Onder heiligen der laatste dagen

Gebeden in Peru

Emily L. Johnson-Howsley, Utah (VS)

Toen de voltijdzendeling voor mij bad, leerde ik een belangrijke les.

Een jaar lang gaf ik Engels als tweede taal aan de Universidad de Piura in Piura (Peru). In Piura was het kantoor van het zendingsgebied Piura.

De zendingspresident, Chad Rowley, en zijn vrouw, Lisa, waren lid van mijn wijk. Ze vroegen of ik de zendelingen in Piura Engelse les wilde geven. Dat wilde ik wel.

Met behulp van het Engelstalig opleidingsprogramma van de kerk gaf ik verschillende groepen zendelingen in het zendingskantoor Engelse les. Het was een geweldige geestelijke ervaring om zendelingen uit Zuid-Amerika en de Verenigde Staten te leren kennen en met ze samen te werken. Doordeweekse middagen kwamen het beste uit, omdat er in de stad tot vroeg in de avond vrij weinig mogelijkheden tot zendingswerk waren.

Tegen het einde van mijn verblijf in Piura had ik heimwee en was ik emotioneel en professioneel opgebrand. Op een vrijdagmiddag voelde ik me bijzonder lusteloos en depressief. Ik hoopte dat de Engelse lessen zouden worden afgezegd vanwege belangrijker zendingswerk. Maar dat was die middag niet het geval.

Ik ging pas laat mijn flat uit en slenterde naar het zendingskantoor. Toen ik onderweg door een park liep, bad ik. Ik zei tegen mijn hemelse Vader dat ik het geen minuut, laat staan een hele week, meer kon volhouden. Ik was mentaal en lichamelijk uitgeput en had zijn hulp nodig.

Ik kwam bij het zendingskantoor aan en ging naar boven om op de zendelingen te wachten. Toen ze aankwamen, had ik geen idee wat ik ze moest leren. Maar om te beginnen vroeg ik een van de zendelingen om het openingsgebed in het Engels uit te spreken.

Toen de zendeling begon te bidden, zei hij: ‘Zegen alstublieft zuster Johnson.’ Toen was hij even stil. Toen hij verder ging, voegde hij eraan toe: ‘Zegen haar alstublieft zodat ze met dezelfde kracht kan doorgaan als in het begin.’

Die zendeling wist niet dat ik onderweg naar het zendingskantoor had gebeden, en hij wist zeker niet waarvoor ik had gebeden. Maar onze hemelse Vader wel, en Hij beantwoordde mijn gebed door me te sterken.

Daar zat ik – een Amerikaans staatsburger in Peru voor wie een zendeling uit Bolivia een gebed uitsprak. Die middag op het zendingskantoor was als een heilzame balsem. En wat leerde ik die dag een belangrijke les! Wie of waar we ook zijn, onze hemelse Vader hoort en verhoort onze gesproken en onuitgesproken gebeden.