Νέοι Ενήλικοι
Να γίνουμε καλύτεροι επιστάτες της γης που δημιούργησε ο Θεός για εμάς
Από τον Πρεσβύτερο Μάρκους Νας
Των Εβδομήκοντα
Από μία ομιλία που δόθηκε στο 18ο ετήσιο Συμπόσιο του Κέντρου Στέγκνερ στο Πανεπιστήμιο της Γιούτας στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ, στις 12 Απριλίου 2013.
Όσο περισσότερο νοιαζόμαστε για αυτόν τον κόσμο και όλα όσα είναι επάνω σε αυτόν, τόσο καλύτερα θα υποστηρίζει, εμπνέει, ενδυναμώνει, αναζωογονεί και θα χαροποιεί την καρδιά και το πνεύμα μας.
Το χόμπι μου είναι να βρίσκομαι στη φύση, κάνοντας πεζοπορία, σκι, θαλάσσιο καγιάκ, ποδήλατο ή ακόμα και να πηγαίνω για σαφάρι. Όταν ήμουν παιδί μου άρεσε να πηγαίνω στο δάσος και να αισθάνομαι τη σιωπηλή, εύγλωττη μαρτυρία που έδιναν τα θεόρατα αειθαλή δέντρα για τον Δημιουργό. Φθάνοντας στην εφηβεία, έμαθα μέσα από τη μελέτη και την πίστη πως αν καταλάβουμε ποιοι είμαστε, τον σκοπό της ζωής και τον λόγο που δημιουργήθηκε η γη –και κρατήσουμε τα αυτά στον νου μας– θα συμπεριφερόμαστε σε τούτη τη γη και σε όλα όσα είναι επάνω σε αυτήν με έναν ανώτερο, ευγενέστερο τρόπο.
Ο σκοπός του Θεού για τη δημιουργία της γης
Ο Κύριος, μέσω των προφητών Του, τόσο των αρχαίων, όσο και των συγχρόνων, έχει προσπαθήσει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε το δώρο της ζωής επάνω σε αυτήν την όμορφη γη. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Δαβίδ συλλογίστηκε τα μεγαλειώδη δημιουργήματα του Θεού και αναρωτήθηκε δυνατά γιατί –ανάμεσα σε τόσα θαύματα– ο Θεός νοιάζεται για τον άνθρωπο (βλέπε Ψαλμοί 8:4). Ο Δαβίδ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος είναι σημαντικός, «λίγο πιο κατώτερο[ς] από τους αγγέλους» (Ψαλμοί 8:5).
Ο Μωυσής επίσης είδε σε όραμα κόσμους χωρίς αριθμό1 και διακήρυξε: «Τώρα, γι’ αυτόν το λόγο ξέρω ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα, πράγμα το οποίο ποτέ δεν υπέθεσα» (Μωυσή 1:10).
Μέσα στην ταπεινότητά του εμπρός στο μεγαλείο των δημιουργημάτων του Θεού, ο Μωυσής απέτυχε να κατανοήσει μία μεγάλη αλήθεια. Έτσι ο Κύριος του έδειξε ξανά την χωρίς όρια δημιουργία Του και ρητά διακήρυξε ότι Εκείνος –ο Θεός– έφτιαξε αυτά τα δημιουργήματα για «να πραγματοποιήσ[ει] την αθανασία και αιώνια ζωή τού ανθρώπου» (Μωυσή 1:39). Αυτή η γη –πράγματι, όλη η δημιουργία– σχεδιάστηκε για να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε αθανασία και αιώνια ζωή.
Μιλώντας ξανά για τον σκοπό της γης, ο Κύριος είπε: «Να κάνουμε μια γη επάνω στην οποία να κατοικήσουν αυτοί [δηλαδή εμείς]. Και να τους δοκιμάσουμε με αυτό, για να δούμε αν θα κάνουν όλα όσα ο Κύριος ο Θεός τους τούς προστάζει» (Αβραάμ 3:24-25· βλέπε, επίσης, εδάφιο 26). Η ζωή επάνω σε αυτήν τη γη, σε συνδυασμό με το δώρο της ηθικής ελεύθερης βούλησης, μας παρέχει την ευκαιρία να επιλέγουμε να επιζητούμε και κάποια ημέρα να λάβουμε όλα όσα προσφέρει ο Θεός2.
Όταν ολοκληρώθηκε η δημιουργία της γης, ο Θεός ήταν ευχαριστημένος, διότι είδε ότι θα υπηρετούσε τους σκοπούς Του για εμάς, τα τέκνα Του3. Οι υιοί και οι θυγατέρες του Θεού και οι οικογένειες που δημιουργούν δεν είναι παρείσακτοι σε τούτη τη γη. Αντίθετα, έχουν κεντρικό ρόλο στον σκοπό της4.
