Η δύναμη του παραδείγματος

Από τον Άγκιμ Ντέντα, Τίρανα, Αλβανία

Ήξερα ότι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να φέρω τη σύζυγό μου στην Εκκλησία ήταν μέσω του παραδείγματός μου. Όταν άλλαξα τη συμπεριφορά μου, εκείνη άρχισε να αισθάνεται το Πνεύμα του Θεού.

Μια μέρα καθ’ οδόν προς την εργασία μου, είδα δύο νέους άνδρες να κηρύττουν τον λόγο του Θεού στον δρόμο. Με σταμάτησαν και ρώτησαν αν ήθελα να μάθω περισσότερα για την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Εκείνη την εποχή, δεν ήξερα πού κατευθυνόταν η οικογένειά μου. Δεν είχαμε πνευματική πυξίδα για να βρούμε τον δρόμο μας.

Είχα πιει οινοπνευματώδη εκείνο το πρωί κι έτσι δεν θυμάμαι πολλά από αυτά που μου είπαν οι ιεραπόστολοι. Όμως μου έδωσαν ένα Βιβλίο του Μόρμον και ένα φυλλάδιο για τον Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, μαζί με τον αριθμό τηλεφώνου τους. Αργότερα εκείνη την ημέρα, άρχισα να διαβάζω. Κάτι άγγιξε την ψυχή μου, όταν διάβασα το Βιβλίο του Μόρμον και έμεινα έκπληκτος από το πώς ένα 14χρονο αγόρι θα μπορούσε να δει ένα τόσο σπουδαίο όραμα.

Έψαχνα την αλήθεια κι έτσι άρχισα να συναντώ τους ιεραποστόλους. Αφού έκανα τα περισσότερα μαθήματα, ήξερα ότι έπρεπε να βαπτισθώ. Όμως καθώς πλησίαζε η ημέρα της βάπτισής μου, κάναμε ένα μάθημα που ήταν δύσκολο να το ακούσω. Αυτό το μάθημα αφορούσε στον Λόγο Σοφίας.

Αυτό το μάθημα ήταν δύσκολο για μένα, διότι έπινα πολύ. Το εργασιακό περιβάλλον μου ήταν σκληρό. Όλοι όσοι εργάζονταν μαζί μου έπιναν, και έτσι έπινα κι εγώ. Συχνά έβγαινα και έπινα μετά τη δουλειά και γύριζα στο σπίτι αργά το βράδυ.

Όμως οι ιεραπόστολοι έκαναν σπουδαία δουλειά. Ακόμη τους αγαπώ γι’ αυτό. Με δίδαξαν ότι ο Θεός θέλει να είμαστε δυνατοί και ότι Εκείνος μας έδωσε τον Λόγο Σοφίας για να μας ευλογήσει. Η υπακοή σε αυτόν τον νόμο ήταν πραγματικά δύσκολη για μένα, αλλά σιγά-σιγά, άρχισα να τον τηρώ. Θυμάμαι να τηλεφωνώ στους ιεραποστόλους κάθε ημέρα, να τους ενημερώνω για την πρόοδό μου και να τους λέω ότι δεν ήπια εκείνη την ημέρα. Ήταν τόσο ευτυχείς με την πρόοδό μου.

Με τη βοήθειά τους, βαπτίσθηκα και εισήλθα στο ποίμνιο του Ιησού Χριστού. Αισθάνθηκα το Πνεύμα εκείνη την όμορφη ημέρα! Όμως ήμουν μόνος, όταν προσεχώρησα στην Εκκλησία. Ήθελα η οικογένειά μου να είναι μαζί μου.

Όταν μίλησα στη σύζυγό μου, Κλιρίμε, για την Εκκλησία, δεν ήθελε να ακούσει αρχικά. Ο παππούς της ανήκε σε διαφορετική θρησκεία και εκείνη αναρωτιόταν γιατί η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είχε έλθει καν στην Αλβανία. Ήξερα ότι ο μόνος τρόπος για να την φέρω στο Ευαγγέλιο ήταν μέσω του παραδείγματός μου. Μέσω των πράξεών μας, οι άνθρωποι μπορούν να δουν ποιοι είμαστε πραγματικά.

Η Κλιρίμε παρατήρησε αλλαγές σε μένα καθώς σταμάτησα το οινόπνευμα και άρχισα να γυρίζω στο σπίτι νωρίς από τη δουλειά. Λόγω των αλλαγών που έκανα, άρχισε να αισθάνεται το Πνεύμα του Θεού καθώς της έλεγα για την Εκκλησία. Δεν μπορώ να περιγράψω το χαρούμενο συναίσθημα που είχα, όταν μου είπε ότι μια μέρα θα βαπτιζόταν κι εκείνη. Σύντομα άρχισε να κάνει τα ιεραποστολικά μαθήματα που βοήθησα τους ιεραποστόλους να διδάξουν. Ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής, όταν όρισε ημερομηνία για τη βάπτισή της, έξι μήνες μετά τη βάπτισή μου.

Με το βάπτισμά της και το βάπτισμα των δύο παιδιών μας, όταν το καθένα τους έγινε οκτώ ετών, ένιωσα ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε μία παντοτινή οικογένεια. Όμως το βάπτισμα ήταν μόνον η αρχή. Για να προετοιμασθούμε να πάμε στον ναό, ξέραμε ότι έπρεπε να ακολουθήσουμε τον Θεό μέχρι τέλους της ζωής μας, τηρώντας τις εντολές, πηγαίνοντας στην εκκλησία, μεταλαμβάνοντας, υπηρετώντας σε κλήσεις, διαβάζοντας τις γραφές και μαθαίνοντας περισσότερα για τις διαθήκες και το σχέδιο σωτηρίας.

Η ημέρα που επισφραγισθήκαμε ως οικογένεια στον Ναό της Φρανκφούρτης στη Γερμανία ήταν άλλη μία όμορφη ημέρα. Στον ναό, κατάλαβα περισσότερα για το σχέδιο ευδαιμονίας που έχει ο Θεός μας για εμάς και αισθάνθηκα την αγάπη Του.

Ακόμη θυμάμαι τις υποσχέσεις που δώσαμε στον ναό η Κλιρίμε και εγώ. Όποτε κάτι πάει στραβά ή δυσκολευόμαστε, ο νους μου επιστρέφει σε εκείνες τις υποσχέσεις.

Ως οικογένεια προσπαθούμε να ζούμε σε αρμονία μεταξύ αλλήλων, διότι αυτό αισθανθήκαμε στον ναό. Κάθε φορά που σκέπτομαι τον ναό, αισθάνομαι ευτυχής και ευλογημένος. Ξέρω ότι ο Θεός υπάρχει και ότι μας αγαπά και θέλει να είμαστε ευτυχείς.