‘Je door de Heer laten leiden’, Liahona, september 2022.
Jongvolwassenen
Je door de Heer laten leiden
Ik wist niet altijd wat er zou gebeuren, maar als ik in geloof handelde, zegende de Heer me.
Toen ik jong was, was godsdienst niet populair bij ons thuis. Mijn ouders waren het grootste deel van hun leven erg gelovig geweest, maar door de terminale diagnose van mijn vader en andere beproevingen verlieten ze de kerk waarin ze opgegroeid waren. Ik was 4 jaar toen hij aan kanker overleed, de jongste van dertien kinderen. Mijn moeder, die nu weduwe was, kon gewoon niet geloven dat God zoiets met ons gezin kon laten gebeuren.
Maar toen ik 14 jaar was, had ik het gevoel dat er iets in mijn leven ontbrak. Ik vroeg me af of ik een groter doel had waar ik me niet van bewust was. Ik voelde me als Joseph Smith, ‘mijn gemoed [werd] tot ernstige bezinning en grote onrust aangezet’ (Geschiedenis van Joseph Smith 1:8). Hoewel ik toen nog nooit van Joseph Smith had gehoord, begon ik een zoektocht die veel op de zijne leek. Ik ging naar veel kerken in de hoop dat ik de waarheid zou vinden.
En op een dag gebeurde dat, toen ik twee jonge mannen in pak bij mijn buren naar binnen zag gaan. Ik was nieuwsgierig en vroeg of ik hun afspraak mocht bijwonen. Nadat ik mijn moeders toestemming had gekregen, begon ik aan de zendelingenlessen en uiteindelijk werd ik lid van de kerk.
Door me bij De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen aan te sluiten, vond ik mijn doel, vooral in mijn jaren als jongvolwassene, waarin ik veel beslissingen moest nemen waarmee de mensen om me heen het niet eens waren. Maar hoewel ik een doel en richting had, wist ik niet altijd wat er zou gebeuren.
Terwijl ik met onzekerheden en veel veranderingen te maken kreeg, bleef ik de leiding van mijn hemelse Vader ontvangen wanneer ik me tot Hem wendde. Ik heb geleerd om op Hem en op mijn geloof te vertrouwen, waardoor ik vooruitgang kon maken en mijn doel kon blijven vinden.
Voorwaarts gaan met een zending
Toen de meeste van mijn leeftijdsgenoten zich aan het voorbereiden waren om te gaan studeren, zocht ik uit hoe ik op zending kon gaan. In Chili moet iedereen een examen afleggen voordat ze naar de universiteit gaan. Dat examen wordt maar één keer per jaar aangeboden, dus als ik op zending zou gaan, zou ik mijn opleiding niet slechts twee jaar uitstellen, maar zou ik daarna nog een jaar moeten wachten voordat ik verder kon studeren.
Mijn familie, vooral mijn moeder, was tegen een zending. Het was heel belangrijk voor haar dat ik een universitair diploma zou behalen. Maar ik geloofde dat de Heer me zou helpen om te doen wat nodig was, dus ik begon me met een gebed in mijn hart voor te bereiden.
Toen mijn bisschop met mijn zendingspapieren naar mijn huis kwam en mijn moeder om haar handtekening vroeg, was ze verbaasd. Ik had haar namelijk niet verteld dat ik het proces in gang had gezet. Het vergde nogal wat overtuiging, maar de Heer verzachtte haar hart en liet haar inzien dat ik wilde dienen.
Het evangelie gaf me de geruststelling dat ik het goede deed. Alleen door stap voor stap voorwaarts te gaan, met geloof – zelfs al had ik vragen en onzekerheden – bleef ik vooruitgang maken.
Openbaring na openbaring opvolgen
Toen ik terugkwam van mijn zending, kwam ik ook terug in onzekerheid. Toen ik mijn hemelse Vader door gebed en vasten om leiding vroeg, ontving ik openbaring dat ik naar de Verenigde Staten moest verhuizen en naar de Brigham Young University moest gaan, wat bijna onmogelijk leek.
Ik deed mijn best en ondernam de nodige stappen. Soms had ik het gevoel dat ik ter plaatse bleef trappelen – ik werkte zo hard als ik kon, maar ik wist niet zeker of mijn inspanningen me zouden helpen om mijn doelen te bereiken. Maar mijn voornaamste doel was om te doen wat de Heer van me verlangde, en dat doel was me dierbaar.
