Κακοποίηση, Υιοθεσία – και Ίαση

Από την Μπριάουνα Π.

Η οικογένειά μου ήταν βίαιη και ασταθής, αλλά μέσω του Χριστού, έχω τώρα ελπίδα για τη μελλοντική μου οικογένεια.

Νέα ενήλικη κάθεται στο κρεβάτι και προσεύχεται

Μεγάλωσα σε ένα ασταθές περιβάλλον. Οι βιολογικοί γονείς μου με κακομεταχειρίζονταν και με παραμελούσαν και βίωσα πολλές μεγάλες δυσκολίες. Πάλεψα με το άγχος, τα προβλήματα με την εικόνα του σώματος, την ανορεξία και την κατά περίσταση κατάθλιψη που με κρατούσε αιχμάλωτη για χρόνια.

Οι βιολογικοί γονείς μου είχαν επισφραγισθεί στον ναό, αλλά λίγο αφότου βαπτίσθηκα στα οκτώ, άρχισαν να απομακρύνονται από την Εκκλησία. Και όσο πιο μακριά απομακρύνονταν από τις διαθήκες τους, τόσο χειρότερη γινόταν η κατάστασή μας.

Στα 14, φρόντιζα τον αυτιστικό αδελφό μου και τη μητέρα μου. Ήμουν χαμένη και εκτός ελέγχου. Μίσησα τον εαυτό μου και την κατάστασή μου, και πίστευα ότι η ζωή μου δεν θα άλλαζε ποτέ.

Όμως τότε συνέβη ένα θαύμα. Η βιολογική μητέρα μου συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να με φροντίζει, και κάλεσε τον αδελφό της στη Σιγκαπούρη για να τον ρωτήσει αν θα με υιοθετούσε. Με γεμάτες βαλίτσες και δακρυσμένα μάτια, επιβιβάσθηκα σε ένα αεροπλάνο για να ξεκινήσω μια νέα ζωή – μια ζωή χωρίς κακοποίηση. Όμως η προσαρμογή στην οικογένεια που με υιοθέτησε και σε έναν νέο πολιτισμό ήταν δύσκολα και πάλευα να προχωρήσω μπροστά.

Οι θετοί γονείς μου έκαναν ό,τι μπορούσαν για να με βοηθήσουν. Είδα ψυχαναλυτές και ιατρούς. Άρχισα επίσης να πηγαίνω στην εκκλησία ξανά, αλλά η μάθηση περί ενός Επουράνιου Πατέρα που με αγαπά και έχει έναν σκοπό για εμένα ήταν δύσκολη, επειδή δεν το πίστευα ύστερα από όλα όσα είχα υποστεί.

Δεν ήμουν ευτυχισμένη. Δεν ήξερα πώς να θεραπευθώ από το παρελθόν και εξακολουθούσα να νιώθω απελπισμένη για το μέλλον.

Επιθυμία για θεραπεία

Μια μέρα, σκεπτόμουν πόσο σύντομη είναι η θνητότητα. Δεν ήθελα να περάσω τη ζωή μου με δυστυχία. Έπρεπε να μάθω από τις δοκιμασίες μου, να εφαρμόσω τις αρχές του Ευαγγελίου που είχα διδαχθεί και να προσκαλέσω τον Χριστό στη ζωή μου.

Έκανα ένα άλμα πίστεως και άρχισα να γονατίζω και να ζητώ από τον Επουράνιο Πατέρα κάθε μέρα τη δύναμη να συγχωρήσω τους βιολογικούς γονείς μου, να μετατρέψω τον φόβο μου σε πίστη, να βρω ίαση και ευτυχία και να αναγνωρίσω την αγάπη στη ζωή μου. Πήγα στο ινστιτούτο και άρχισα να μελετώ τις γραφές και να εφαρμόζω ευαγγελικές αλήθειες στη ζωή μου.

Πράγματι επιζήτησα τη θεραπευτική δύναμη του Ιησού Χριστού και την Εξιλέωσή Του. Και με την πάροδο του χρόνου, η ζωή μου άρχισε να αλλάζει. Καθώς ήμουν υπομονετική, έλαβα θεραπευτική και φαρμακευτική αγωγή, και γέμιζα τη ζωή μου με το Πνεύμα κάθε μέρα και άρχισα να θεραπεύομαι: ένιωθα λιγότερο κλειστή στον εαυτό μου και περισσότερο σαν τον εαυτό μου. Ένιωθα ασφαλής. Υπηρετούσα άλλους. Αγαπούσα, συγχωρούσα και δεχόμουν τον εαυτό μου. Έκανα υγιείς, στοργικές σχέσεις. Άρχισα να αισθάνομαι την αγάπη του Επουράνιου Πατέρα για μένα. Και για πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα αληθινή χαρά.

Ο Χριστός προσφέρει ελπίδα για το μέλλον μας

Δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν μου, αλλά όπως λέει το Διδαχή και Διαθήκες 122:7: «Όλα τούτα θα [μ]ου δώσουν εμπειρία, και θα είναι για το καλό [μ]ου». Τώρα ξέρω ότι ο Σωτήρας με στήριξε στους αγώνες μου. Παρ’ όλα αυτά, έχω αναπτυχθεί πνευματικώς τόσο πολύ λόγω της επιθυμίας μου να αλλάξω και επειδή εξακολουθώ να στρέφομαι σε Εκείνον.

Εάν βρίσκεστε σε δύσκολη οικογενειακή κατάσταση, να γνωρίζετε ότι έχετε έναν Πατέρα στους Ουρανούς ο οποίος σας γνωρίζει και σας αγαπά και θα ανοίξει τις θύρες για ένα λαμπρό μέλλον. Πριν υιοθετηθώ, έλεγα στον εαυτό μου ότι οι συνθήκες της ζωής μου δεν θα άλλαζαν ποτέ και ότι δεν θα παντρευόμουν ούτε θα έκανα ποτέ παιδιά, διότι φοβόμουν ότι θα υπέφεραν όπως εγώ. Όμως έχω μάθει ότι όποιες δυσκολίες κι αν έχουμε βιώσει στην οικογένειά μας, καθώς επιζητούμε τον Χριστό, μπορούμε να οικοδομήσουμε το μελλοντικό μας σπίτι και τις αιώνιες οικογένειες με ελπίδα, ευαγγελικές αλήθειες και αγάπη.

Όπως δίδαξε ο Πρεσβύτερος Κλαρκ Γκίλμπερτ των Εβδομήκοντα: «Όλοι… ξεκινούμε από ένα διαφορετικό σημείο εκκίνησης, με διαφορετικά χαρίσματα στη ζωή. Μερικοί γεννιούνται με υψηλά σημεία εκκίνησης, όλο ευκαιρίες. Άλλοι αντιμετωπίζουν… καταστάσεις που είναι δύσκολες… Στη συνέχεια, προχωρούμε κατά μήκος της ευθείας της προσωπικής μας προόδου. Το μέλλον μας θα καθοριστεί πολύ λιγότερο από το σημείο εκκίνησής μας και πολύ περισσότερο από την κλίση της ευθείας μας. Ο Ιησούς Χριστός βλέπει τις θεϊκές μας δυνατότητες ανεξάρτητα από το πού εκκινούμε… Εκείνος θα κάνει ό,τι μπορεί για να μας βοηθήσει να στρέψουμε την ευθεία μας προς τους ουρανούς»¹.

Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες σας, υπάρχει ελπίδα και ίαση που βρίσκονται στον Ιησού Χριστό! Είναι μαζί σας και θα σας οδηγήσει σε ειρήνη και χαρά καθώς Τον επιζητείτε – πάντοτε.