Μία περιπλοκή στη συγκέντρωση μεταλήψεως
Νόμιζα ότι είχαμε χάσει τη μετάληψη – πάλι.
Φωτογραφία υπό Getty Images
Όταν μετακομίσαμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Βιετνάμ, ο σύζυγός μου κι εγώ ήμασταν αποφασισμένοι να μην χάσουμε ποτέ τις συγκεντρώσεις της εκκλησίας. Έπειτα από έναν χρόνο δεν είχαμε χάσει ούτε μία συγκέντρωση Κυριακής, όμως συχνά φθάναμε αργά και πολλές φορές χάναμε τη μετάληψη. Η συγκέντρωση μεταλήψεως άρχιζε στις 8:30 π.μ. Η ετοιμασία για την εκκλησία για να είμαστε στην ώρα μας με τρία μικρά παιδιά έδειχνε συχνά αδύνατη.
Αποφασίσαμε ως οικογένεια ότι έπρεπε να φθάνουμε με συνέπεια στην ώρα μας στην εκκλησία και να μεταλαμβάνουμε. Ήταν πραγματικός αγώνας, όμως καταφέραμε να φθάσουμε στην ώρα μας στην εκκλησία τέσσερεις συνεχόμενες Κυριακές. Παρατήρησα τη διαφορά που έφεραν οι προσπάθειές μας. Είχαμε περισσότερες πνευματικές εμπειρίες στη διάρκεια της εβδομάδας.
Ωστόσο την επόμενη Κυριακή ξυπνήσαμε αργά. Ήταν ήδη 7:30 π.μ. Είπα στον σύζυγό μου ότι δεν είχε νόημα, όμως μετά σκέφτηκα πόσο ευλογημένοι θα ήμασταν αν κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να ετοιμαστούμε. Έτσι αρχίσαμε να τρέχουμε για να προφτάσουμε!
Όταν φθάσαμε στην εκκλησία ήμασταν 20 λεπτά αργοπορημένοι. Ένιωσα ότι είχαμε αποτύχει. Προχωρώντας για να μπούμε ακούσαμε να τραγουδούν και όταν άνοιξα την πόρτα κάποιος ανέβαινε στο βάθρο για την προσευχή.
«Είναι ο εναρκτήριος ύμνος;» ψιθύρισα στον ιεραπόστολο που στεκόταν δίπλα στην πόρτα.
«Ναι» είπε. «Αρχίσαμε αργά σήμερα».
Έμεινα άναυδη. Νόμιζα ότι είχαμε αποτύχει ξανά, όμως φθάσαμε στην εκκλησία ακριβώς στην ώρα μας! Δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό μου νιώθοντας την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα για τη μικρή οικογένειά μου και εμένα.
Αργότερα μάθαμε ότι όταν είχαν φθάσει οι ιεραπόστολοι στην εκκλησία εκείνη την Κυριακή, συνειδητοποίησαν ότι κανένας δεν είχε φέρει ψωμί για τη μετάληψη. Δεν υπήρχε κάποιο κατάστημα κοντά και είναι δύσκολο να βρεις ψωμί στο Βιετνάμ. Μετά από έναν στιγμιαίο πανικό, οι πρεσβύτεροι θυμήθηκαν ότι είχαν ψωμί στο σπίτι.
Λίγες ημέρες νωρίτερα οι πρεσβύτεροι είχαν έρθει στο σπίτι μας για δείπνο. Εκείνο το βράδυ είχα ζυμώσει μόνη μου ψωμί για εκείνους. Η εκκλησία είχε αρχίσει αργά το πρωινό της Κυριακής, επειδή οι πρεσβύτεροι έτρεξαν σπίτι τους να φέρουν το ψωμί που είχα φτιάξει γι’ αυτούς!
Ο Θεός βλέπει τις προσπάθειές μας καθώς αγωνιζόμαστε να τηρήσουμε τις εντολές Του. Μολονότι μερικές φορές αποτυγχάνουμε, Εκείνος μας αγαπά και θα προετοιμάσει δρόμους για εμάς ώστε να πετύχουμε – έστω κι αν είναι απλώς να φθάσουμε εγκαίρως στην εκκλησία.