั้นเรียกร้องศรัทธาและความวางใจในสัญญาที่พบในพระคัมภีร์
นีไฟกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไปและทำสิ่งที่พระเจ้าทรงบัญชา, เพราะข้าพเจ้ารู้ว่าพระเจ้าไม่ทรงให้บัญญัติแก่ลูกหลานมนุษย์, นอกจากพระองค์จะทรงเตรียมทางไว้ให้พวกเขา เพื่อพวกเขาจะทำสำเร็จในสิ่งซึ่งพระองค์ทรงบัญชาพวกเขา” (1 นีไฟ 3:7) เปาโลประกาศว่า “เพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ประทานใจที่ขลาดกลัวแก่เรา แต่ประทานใจที่ประกอบด้วยฤทธานุภาพ ความรัก และการบังคับตนเองแก่เรา” (2 ทิโมธี 1:7)
หลายครั้งที่เราอาจรู้สึกว่าเรามีสิทธิ์ปฏิเสธการเรียกถ้าเรากลัวการเรียกนั้น แต่เราต้องจำไว้ว่าผู้นำศาสนจักรสวดอ้อนวอนเกี่ยวกับการเรียกและบุคคลที่จะได้รับการเรียกเหล่านั้น
เมื่อเราปฏิเสธการเรียก ตำแหน่งนั้นจะผ่านไปให้อีกคนหนึ่งผู้จะมีโอกาสเติบโตและได้รับพรเพราะการรับใช้ (ดู คพ. 58:32)
พระเจ้าทรงยินดีประทานพรแก่เรา และผมพบว่าไม่ว่าผมจะรับใช้มากเพียงใด ผมยังคงเป็นหนี้พระองค์อยู่ โดยแท้แล้ว พระองค์ประทานพรผมกับครอบครัวเกินความฝันอันบรรเจิดที่สุดสำหรับการรับใช้ในอาณาจักรของพระองค์