การปฏิบัติศาสนกิจของเราจะช่วยผู้อื่นเยียวยาได้หรือไม่

วันอาทิตย์วันหนึ่ง ดิฉันกำลังนั่งไตร่ตรองอยู่ในการประชุมศีลระลึกเมื่ออ่านในพระคัมภีร์ว่าเราต้องทำงานที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงทำ (ดู 3 นีไฟ 27:21) ดิฉันนึกในใจ “งานของพระคริสต์บนแผ่นดินโลกคืออะไร” ดิฉันนึกถึงสองสิ่งหลักคือ การรับใช้และการเยียวยา การรับใช้ดิฉันทำได้ แต่การเยียวยาเล่า

การเยียวยาเป็นแนวความคิดที่ดิฉันไตร่ตรองบ่อยครั้ง ดิฉันเคยรับการผ่าตัดมาแล้ว 16 ครั้งในชีวิตและต้องทำการเยียวยา เยอะมาก! แต่ดิฉันสงสัยว่าดิฉันจะเป็นเหมือนพระเยซูคริสต์และช่วยผู้อื่นเยียวยาได้อย่างไร แน่นอนว่าดิฉันไม่ได้มีพลังเยียวยาเหมือนพระองค์ ถ้าเช่นนั้นพระองค์ทรงต้องการให้ดิฉันทำการเยียวยาให้พระองค์บนแผ่นดินโลกอย่างไร ดิฉันจะทำอะไร ได้ บ้าง

ขณะไตร่ตรองว่าผู้อื่นเคยช่วยดิฉันเยียวยาอย่างไร ดิฉันนึกถึงงานอันเหลือเชื่อของการเยียวยา—การปลอบโยน การรับใช้ และการปฏิบัติศาสนกิจ—ที่ผู้อื่นเคยทำให้ดิฉันในชีวิต ด้วยการมุ่งปฏิบัติศาสนกิจต่อผู้อื่นในวิธีที่พระเจ้าจะทรงทำ แนวความคิดนี้ของการช่วยผู้อื่นเยียวยาจึงเป็นแนวความคิดที่มีพลัง เราทุกคนประสบความทุกข์ในช่วงการเดินทางของเราบนแผ่นดินโลก ด้วยเหตุนี้หลายคนจึงมีความเจ็บป่วยทางกายหรือจิตใจหรือกำลังทนทุกข์ทางวิญญาณ เราทุกคนล้วนต้องการการเยียวยา ตามที่ดิฉันอธิบายในบทความของดิฉัน (หน้า 20) และตามที่เอ็ลเดอร์นีล แอล. แอนเดอร์เซ็นสอนในบทความของท่าน (หน้า 12) เราทุกคนสามารถมีส่วนในการปฏิบัติศาสนกิจต่อผู้อื่นในวิธีที่จะช่วยพวกเขาเยียวยา

ขอแสดงความนับถือ

เมอร์ริลี โบแย็ค