Jongvolwassenen
De zegeningen die tempelwerkers ontvangen
De auteur woont in Utah (VS).
Doordat ik in de tempel diende, gingen de verordeningen en zegeningen nog meer voor mij betekenen.
Foto, Getty Images
Toen ik voor het eerst naar de tempel ging, was ik onder de indruk van de pracht van het huis des Heren. Ik voelde duidelijk wie ik was, waarom ik op aarde was, en waar mijn pad mij heen kon leiden als ik mij op Christus concentreerde.
Ik was net geroepen om een zending in Engeland te vervullen, en ik was enthousiast om voor mijn vertrek door de tempel te gaan. Door meer over de tempelverordeningen te weten te komen, bereidde ik me voor op het sluiten van verbonden met de Heer.
Daarna wist ik dat ik daar mijn hele leven regelmatig naartoe wilde gaan. En die beslissing heeft mijn verlangen beïnvloed om ook als verordeningswerker te dienen.
Offers brengen om te dienen
Ouderling Ronald A. Rasband van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘In de tempel groeit ons begrip van de Godheid en het eeuwige evangelie, onze toewijding om waarheid na te leven en uit te dragen, en onze bereidheid om het voorbeeld van onze Heer en Heiland, Jezus Christus, te volgen.’1
Ik wilde die zegeningen ontvangen, dus toen ik terugkwam van mijn zending, sprak ik met mijn bisschop over de mogelijkheid om tempelwerker te worden. Ik werd uiteindelijk geroepen om enkele maanden in de Washington D.C.-tempel te dienen, terwijl ik werkte om geld voor mijn studie te sparen.
Ik werkte elke vrijdagavond vanaf 6 uur in de tempel. Daartoe moest ik eerder van mijn werk vertrekken en twee uur reizen. Dat was een grote, en soms moeilijke, verplichting om elke week na te komen.
In die tijd maakte ik lange dagen en deed ik veel lichamelijk werk, dus ik was meestal behoorlijk moe tijdens mijn tempeldienst. Ik was meestal ook mentaal uitgeput door mijn voorbereidingen om terug naar de universiteit te gaan en uit te zoeken wat ik met de rest van mijn leven zou doen.
Maar tijdens mijn shift was ik altijd enthousiast om meer over de verordeningen te leren. En ondanks mijn voortdurende vermoeidheid en eindeloze takenlijst vond ik op de een of andere manier rust in de tempel. Ik vertrok altijd met een dankbaar gevoel voor de mogelijkheid om de Heer daar te dienen, en ik voelde me aan het eind van elke dienst geestelijk hernieuwd omdat ik me op de Heiland concentreerde. Door de rust die ik voelde, vond ik ook aanwijzingen en antwoorden voor mijn leven.
Tijd vrijmaken
Er kwam een einde aan mijn roeping toen ik verhuisde om naar de universiteit te gaan. Toen kreeg ik het zo druk met mijn studie dat ik niet zo vaak meer naar de tempel ging. Ik begon een knagend gevoel te krijgen dat ik weer in de tempel wilde dienen, dus sprak ik met mijn bisschop.
Ik werd geroepen om op zaterdagmiddag in de tempel te werken.
Ja, ik had het druk, maar ik vond het geweldig om elke week tijd vrij te maken om in het huis des Heren te dienen. Met elke shift kwam ik dichter bij de Heiland en mijn hemelse Vader, en kon ik genieten van de rust die zo uniek is aan zijn huis.
Van de zegeningen van de tempel genieten
Mijn tijd als tempelwerker was maar kort, maar ik kan getuigen dat die tijd mijn leven ten goede heeft veranderd.
Door de offers die ik bracht om te dienen en door de goedheid van de Heer, heb ik echt het gevoel dat ik de zegeningen van de tempel heb ontvangen die president Russell M. Nelson ooit als volgt heeft beschreven: ‘Ik beloof u dat de Heer de wonderen tot stand brengt waarvan Hij weet dat u ze nodig heeft, als u offers brengt om in zijn tempel te dienen.’2
Ik heb die wonderen meegemaakt. En ik weet dat jij die ook kunt ontvangen, als je van tempelwerk een prioriteit maakt.
We zullen niet allemaal de kans krijgen om als tempelwerker te dienen. Maar als we aan tempelwerk en familiegeschiedenis deelnemen, onze verbonden naleven en naar de tempel gaan wanneer dat mogelijk is, kunnen we allemaal dichter bij onze hemelse Vader en Jezus Christus komen, en hun leiding en goedheid in ons leven verwelkomen. En als wij ons op Hen richten, kunnen wij altijd vrede in ons hart hebben, ongeacht de moeilijkheden die op ons pad komen.