Geloofsportret
Iona Wikaira
Kaikohe (Nieuw-Zeeland)
Iona houdt van Waka ama, de Nieuw-Zeelandse term voor het varen met een uitlegger-kano. Iona is graag op het water, weg van de werkdruk.
Hoewel ze een moeilijke baan als gevangenbewaarder heeft, vindt Iona kracht en blijft ze kalm door haar geloof in Jezus Christus.
Christina Smith, fotograaf
Ik werk al zeven jaar als gevangenbewaarder. Ik heb een jaar in de vrouwengevangenis gewerkt. Daarna ben ik overgeplaatst naar een gevangenis voor mannen. Daar werk ik nu zes jaar.
Een van de ontroerende momenten in mijn werk was toen ik een moeder zag die met haar kinderen werd herenigd. Ze had haar kinderen al vier of vijf jaar niet gezien. Je kon in de ogen van de kinderen de tranen en de pijn zien omdat ze elkaar zo lang niet hadden gezien. De hereniging was indrukwekkend, maar als gevangenbewaarder mag je geen emoties tonen. Dat vond ik erg moeilijk. Ik moest echt de andere kant op kijken om mijn emoties te beheersen. Als moeder kon ik me niet voorstellen dat ik jarenlang bij mijn kinderen vandaan zou zijn – ze niet te zien, niet met ze te praten of ze te vertellen hoe ik me bij hen voel.
Als gevangenbewaarder moet je sterk zijn. Je moet jezelf beschermen en in controle blijven. Soms is er onenigheid en dan moet je streng zijn als je met anderen communiceert. Vooral als je met gevangenen praat en moeilijke en soms explosieve situaties moet beteugelen. Daarom denken sommige mensen dat ik stoer en hard ben. Maar dat ben ik niet altijd.
Op mijn werk merk ik dat ik door de wereld omgeven ben. Maar als ik na mijn werk thuis of in de kerk ben, voel ik me anders omdat ik de Geest dan voel. Een van de vreugden die we ontvangen als we het evangelie naleven, is dat we niet van de wereld hoeven te zijn. We leven wel in de wereld, maar we hoeven niet als de rest van de wereld te leven.
Ik vind het altijd fijn als het zondag is omdat ik dan voor een geestelijk feest naar de kerk kan gaan en de Heiland en Verlosser, Jezus Christus, kan gedenken. Ik ben zo blij dat ik dat kan doen. Ik vind het zo fijn om in de kerk te dienen, en ik ben dankbaar voor het evangelie.
Er was een tijd dat ik met de wereld meedeed, en toen heb ik veel harde lessen geleerd. Ik ben zo dankbaar dat ik nu volledig actief ben en met beide benen in het evangelie van Jezus Christus sta. Ik wens vaak dat alle mensen op mijn werk dezelfde vreugde voelen die ik als lid van de kerk voel.
Ik heb gemerkt dat als mensen op je werk weten dat je lid van de kerk bent, ze jou en de kerk respecteren, vooral als ze zien dat je ondanks de omstandigheden trouw aan je normen blijft. Daarom vind ik het belangrijk om als heilige der laatste dagen een goed voorbeeld te zijn.
In elke situatie denk ik: ‘Hoe zou de Heiland willen dat ik me gedroeg?’ of ‘Hoe zou ik volgens Hem moeten reageren?’ Ik probeer in alle omstandigheden te doen wat de Heiland van mij verwacht. Dan ben ik veel evenwichtiger en rustiger, zelfs in de chaos van een moeilijke werkomgeving.
Ik ben mijn Heiland en mijn hemelse Vader dankbaar voor de problemen en beproevingen die ik door geloof en vertrouwen in Hen heb overwonnen. Elke keer als ik beproevingen doormaak en in gebed ga, voel ik vrede in mijn hart. Ik weet dat ik niet zonder Hen kan leven. Ik erken hun hand altijd in alles wat ik doe.