เปโซส่วนสิบ
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในชิวาวา เม็กซิโก
โซเฟียตื่นแต่เช้า วันนี้พิเศษมาก เธอจะไปขายน้ำมะนาวตรงที่คุณลุงคุณป้าขายของมือสอง คุณแม่ทำน้ำมะนาวเหยือกใหญ่ให้เธอ
โซเฟียทำป้าย เขียนว่า “น้ำมะนาว!” เป็นตัวหนังสือสีส้มเหลือง เธอติดป้ายไว้ที่โต๊ะตัวเล็กๆ แล้วนั่งรอ
ไม่นานก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมา “ซื้อแก้วหนึ่งได้ไหมจ๊ะ?” เขาถาม เขาใส่เงินเปโซจำนวนหนึ่งในขวดโหลของเธอ
“ได้ค่ะ!” โซเฟียตอบ เธอรินน้ำมะนาวให้เขาหนึ่งแก้ว
คนเริ่มทยอยมาดูสินค้ามือสอง พวกเขาทยอยซื้อน้ำมะนาวแสนอร่อย เช้าวันนั้นผ่านไปอย่างมีความสุข ไม่นานน้ำมะนาวก็หมด
โซเฟียเขย่าขวดโหล เงินเปโซดังกริ๊งๆ เธอมีเยอะมาก!
“เก่งจังเลย” คุณพ่อบอก
โซเฟียไม่เคยมีเงินมากเท่านี้มาก่อน “หนูจะซื้อโยโย่!”
คุณพ่อยิ้ม “ลูกรู้หรือเปล่าว่าพ่อกับแม่ทำอะไรเมื่อเราได้เงินมา?”
โซเฟียส่ายหน้า
“เราจ่ายส่วนสิบ” คุณพ่อบอก “พระบิดาบนสวรรค์ประทานทุกสิ่งทุกอย่างให้เรา พระองค์ทรงขอให้เราคืนให้พระองค์นิดหน่อย เราจ่ายส่วนสิบเพราะเรารักพระองค์”
โซเฟียยิ้ม เธอต้องการแสดงให้พระบิดาบนสวรรค์เห็นว่าเธอรักพระองค์เช่นกัน
คุณพ่อช่วยโซเฟียนับเงินเปโซของเธอ ทุกครั้งที่เธอนับถึง 10 เธอจะเอาหนึ่งเปโซใส่ซอง คุณพ่อช่วยเธอเขียนตัวเลขบนกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ พวกเขานำกระดาษนั้นใส่ซองพร้อมเงินเปโซ จากนั้นก็ปิดผนึก โซเฟียจะนำซองนั้นไปให้อธิการวันพรุ่งนี้ที่โบสถ์
“ลูกรู้สึกยังไง?” คุณพ่อถามโซเฟีย
“มีความสุขมากค่ะ! และหนูยังมีเงินซื้อโยโย่ด้วย” เธอรู้สึกว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงมีความสุขกับการเลือกของเธอ