«Όταν η χρόνια ασθένεια έρχεται στον δρόμο σας», Λιαχόνα, Ιαν 2023.
Γηράσκοντας με πίστη
Όταν η χρόνια ασθένεια έρχεται στον δρόμο σας
Η αντιμετώπιση των καθημερινών αντιξοοτήτων μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε τη συμπόνια, την ενσυναίσθηση και την ανθεκτικότητα.
Προτού αποβιώσει από μία εξουθενωτική ασθένεια, η μητέρα μου συχνά χαμογελούσε και έλεγε: «Κανείς από εμάς δεν φεύγει από εδώ ζωντανός, οπότε ας αξιοποιήσουμε στο έπακρο αυτά που έχουμε».
Αυτό συνέβαινε στις καλές της ημέρες. Και στη ζωή της είχε πολλές καλές ημέρες.
Όμως είχε επίσης ημέρες που δεν ήταν τόσο εύθυμες. Εκείνες τις ημέρες έλεγε: «Πάρε ό,τι σου τύχει και δες αν μπορείς ακόμη να κάνεις κάτι καλό στον κόσμο».
Παγκοσμίως, οι άνθρωποι ζουν πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν1. Όμως μολονότι ζούμε περισσότερο, είναι επίσης πιο πιθανόν να αναπτύξουμε μία χρόνια ασθένεια: διαβήτη, Πάρκινσον, καρκίνο, κατάθλιψη, Αλτσχάιμερ και ο κατάλογος συνεχίζεται. Επομένως, όταν έλθει μια χρόνια ασθένεια στον δρόμο σας, πώς θα πρέπει να ανταποκριθείτε;
Προχωρήστε με πίστη
«Αντιμετωπίστε την κατάσταση, αν και δεν ξέρετε τι θα φέρει το μέλλον» λέει ένας αδελφός που εξαναγκάστηκε να πάρει άδεια αναπηρίας καθώς η σύζυγός του επιστρέφει στην εργασία για να υποστηρίξει την οικογένειά τους. Πιστεύει ότι πολύ συχνά προσπαθούμε να φανούμε χαρούμενοι, ακόμη και σε στενάχωρες συνθήκες που μας εμποδίζει να επεξεργασθούμε τα συναισθήματά μας ή να βελτιώσουμε τη στάση μας. «Αντί να προχωρήσουμε με πίστη, μένουμε στάσιμοι καθώς περιμένουμε ένα θαύμα ή παραπονιόμαστε, όταν κάποιο δεν έρχεται» λέει. Αντιμετωπίζει την κατάσταση ακούγοντας τις γραφές και τις ομιλίες της γενικής συνελεύσεως, και μιλώντας με τους φίλους και την οικογένειά του στο τηλέφωνο.
«Είναι η καθημερινότητα αυτό που μπορεί να με πάρει από κάτω» λέει μία αδελφή της οποίας ο σύζυγος έχει χρόνια ασθένεια. «Η υγεία του συζύγου μου ποτέ δεν θα βελτιωθεί. Αυτό το αποδέχομαι. Όμως η αγγαρεία όλων των καθημερινών, ταπεινών καθηκόντων είναι ψυχικά, σωματικά και πνευματικά εξαντλητική». Εκτιμά τις επισκέψεις από αδελφές που τελούν διακονία. «Όταν περνούν από το σπίτι, πραγματικά αυτό μου φτειάχνει την ημέρα».
«Μερικές φορές, η σύζυγός μου κι εγώ ξεχνούμε πράγματα και γινόμαστε ευερέθιστοι μεταξύ μας» λέει ένας άλλος ηλικιωμένος αδελφός. «Νιώθουμε απογοητευμένοι που είμαστε τόσο επιλήσμονες, και μετανιώνουμε εκ των υστέρων για τα λόγια γεμάτα θυμό που λέμε ο ένας στον άλλον». Έχουν μάθει να γράφουν σημειώματα για να τους βοηθούν να θυμούνται. Επιτρέπουν ο ένας στον άλλον να ηρεμήσει πριν μιλήσει. «Και» λέει «έχουμε μάθει ακόμη περισσότερο τη σπουδαιότητα να λέμε “Ευχαριστώ” και “Σε αγαπώ”».
