“คุณมีหนังสือเล่มสีน้ำเงินตัวหนังสือสีทองหรือเปล่า?”
หลังจากโยนหนังสือทิ้งได้พักหนึ่ง ผมอยากรู้ว่าอะไรอยู่ในนั้น
ภาพประกอบโดย เกรก นิวโบลด์
หลายปีก่อน ผมได้รับหนังสือเล่มสีน้ำเงินมีตัวหนังสือสีทองอยู่บนปกจากผู้สอนศาสนาที่รับใช้บริเวณฐานทัพที่ผมกำลังฝึกงานในกองทัพเรือสหรัฐ
เมื่อผมเริ่มอ่าน มีคนบอกผมว่ามันไม่จริงเพราะลอกมาจากพระคัมภีร์ไบเบิล นี่ทำให้ผมสงสัยความจริงของหนังสือ แต่ผมยังเก็บไว้ ผมอ่านนิดเดียว ใส่ไว้ก้นถุงผ้าใบ แล้วลืมสนิท
ปีกว่าต่อมา ผมตัดสินใจทำความสะอาดถุงผ้า ผมพบหนังสือเล่มนั้นแต่ไม่สนใจจะอ่านอีก ผมจึงโยนทิ้ง แต่ผ่านมาได้พักหนึ่ง ผมอยากรู้มากขึ้นว่าอะไรอยู่ในหนังสือเล่มสีน้ำเงินตัวหนังสือสีทอง ตอนนี้ผมเชื่อว่าความรู้สึกนี้มาจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ “ซึ่งนำให้ทำดี” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 11:12)
ในปี 2005 เพื่อนใหม่คนหนึ่งชวนผมไปฟังผู้สอนศาสนา ตอนแรกผมมีคำถามและสงสัยสิ่งที่พวกเขาสอน แต่ผู้สอนศาสนาเชื่อมั่นและให้คำตอบที่ผมเข้าใจ
เมื่อผมตระหนักว่าผู้สอนศาสนาเหล่านี้เหมือนคนที่ผมเคยพบเมื่อหลายปีก่อน ผมจึงถามพวกเขาอย่างอยากรู้ว่า “คุณมีหนังสือเล่มสีน้ำเงินตัวหนังสือสีทองหรือเปล่า?”
“ครับ เรามี!” ผู้สอนศาสนาคนหนึ่งตอบ “เรียกว่าพระคัมภีร์มอรมอนครับ!”
ผมตื่นเต้นที่จะมีพระคัมภีร์มอรมอนอีกครั้ง อันที่จริงผมตื่นเต้นมากจนผมอ่านมากกว่าหนึ่งครั้งในเวลาไม่ถึงสองสัปดาห์! เมื่อผมอ่านและสวดอ้อนวอน ผมรู้ว่านี่เป็นพระวจนะของพระผู้เป็นเจ้า
เอ็ลเดอร์รูเบน วี. อัลลิโยด์แห่งสาวกเจ็ดสิบพูดบางอย่างในการประชุมใหญ่สามัญที่เชื่อมโยงประสบการณ์ของผมกับพระคัมภีร์มอรมอนว่า “ผู้อ่านที่ให้คำมั่นสัญญาว่าจะศึกษา [พระคัมภีร์มอรมอน] อย่างจริงใจด้วยวิญญาณแห่งการสวดอ้อนวอนจะไม่เพียงเรียนรู้เกี่ยวกับพระคริสต์เท่านั้น แต่จะเรียนรู้ จาก พระคริสต์ด้วย—โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาตัดสินใจที่จะ ‘ลองอานุภาพแห่งพระวจนะ’ [แอลมา 32:5] และไม่ด่วนปฏิเสธเพราะความไม่เชื่อด้วยอคติจากสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเขาไม่เคยอ่าน”1
การอ่านพระคัมภีร์มอรมอน การสวดอ้อนวอน และการวางใจพระวิญญาณทำให้ผมเห็นสิ่งสำคัญยิ่งเกิดขึ้นในชีวิตผม