Πρέπει να είμαστε καλοί επιστάτες
Η ζωή σε αυτήν τη γη είναι τόσο μία ευλογία, όσο και μία ευθύνη. Ο Κύριος διακηρύσσει: «Γιατί ιδέστε, τα ζώα τού αγρού και τα πτηνά τού ουρανού, και αυτά που προέρχονται από τη γη, έχουν οριστεί για τη χρήση τού ανθρώπου για τροφή και για ενδυμασία, και για να μπορέσει να τα έχει σε αφθονία» (Διδαχή και Διαθήκες 49:19). Παρ’ όλα αυτά, επειδή η γη και όλα επάνω σε αυτήν είναι «το έργο των χεριών [Του]» (Διδαχή και Διαθήκες 29:25), όλα ανήκουν σε Αυτόν5. Ως προσωρινοί κάτοικοι αυτής της γης, είμαστε επιστάτες – όχι ιδιοκτήτες. Ως επιστάτες λοιπόν, είμαστε υπόλογοι στον Θεό –τον ιδιοκτήτη– για αυτά που κάνουμε με τη δημιουργία Του: «Γιατί είναι σκόπιμο εγώ, ο Κύριος, να καταστήσω υπεύθυνο κάθε άνθρωπο, σαν επιστάτη για επίγειες ευλογίες, τις οποίες έχω κάνει και προετοιμάσει για τα πλάσματά μου» (Διδαχή και Διαθήκες 104:13).
Το πώς νοιαζόμαστε για τη γη, πώς χρησιμοποιούμε και μοιραζόμαστε την αφθονία της και πώς αντιμετωπίζουμε όλα όσα παρασχέθηκαν για εμάς είναι μέρος της δοκιμασίας μας στη θνητότητα. Πρέπει να κάνουμε με ευγνωμοσύνη χρήση αυτού που έχει παράσχει ο Κύριος, να αποφεύγουμε να σπαταλούμε τη ζωή και τις πηγές και να χρησιμοποιούμε την αφθονία της γης για να φροντίζουμε τους φτωχούς6. O Κύριος νοιάζεται βαθιά για κάθε ζωή και ειδικά για τα τέκνα Του και θα μας θεωρήσει υπόλογους για αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε (ή να μην κάνουμε) με την αφθονία της δημιουργίας Του.
Ο Κύριος μας υπόσχεται πως αν Τον ακολουθήσουμε και με σύνεση χρησιμοποιήσουμε τους πόρους της γης, με ευχαριστία και σεβασμό, «η πληρότητα τής γης είναι δική [μας], τα ζώα τού αγρού και τα πτηνά τού ουρανού… Και ευχαριστεί το Θεό ότι έχει δώσει όλα αυτά στον άνθρωπο. Γιατί γι’ αυτόν το λόγο έχουν γίνει, για να χρησιμοποιούνται, με σύνεση, όχι με υπερβολή, ούτε με κατάχρηση» (Διδαχή και Διαθήκες 59:16, 20).
Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτούς τους πόρους με κρίση και ευγνωμοσύνη, με την πρόθεση να βοηθάμε άλλους –σημερινές, χθεσινές και μελλοντικές γενεές– να λάβουν τις ευλογίες που επιθυμεί ο Επουράνιος Πατέρας για τα τέκνα Του.
Βλέποντας πέρα από τον εαυτό μας
Δυστυχώς, σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο όπου άτομα ενδεχομένως να επιλέγουν να απορρίψουν τον Θεό και να συμπεριφερθούν στη δημιουργία Του με περιφρόνηση. Όταν συμβαίνει αυτό, ο Θεός και η δημιουργία Του πονούν.