Ένα άλλο μεγαλύτερο σε ηλικία ζευγάρι τα έβγαζε πέρα με σταθερό εισόδημα μέχρι που η τιμή των φαρμάκων τους διπλασιάσθηκε. Χάρη στα μέλη της οικογένειας και τον τομέα τους, οι ανάγκες τους καλύφθηκαν. «Στην αρχή ντρεπόμασταν να ζητήσουμε βοήθεια, ειδικά από τα παιδιά μας» είπε ο αδελφός. «Όμως όλοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν».
Λεπτομέρεια από το He Healed Many of Diverse Diseases [Θεράπευσε πολλές διαφορετικές ασθένειες], υπό J. Kirk Richards, δεν επιτρέπεται η αντιγραφή
Προτάσεις και παρατηρήσεις
Ορίστε ορισμένες προτάσεις και παρατηρήσεις από εκείνους που αντιμετωπίζουν χρόνιες ασθένειες:
-
Όσοι στρέφονται προς τον Σωτήρα θα βρουν ελπίδα. «Σκέφθηκα ότι κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι περνούσα» λέει ένας αδελφός με σύνδρομο χρονίας κοπώσεως. «Τότε, μια Κυριακή, ενώ μετελάμβανα, συνειδητοποίησα ότι ο Σωτήρας καταλάβαινε τα δεινά μου. Ήξερα ότι μπορούσα να υπομείνω πλησιάζοντάς Τον». (Βλ. Άλμα 7:11-12, Διδαχή και Διαθήκες 121:8, 122:8.)
-
Η συμπόνια αυξάνεται σε εκείνους που «υπομ[ένουν] σωστά» (Διδαχή και Διαθήκες 121:8). «Σε ποιον προσβλέπουμε, σε ημέρες θλίψης και καταστροφής, για βοήθεια και παρηγοριά;… Είναι άνδρες και γυναίκες που έχουν υποφέρει και από την εμπειρία τους στα δεινά δημιουργούν τα πλούτη της ενσυναίσθησης και της συμπαθείας τους ως ευλογία σε όσους είναι τώρα σε ανάγκη. Θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό, αν δεν είχαν υποφέρει οι ίδιοι;»2
-
Μία μέρα τη φορά. «Πριν από μερικά χρόνια, ο πόνος ήταν τόσο σφοδρός, που δεν μπορούσα να τον ανθέξω περισσότερο. Άρχισα να αισθάνομαι τάσεις αυτοκτονίας» λέει μία αδελφή που υποφέρει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Εισήχθη στη μονάδα ψυχικής υγείας σε ένα νοσοκομείο. Κατά τη διάρκεια της παροχής συμβουλών, το σύνθημά της δεν έγινε απλώς «υπομείνετε μέχρι τέλους» (Νεφί Α΄ 22:31) αλλά αντιθέτως «υπομείνετε μέχρι τέλους των ημερών».
-
Αναπτύξτε νέα ενδιαφέροντα και βρείτε νέους τρόπους να υπηρετήσετε. Αντί να θρηνείτε για αυτό που δεν μπορείτε πλέον να κάνετε, ανακαλύψτε νέα ενδιαφέροντα. Μία αδελφή με σκλήρυνση κατά πλάκας ανεκάλυψε ότι δεν μπορούσε να κάνει πράγματα που της άρεσαν πριν, όπως η ιππασία ή το σόφτμπολ. Αντιθέτως, έμαθε καλλιγραφία. Τώρα χρησιμοποιεί το προσφάτως ανεπτυγμένο ταλέντο της για να δημιουργεί φανταχτερά χειρόγραφα του Βιβλίου του Μόρμον για την οικογένειά της.
Όταν η χρόνια ασθένεια γίνεται γεγονός της ζωής, είναι πράγματι μία δυσκολία. Όμως με πίστη, ελπίδα εν Χριστώ και με την επιθυμία να εξακολουθήσουμε να υπηρετούμε, η αντιμετώπιση των καθημερινών αντιξοοτήτων μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτυχθεί η συμπόνια, η ενσυναίσθηση και η ανθεκτικότητα.
Ο συγγραφέας ζει στη Γιούτα των Η.Π.Α.