จุดประสงค์ของบัพติศมาของผม
ก่อนบัพติศมา ผมนั่งอยู่คนเดียวและสวดอ้อนวอนขอให้เพื่อนๆ ปรากฏตัวอย่างน่าอัศจรรย์
ภาพประกอบโดย จูเลีย เยลโล
สมัยเป็นเด็กอยู่ในชนบทของไทเป ไต้หวัน ผมไม่เคยรู้เกี่ยวกับผู้สอนศาสนา ด้วยเหตุนี้ครั้งแรกที่ผมติดต่อกับพวกเขา ผมจึงอยากรู้ข่าวสารของพวกเขา เรียนได้ไม่นานผมก็อยากทำตามคำสอนของพวกเขาและนำพระกิตติคุณมาปฏิบัติในชีวิต ผมรู้สึกว่านี่เป็นวิธีที่ผมจะพบว่ามีพระผู้เป็นเจ้าจริงหรือไม่
ผมเรียนพระกิตติคุณและพระบัญญัติที่พวกเขาสอนภายในหนึ่งเดือนก่อนบัพติศมา สันติสุขเกิดกับผมผ่านการสวดอ้อนวอน ผมได้รับการเปิดเผยส่วนตัวจากการศึกษาพระคัมภีร์ และผมไม่เคยขาดการประชุมของศาสนจักร ผมตัดสินใจว่าผมควรรับบัพติศมา
ความท้าทายครั้งใหญ่ที่สุดที่ผมประสบเวลานั้นคือปัญหาที่เกิดขึ้นในความสัมพันธ์ของผมกับเพื่อนบางคนเพราะพวกเขาไม่เห็นด้วยที่ผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับศาสนจักร ผมสวดอ้อนวอนมากเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้ แต่ความสัมพันธ์ของเรามีแต่จะแย่ลง
ผมชวนเพื่อนๆ มาบัพติศมา แต่พวกเขาไม่สนใจคำชวนของผม ผมไม่ทราบจะทำอย่างไรดี ก่อนบัพติศมา ผมนั่งอยู่คนเดียวบนโซฟาในห้องโถงของโบสถ์ พลางสวดอ้อนวอนขอให้เพื่อนๆ ปรากฏตัวอย่างน่าอัศจรรย์เพื่อผมจะได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในทางดีที่ผมทำในชีวิตผม และพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าผมตัดสินใจถูกต้องโดยรับบัพติศมา
เพื่อนๆ ไม่ปรากฏตัว แต่ขณะผมระบายความในใจต่อพระผู้เป็นเจ้า ผมรู้สึกบางอย่าง ณ จุดนั้น ผมรู้สึกถึงความรักอันยิ่งใหญ่จากพระบิดาบนสวรรค์ ผมรู้ว่าพระองค์ทรงอยู่ที่นั่นและทรงฟังคำสวดอ้อนวอนของผมจริงๆ
เดิมทีผมอยากรับบัพติศมาเพียงเพราะสิ่งอัศจรรย์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในชีวิตผม แต่ตอนนั้นเองที่ผมเข้าใจจุดประสงค์ของบัพติศมาของผม
ความรู้สึกที่ผมได้รับเหมือนเป็นสุรเสียงของพระเจ้าตรัสอย่างอ่อนโยนกับผมโดยตรงว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรกับใคร เจ้าเพียงต้องพิสูจน์ต่อเราว่าเจ้าเต็มใจมาหาเราและซื่อสัตย์ต่อพระกิตติคุณของเราตลอดชีวิตที่เหลือของเจ้า”