‘De schoonheid van het ouder worden’, Liahona, september 2022.
Getrouw ouder worden
De schoonheid van het ouder worden
Ik heb liever een gezicht dat laat zien dat ik heb gelachen en gehuild.
Ik herinner me dat ik als kind naar de gerimpelde wangen van mijn grootmoeder keek. Lijnen vouwden samen bij haar ooghoeken en kleine lijntjes sierden haar bovenlip. Ik vroeg haar hoe ik ervoor kon zorgen dat ik geen rimpels zou krijgen.
‘Niet glimlachen’, zei ze. ‘En niet huilen.’
Ik volgde haar advies op – een dag lang. Toen gaf ik het op. Hoe kon iemand leven zonder te glimlachen of te huilen? Ik besloot dat ik liever een gezicht zou hebben dat laat zien dat ik heb gelachen en gehuild.
In het Boek van Mormon leerde Lehi zijn zoon Jakob dat we hier in het sterfelijk leven zijn om vreugde te hebben (zie 2 Nephi 2:25). Maar hij leerde hem ook dat we verdriet moeten ervaren om vreugde te kennen (zie 2 Nephi 2:22–23). Ik heb het bewijs van zowel vreugde als verdriet gezien op het gezicht van mensen die hebben geleefd. Hun gezicht toont het verhaal van hun leven.
Ik ben het eens met degene die heeft gezegd: ‘Mooie oude mensen zijn kunstwerken.’1 Sommige mensen ontwikkelen een bijzonder karakter door de jaren heen. Ik heb bijvoorbeeld in de ogen van tempelmaters met witte haren en witte kleding gekeken, en ben geraakt door het ongelofelijke licht dat hun ogen en hun glimlachende gezicht uitstraalt.
Nu ik zelf ouder word, kom ik erachter dat ouder worden bepaalde vreugden met zich meebrengt. Ik ben me bijvoorbeeld meer op mijn gemak in mijn eigen lichaam gaan voelen. Ik ben dankbaar dat het nog steeds werkt! Ik loop en praat misschien langzamer dan vroeger. Mijn buik heeft misschien wat meer vulling en mijn armen zijn malser. Maar ik denk dat mijn aanraking ook zachter is geworden.
Ik weet dat ik nog steeds vooruitgang kan maken en kan leren, dat ‘welk niveau van intelligentie wij in dit leven ook bereiken, in de opstanding zal het met ons verrijzen’ (Leer en Verbonden 130:18). En dus kijk ik uit naar de lessen die ik nog kan leren. Bovendien kan ik anderen – zoals mijn kleinkinderen – helpen om te leren van de verhalen uit mijn leven.
Geënsceneerd
Mijn man en ik zijn nu nog beter in staat om elkaar te accepteren en te weten dat we ook samen nog kunnen leren en groeien. Ons huwelijk is rijker geworden door de stormen die we samen hebben doorstaan. Onze kinderen zijn opgegroeid en maken ons nu trots of bezorgd, dat verschilt per dag. Kleinkinderen brengen letterlijk vreugde en blijdschap.
En bij het ouder worden hoort het besef dat het sterfelijk leven niet eeuwig duurt. Nu is de tijd om te doen wat ik nog wil doen. Als ik het nu niet doe, wanneer dan wel? ‘Zie, dit leven is de tijd voor de mens om zich erop voor te bereiden God te ontmoeten; ja, zie, de dag van dit leven is de dag voor de mens om zijn arbeid te verrichten’ (Alma 34:32). Hopelijk beseffen we als we ouder worden dat dit de tijd is om onuitgesproken woorden uit te spreken, relaties te genezen en resterende doelen te bereiken.
Nu ik ouder word, denk ik aan het erfgoed dat ik voor mijn nageslacht achterlaat. Ik hoop dat ik als onderdeel daarvan door vreugde en verdriet wijsheid heb gevonden. En daardoor heb ik schoonheid in het ouder worden gevonden.
De auteur woont in Californië (VS).