Door Christus vreugde vinden ondanks een vervroegde terugkeer van mijn zending

Emily Warner

Toen ik vervroegd van zending terugkeerde, dacht ik dat ik nooit meer gelukkig zou zijn. Maar ik werd wél gelukkig. En jij kunt dat ook worden.

De auteur woont in Utah (VS).

Op zending gaan is moeilijk. Maar thuiskomen is even moeilijk, vooral als je vervroegd thuiskomt. Je maakt je zorgen over wat anderen zullen zeggen en hoe ze zich in jouw bijzijn zullen gedragen. Gaan ze je veroordelen? Zullen ze teleurgesteld zijn? Misschien weten ze niet hoe ze zich moeten gedragen? Je bent bang dat je niet goed of sterk genoeg was. Je vraagt je af of er iets mis is met je, of je helemaal niet op zending had moeten gaan. Al die zorgen spookten door mijn hoofd.

Toen ik besloot om op zending te gaan, was ik superenthousiast. Ik wist dat de Heer wilde dat ik op zending ging. De daaropvolgende maanden was ik dolgelukkig, en na een fantastische tijd in het opleidingscentrum voor zendelingen dacht ik dat ook mijn zending in Argentinië op dezelfde manier zou verlopen. Niet dus.

Ik kampte met paniekaanvallen, angst en wanhoop – stuk voor stuk nieuwe gevoelens, althans in die mate. Mijn zendingspresident probeerde me uit alle macht te helpen. Ik besloot uiteindelijk om naar huis te gaan. Dat was op dat moment een makkelijke beslissing, maar toen ik weer thuis was, spookten alle bovenstaande vragen door mijn hoofd.

Maar ik heb ontdekt dat de Heiland ons uiteindelijk genezing en perspectief kan geven als we er oprecht naar streven. Ik ben ervan overtuigd dat we iets uit al onze ervaringen kunnen leren, of die nu positief of negatief zijn. En de Heer heeft me op zijn tijd belangrijke lessen geleerd die ik nu koester.

Op zending gaan was de juiste beslissing voor mij. Maar om de een of andere reden was het niet de bedoeling dat ik er anderhalf jaar bleef. God heeft een ander plan voor mij. Ik weet nog steeds niet precies wat ik met mijn leven moet, maar dat geeft niet. Ik weet wél dat ik op dit moment zijn wil doe. Mijn getuigenis en bekering zijn tijdens mijn vier maanden in Argentinië sterker geworden. Ik heb er geweldige mensen leren kennen, en heb vast iets betekend voor de mensen die Hij wilde dat ik ontmoette. Ik heb geen spijt meer en wil niet meer dat het anders was gelopen. Mijn zending was precies wat ik nodig had en is nu heilig voor me.

Ik las onlangs een toespraak van ouderling Neal A. Maxwell (1926–2004) van het Quorum der Twaalf Apostelen die mijn ervaring in perspectief zette. Hij zei:

‘Ons leven […] kan niet zowel vol geloof als zonder stress zijn. […]

‘Hoe kunnen we dus verwachten om naïef door het leven te zweven, en als het ware te zeggen: “Heer, geef mij ervaring, maar geen verdriet, geen ellende, geen pijn, geen tegenslag, geen verraad, en zeker geen eenzaamheid. Bescherm mij, Heer, tegen alle ervaringen die U gebracht hebben tot wat U bent! En laat mij dan tot U komen en in uw vreugde delen!”’ (‘Lest Ye Be Wearied and Faint in Your Minds’, Ensign, mei 1991, 88.)

De Heiland is niet ondanks zijn beproevingen geworden wie Hij is. Hij is vanwege die beproevingen geworden wie Hij is. Zij hebben zijn volmaakte karakter gevormd en Hem het vermogen gegeven om de vreugde te voelen die Hij nu heeft. Ik vind het een voorrecht dat ik deze ervaring heb meegemaakt die mijn karakter heeft gevormd. Ik had er niet om gevraagd; ik wilde de ervaring beslist niet; maar God kent mijn potentieel en wil dat ik in zijn vreugde kan delen. Ik kan die vreugde niet bevatten zonder ook verdriet, ellende, pijn en tegenslag te kennen. Vervroegd thuiskomen was een van de moeilijkste dingen die ik heb meegemaakt, maar met het juiste perspectief en de hulp van de Heiland lijkt het nu een kleine prijs voor wat het mij heeft opgeleverd.

Heb dus geloof. Vertrouw op de Heiland. En koester hoop! Het leven verloopt nooit precies zoals je het wilt. Het verloopt niet zonder pijn of stress. Maar na elk schaduwdal wacht je vreugde. Hij wil dat je uiteindelijk gelukkig wordt.