Onze geloofsbeleving in Dubai
De auteur woont in Utah (VS).
Ik heb me als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in een islamitisch land nooit ongemakkelijk gevoeld.
Achtergrondfoto’s van Dubai, Getty Images
We kwamen met het gezin in het najaar van 2013 in Dubai (Verenigde Arabische Emiraten) aan. We keken ernaar uit om naar de kerk te gaan. We weten altijd wat we kunnen verwachten wanneer we in verschillende plaatsen naar de kerk gaan, en dat is fijn. We vinden het heerlijk om ergens voor het eerst binnen te stappen, wetend wat er gaat gebeuren en dat we ons meteen verbonden voelen met een groep mensen die we nooit eerder ontmoet hebben.
Onze verwachtingen kwamen weer uit met deze liefdevolle groep heiligen der laatste dagen uit veel verschillende landen. Gedurende onze periode in Dubai zijn ons geloof en onze toewijding toegenomen. Ik zal mijn tijd in Dubai en de prachtige mensen die ik door mijn gebruikelijke kerkgang heb leren kennen nooit vergeten. Ik zie dat echt als een voorrecht. Ik hoop dat de leiders van de Verenigde Arabische Emiraten beseffen wat voor geschenk ze ons hebben gegeven door onze kerkgang toe te staan.
Ons ringgebouw in Abu Dhabi.
Foto’s van de familie Chomjak met dank aan de auteur
Wel onverwacht was hoezeer mijn geloof toenam door met mensen te leven en om te gaan die niet tot mijn godsdienst behoorden. Ik heb nooit ergens gewoond waar God zo centraal stond.
Vertrouwen in God overbrengen
Ik vond het heel fijn en verfrissend dat ik over de invloed van God en godsdienst in mijn leven kon spreken zonder dat anderen daar commentaar op hadden of aanstoot aan namen. Bijna iedereen die ik in Dubai ontmoette, sprak namelijk net zoals ik. We voelden ons door en in onze communicatie direct met elkaar verbonden.
Ik zat bijvoorbeeld eens bij het zwembad naast een andere moeder te wachten tot de zwemles van onze kinderen was afgelopen. Ik vertelde haar wat over de moeilijkheden en ontmoediging waar ik mee worstelde. Deze moslimmoeder moedigde me daarop met vriendelijk woorden aan. Ze verzekerde me dat God over ons waakt en ons door onze worstelingen heen zal helpen. Niet haar God. Niet mijn God. Onze God.
Mijn dochter en ik gingen eens te voet naar de metro en kregen van een plaatselijke vrouw vriendelijk een lift aangeboden. Ze vertelde ons over haar zoon die medische klachten had, waarvoor ze voor een behandeling naar de Verenigde Staten moesten reizen. In de loop van haar verhaal waren haar geloof en vertrouwen in Gods wil en waakzame zorg duidelijk met elkaar verweven. Ik zei dat ik voor haar en haar gezin zou bidden, wat ze vol begrip en liefde aannam.
Begrepen en geaccepteerd
Bijeenkomsten met andere gezinnen die ook aan thuisonderwijs deden, gaven altijd een gevoel van veiligheid en samenhorigheid. Er waren allerlei godsdiensten in die groep vertegenwoordigd. In gesprekken over God, gebed en aanbidding voelde ieder zich door allen begrepen en geaccepteerd. Zelfs onder medechristenen zijn er veel verschillende godsdiensten. Onder christenen die ook aan thuisonderwijs deden, was het fijn om volledig geaccepteerd te worden, ongeacht mijn specifieke godsdienst en geloof. We hadden gemeenschappelijke normen en gebruiken dankzij onze toewijding aan de Godheid.
Mijn dochter gaf bijles aan de kinderen van een hindoemoeder. Ze vertelde me dat ze dagelijks tijd in meditatie en aanbidding doorbracht, waardoor ik inzag wat haar geloof echt voor haar betekende.
Met mijn man, Aaron, en onze kinderen bezochten we het Jumeirahstrand aan de kust van de Perzische Golf.
Gemeenschappelijke waarden
Tot slot moet me van het hart hoe fijn ik het vond om ergens te wonen waar men dezelfde waarden aanhangt die mijn man en ik onze kinderen bijbrengen. We leren onze kinderen dat ze voor hun gezondheid alcohol en drugs moeten laten staan. We leren onze kinderen dat ze zich zedelijk en ingetogen moeten kleden en gedragen. We zagen tot onze verrassing de eerste paar dagen na aankomst in Dubai op een bordje op de deur van het winkelcentrum wat er aan kleding en gedrag van bezoekers werd verwacht. We zeiden als gezin meteen dat die normen zo uit het boekje Voor de kracht van de jeugd leken te komen. We vonden het geweldig!
Ik heb me als godvrezende vrouw die in Christus gelooft in Dubai nooit ongemakkelijk gevoeld. Integendeel, ik voelde me juist aangemoedigd en gesterkt in mijn geloof door de mensen met wie ik in contact kwam. Ik heb dat nergens anders waar ik gewoond heb zo doordringend ervaren.
Onze mond viel open toen we als gezin de Dubaitempel (Verenigde Arabische Emiraten) hoorden aankondigen in de algemene aprilconferentie 2020. We keken elkaar met stomheid geslagen en totaal verwonderd aan. We waren dolblij dat er een tempel in het Midden-Oosten komt! Mijn hart juicht voor de vele kerkleden die in dat gebied wonen. Ik ben de leiders van de Verenigde Arabische Emiraten ontzettend dankbaar dat ze dit heilige huis toestaan te midden van hun heilige huizen – hun vele prachtige moskeeën die het landschap verfraaien. Dit is werkelijk een bijzondere en onvergetelijke tijd.