Terwijl ik me op deze manier inzette, kreeg ik op een dag de ingeving om contact op te nemen met mijn goede vriend die uit de Verenigde Staten kwam en in mijn stad woonde. Ik wist toen niet wat er zou gebeuren – ik zocht gewoon contact omdat de Geest mij dat had gezegd – maar mijn vriend en zijn vader hielpen me uiteindelijk om me bij de BYU aan te melden en het visum aan te vragen dat ik nodig had om daar te studeren. Met hun hulp en de enorme offers van mijn moeder om mijn reis te betalen, ben ik er gekomen. Het was een wonder.
Mijn leven ging op dezelfde manier verder. Ik deed mijn best en ontving dan, stap voor stap, de ingeving wat ik moest doen. Op die manier kreeg ik een baan in het opleidingscentrum voor zendelingen, vond ik manieren om mijn studiegeld te betalen, besloot ik welke opleiding ik zou volgen, studeerde ik uiteindelijk af en trouwde ik.
Ik kreeg de antwoorden niet altijd meteen en kreeg nooit een perfect gedetailleerd plan, maar ik kreeg de geruststelling dat de Heer tevreden was met de richting die ik nam.
Wanneer openbaring niet logisch lijkt
Een paar jaar later leerde ik dat opoffering essentieel is om het evangelie na te leven. Als we willen dat de Heer ons een doel en leiding geeft, moeten we bereid zijn om die leiding op te volgen.
Na mijn studie ging niet alles volgens plan met het bedrijf waar ik werkte. Mijn vrouw en ik hadden twee opties: in de Verenigde Staten blijven of naar Chili terugkeren. We hadden allebei duidelijk het gevoel dat we naar Chili moesten terugkeren. Het lijkt misschien normaal om naar huis terug te willen keren, maar dit was tijdens een erg moeilijke tijd. Er waren niet veel banen in Chili. Het was moeilijk om ons huis te verkopen. Financieel en logistiek gezien was het niet de meest logische keuze; zelfs onze families vonden het onverstandig.
Wat doe je als openbaring in strijd is met je gezond verstand? Hoewel het moeilijk was, wisten mijn vrouw en ik wat we moesten doen. We herinnerden onszelf eraan dat het evangelie ons al zo ver had gebracht. Zonder de Heer had ik niet de inspiratie gehad om op zending te gaan, mijn opleiding te volgen en mijn vrouw te ontmoeten. We moesten er gewoon op vertrouwen dat we, wat de redenen ook waren, in Chili nodig waren.
We lieten ons huis onder beheer van onze bisschop achter, zodat het verhuurd kon worden totdat hij het kon verkopen, en we verhuisden. Het was moeilijk, maar we ondervonden zoveel zegeningen en wonderen toen we gehoor gaven aan de oproep van de Heer. De Heer weet waar we nodig zijn en waar we het beste aan zijn doeleinden kunnen bijdragen, en Hij zegent ons voor onze gehoorzaamheid.
Met de Heer oplossingen vinden
Ik hoop dat jongvolwassenen het voorbeeld van de broer van Jared zullen volgen. Hoewel de Jaredieten wisten dat ze naar het beloofde land moesten reizen, wisten ze niet precies hoe ze daar moesten komen. Toen de broer van Jared ‘de naam van de Heer [aanriep]’ (Ether 2:15), gaf Hij hem enkele oplossingen. De Heer zei dat hij boten moest bouwen en gaf hem aanwijzingen om ervoor te zorgen dat de mensen in de boten frisse lucht konden krijgen.
Maar toen vroeg de Heer aan de broer van Jared: ‘Wat wilt u dat Ik doe, zodat u licht in uw vaartuigen zult hebben?’ (Ether 2:23). In plaats van de broer van Jared precies te vertellen wat hij moest doen, vroeg de Heer hem om zelf een oplossing te vinden.
Zo is het in mijn leven ook gegaan. Soms geeft de Heer mij duidelijke instructies. Op andere momenten wacht Hij tot ik met mijn eigen ideeën bij Hem kom. In beide scenario’s is het van essentieel belang dat ik Hem bij het proces betrek. Vasten, bidden en met de Heer overleggen zijn noodzakelijke stappen voor iedereen die beslissingen over zijn of haar leven probeert te nemen.
Aan alle jongvolwassenen die willen weten wat hun doel is, geef ik deze raad: wend je tot de Heer voor persoonlijke openbaring. Lees regelmatig je patriarchale zegen. En wees bereid om de minder belangrijke dingen in je leven op te offeren als de Heer zegt dat Hij een groter doel voor je heeft.
Ik heb de Heer lief. Het evangelie is alles voor mij. Ik weet dat de Heer jouw potentieel ziet en je wil helpen om je goddelijke doel te bereiken.