‘We moeten hem een zalving geven’ (digitaal thema-artikel), Liahona, juni 2022, ChurchofJesusChrist.org.
Digitaal thema-artikel: Geloofsportret
We moeten hem een zalving geven
‘Heb je geloof dat de Heer je kan helpen en genezen?’ vroeg ik Alan. ‘Ja, papá,’ zei hij, ‘ik heb geloof.’
Foto’s, Leslie Nilsson
‘Papá, Alan is gewond!’ Nicole huilde toen ze met haar vriendin Nathalia snel ons kamp binnenreden met hun quad.
We kampeerden met twee andere gezinnen in het midden van Utah. Toen mijn zoon Alan en zijn vriend Kurt aan het rijden waren, raakten ze een greppel en sloeg hun quad om. Hij was bovenop Alan terechtgekomen, maar Kurt had hem op de een of andere manier van hem afgetild.
Toen ik een paar minuten later met twee vrienden op de plek van het ongeluk arriveerde, lag Alan in de greppel, omringd door enkele mannen. Hij had moeite met ademhalen en Kurt zag er vreselijk bezorgd uit. Toen Alan probeerde op te staan, zei een man met een EHBO-tas die hem eerste hulp gaf dat hij moest blijven liggen, en hij controleerde zijn voornaamste lichaamsfuncties.
‘U bent de vader, klopt dat?’ vroeg hij terwijl hij naar me keek.
‘Ja.’
‘Blijf even bij Alan.’
Tegen mijn vrienden, Hector en Carlos, zei hij: ‘Ik moet even met u praten.’
Zij gingen iets verderop staan, wat ik een erg slecht teken vond. De man heette Mike Staheli. Mike, die verpleger was, was met enkele vrienden aan het kamperen. Ze waren van plan geweest om die ochtend naar huis terug te keren, maar kregen de ingeving om nog een dag te blijven. Zijn zoon had het ongeluk gezien en onmiddellijk zijn vader te hulp geroepen.
Later hoorde ik dat Mike tegen Hector en Carlos had gezegd dat Alans toestand kritiek was. Mike was bang dat Alan in de kuil zou overlijden als hij niet snel medische hulp kreeg. Alans linkerbeen was tot tweemaal de normale omvang gezwollen, en Mike was bang dat Alan een heup- of dijbeenbreuk had opgelopen. Mike was ervan overtuigd dat Alan zijn linkerarm had gebroken omdat de botten nu een Z vormden, en misschien ook enkele ribben. Hij was ook bang dat Alan schade aan inwendige organen had opgelopen.
Om Alan snel naar het ziekenhuis te brengen, zei Mike dat we een reddingshelikopter moesten bellen.
‘Ik heb geloof’
‘Luis,’ zei Hector voor de tweede keer, ‘we moeten Alan een zalving geven.’
Ik had Hector de eerste keer niet echt gehoord omdat ik me te veel op Alan had geconcentreerd. Hector had gelijk.
‘We zullen je een zalving geven’, zei ik tegen Alan, die onlangs tot diaken was geordend. ‘Je begrijpt wat dat betekent?’
‘Ja’, antwoordde hij.
‘Maar je moet zelf iets doen’, zei ik. ‘Je moet geloof in Jezus Christus en in de macht van het priesterschap hebben. Geloof je dat de Heer je kan helpen en genezen?’
‘Ja, papá,’ zei hij, ‘ik heb geloof.’
Ik zalfde Alan, en toen gaven Hector, Carlos, en ik hem een zegen, terwijl Hector de zalving verzegelde. Hectors woorden waren eenvoudig, maar we voelden allemaal heel sterk de aanwezigheid van de Heilige Geest.
Alan begon rustiger te ademen en zijn lichaamsfuncties werden bijna onmiddellijk stabiel. De wind ging liggen, we werden volkomen rustig en sommige mannen begonnen te huilen. Het was een koude herfstdag, maar later zei Alan dat hij een warm gevoel had gekregen toen Hector de zegen uitsprak.
Al gauw arriveerde de helikopter, en ik ging met Alan mee naar het ziekenhuis. Toen we landden, werd hij met spoed naar binnen gebracht, waar hij verscheidene onderzoeken en tests onderging, waaronder een MRI-scan. Tijdens het wachten, rekende ik op het ergste. Maar het ergste gebeurde niet. De artsen vonden geen inwendig letsel en geen gebroken dijbeen, heup, arm of ribben – niets.
‘Alan,’ zei een van de artsen, ‘het lijkt erop dat je vanavond naar huis kunt.’
Alan had moeite met lopen, dus hij bleef een nachtje in het ziekenhuis voor observatie. Toen we hem de volgende ochtend naar huis brachten, droeg hij alleen maar een brace om zijn linkerpols. Zes weken later begon hij voor het voetbalseizoen te trainen.
Een week na het ongeluk gingen we naar Mikes huis om hem voor zijn hulp te bedanken. Hij kon zijn ogen bijna niet geloven toen Alan binnenkwam en op de sofa ging zitten.
‘Ik heb al voor veel mensen gezorgd, en ik heb veel mensen zien overlijden’, zei hij. ‘Medisch gezien had Alan het niet kunnen overleven. Wat ik die dag zag, was echt wonderbaarlijk. Het was goddelijke interventie.’
Ik weet dat het priesterschap de macht van God op aarde is. Die komt rechtstreeks van de Heer Jezus Christus, die zijn kerk door middel van de profeet Joseph Smith heeft hersteld. Ik weet ook dat we in de naam van Jezus Christus, en door priesterschapsgezag en geloof, wonderen kunnen verrichten.