Ο Ενώχ καταγράφει ότι ο Θεός θρήνησε εξαιτίας των άτυχων επιλογών και του ασφυκτικού εγωισμού των τέκνων Του7. Ο Μορόνι προφήτευσε ότι κατά τις τελευταίες ημέρες θα υπάρξουν «φωτιές και θύελλες και ατμο[ί] καπνού… [και] μεγάλες μολύνσεις επάνω στο πρόσωπο της γης» και πως αυτές οι καταστάσεις θα είναι συνδεδεμένες με «κάθε είδους βδελύγματα, όπου θα υπάρχουν πολλοί που θα λένε: Κάνε αυτό ή κάνε εκείνο, και δεν πειράζει» (Μόρμον 8:29, 31). Όταν ο άνθρωπος μολύνει αυτόν τον κόσμο πνευματικώς ή υλικώς, δεν υποφέρει μόνον ο Θεός αλλά και η φύση!8
Ουσιαστικά, οι ευλογίες και η δύναμη η οποία είναι διαθέσιμη μέσω της αποκατεστημένης Εκκλησίας του Κυρίου και του Ευαγγελίου, έχουν την ικανότητα να εκτείνουν και να αλλάζουν την ανθρώπινη ψυχή πέραν αυτής της ίδιας, να εμπνέουν την αγάπη για τον Θεό και τα δημιουργήματά Του και να μας βοηθούν να σκεπτόμαστε το καλό των άλλων και να συλλογιζόμαστε τις ανάγκες μελλοντικών γενεών.
Η φύση μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό
Η γη και όλη η ζωή επάνω σε αυτήν είναι κάτι περισσότερο από αγαθά προς κατανάλωση ή/και συντήρηση. Μερικά μέρη και τμήματα αυτής πρέπει επίσης να προστατευθούν! Η άθικτη φύση και «όλα όσα παράγονται από τη γη… έχουν γίνει για το καλό… τού ανθρώπου… για να ευχαριστούν το μάτι… και για να χαροποιούν την καρδιά» (Διδαχή και Διαθήκες 59:18-19).
Η φύση στην πρωτόγονη κατάστασή της μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό, καθαρίζει τον νου και την καρδιά από τον θόρυβο και τους περισπασμούς του υλισμού, μας εξυψώνει σε μία υψηλότερη, πιο υπερυψωμένη σφαίρα και μας βοηθά να γνωρίζουμε καλύτερα τον Θεό μας: «Η γη κυλάει επάνω στις φτερούγες της, και ο ήλιος δίνει το φως του κατά την ημέρα και η σελήνη δίνει το φως της κατά τη νύχτα, και οι αστέρες επίσης δίνουν το φως τους… Όποιος άνθρωπος έχει δει οποιοδήποτε ή το παραμικρό από αυτά, έχει δει το Θεό να κινείται στο μεγαλείο του και στην ισχύ του» (Διδαχή και Διαθήκες 88:45, 47).
Πάντα μου αρέσει η πεζοπορία στα βουνά, ανάμεσα στα υπέροχα γρανιτένια βράχια και στις κορυφές. Αν και σιωπηλά, μιλούν για τη δύναμη και το μεγαλείο του Θεού – και την απαράμιλλη ιδιοφυΐα Του ως προς την ομορφιά. Κατά τη μαρτυρία του Άλμα: «Τα πάντα δηλούν ότι υπάρχει Θεός. Μάλιστα, ακόμη και η γη, και τα πάντα που είναι επάνω στο πρόσωπό της… επιμαρτυρούν ότι υπάρχει ο Ανώτατος Δημιουργός» (Άλμα 30:44).
Μου αρέσει να ατενίζω τα άστρα το βράδυ, προσπαθώντας να αγκαλιάσω με τον νου μου την αιωνιότητα του χρόνου και του χώρου μέσα στη ματιά μου. Πάντοτε θαύμαζα τη γνώση που έρχεται σε εκείνες τις ήσυχες στιγμές όπου, παρά την απεραντοσύνη του κόσμου, ο Κύριος του σύμπαντος γνωρίζει εμένα τον ασήμαντο. Και γνωρίζει τον καθέναν από εμάς. Η δημιουργία δίνει μαρτυρία για τον Δημιουργό και αν διατηρήσουμε αυτά τα ξεχωριστά, άθικτα μέρη, θα δώσουν εύγλωττα και βαθιά μαρτυρία για τον Θεό μας και θα μας εμπνεύσουν να συνεχίσουμε μπροστά.
Όσο καλύτερα φροντίζουμε αυτόν τον κόσμο και όλα όσα είναι σε αυτόν, τόσο καλύτερα θα υποστηρίζει, εμπνέει, ενδυναμώνει, αναζωογονεί και θα χαροποιεί την καρδιά και το πνεύμα μας – και θα μας προετοιμάζει να κατοικήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας με τις οικογένειές μας σε μία σελέστια σφαίρα, η οποία θα είναι η ίδια η γη επάνω στην οποία στεκόμαστε σήμερα αλλά σε ένδοξη κατάσταση9.
Είθε με ευγνωμοσύνη να φροντίζουμε αυτήν τη γη – το παρόν και το ενδεχόμενο μελλοντικό σπίτι μας.