‘Jezus Christus is onze Heiland’, Liahona, april 2023.
De wonderen van Jezus
Jezus Christus is onze Heiland
Ik getuig dat Jezus Christus met zijn herrijzenis en de herstelling van zijn evangelie iedereen de kans biedt om door de sluier van de dood in de tegenwoordigheid van zijn Vader te komen.
Hij is verrezen, Greg K. Olsen, kopiëren niet toegestaan
‘Waarom huilt u?’ vroeg de verrezen Heiland aan Maria Magdalena terwijl ze bij het lege graf stond.
Ze antwoordde: ‘Mijnheer, als u Hem weggedragen hebt, zeg mij dan waar u Hem neergelegd hebt en ik zal Hem weghalen.’
‘Maria’, zei Jezus.
‘Rabboeni’, antwoordde ze toen ze de Meester herkende. (Zie Johannes 20:15–16.)
Zijn opstanding is een van de zorgvuldigst vastgelegde gebeurtenissen in de geschiedenis. We lezen over zijn verschijning aan Maria en later aan zijn apostelen in de bovenzaal (zie Lukas 24:36–43), aan vijfhonderd broeders tegelijk (zie 1 Korinthe 15:6), aan de menigte van vijfentwintighonderd in het land Overvloed (zie 3 Nephi 11:7–17), en aan Joseph Smith in onze bedeling.1
Het is ook de belangrijkste gebeurtenis in de hele geschiedenis.
Tijdens zijn aardse bediening wekte Jezus Christus de zoon van een weduwe (zie Lukas 7:11–15), de dochter van Jaïrus (zie Markus 5:38–42) en zijn vriend Lazarus (zie Johannes 11:39–44) op uit de dood. En toen, aan het eind van zijn aardse bediening, dankzij de macht die God de Vader Hem had gegeven, wekte Jezus Zichzelf op.
‘Breek deze tempel af,’ had hij over zijn lichaam gezegd, ‘en in drie dagen zal Ik hem laten herrijzen’ (Johannes 2:19; cursivering toegevoegd).
Hij zei ook: ‘Daarom heeft de Vader Mij lief, omdat ik Mijn leven geef om het opnieuw te nemen.
‘Niemand neemt het Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf; Ik heb macht het te geven, en heb macht het opnieuw te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen’ (Johannes 10:17–18; cursivering toegevoegd).
De opstanding van de Heiland was de uiteindelijke overwinning, het ultieme wonder,2 gewrocht uit voorsterfelijke ordening, onbeschrijflijke kwelling en goddelijke macht uit de hemel. Uit die ondoorgrondelijke macht, die door de liefde, alwetendheid en almacht van zijn Vader mogelijk was gemaakt, werd Jezus Christus de ‘Eersteling’ (1 Korinthe 15:23) van de opstanding.
Wat de opstanding voor ons betekent
Ik ben dankbaar dat ik die zaterdag in 2005 thuis was. Mijn eerste vrouw, Dantzel, en ik hadden onze huishoudelijke karweitjes gedaan en besloten ons een moment te ontspannen. We gingen even zitten, hielden elkaars hand vast en keken naar een tv-programma.
Binnen enkele ogenblikken gleed Dantzel plotseling en onverwacht in alle rust de eeuwigheid in. Mijn pogingen om haar te reanimeren waren vruchteloos. Ik werd door shock en verdriet overmand. De vrouw die bijna zestig jaar mijn beste vriendin was geweest, was er niet meer.
Tien jaar eerder was een van mijn dochters aan kanker overleden. Ze was toen pas 37. In 2019 verloor ik een andere lieve dochter aan die afschuwelijke ziekte. Wendy was pas 67.
Op die momenten van verlies was ik zo dankbaar voor mijn getuigenis van de Heer, Jezus Christus. In zijn overwinning op het graf zien we de belofte van onze eigen opstanding.
Kom tot Mij, Eva Timothy
Na zijn opstanding zei de Heiland: ‘Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde’ (Mattheüs 28:18). Die macht omvat de sleutels van de opstanding. Ik weet dat Hij die sleutels zal gebruiken om Dantzel, Emily en Wendy op te wekken, net zoals Hij die sleutels zal gebruiken om de rest van de mensheid op te wekken.
Voor Gods kinderen betekent de opstanding dat ouderdom, aftakeling en vergankelijkheid tot het verleden behoren. ‘Dit sterfelijke zal onsterfelijkheid aandoen’ (Mosiah 16:10) en ‘de geest en het lichaam zullen opnieuw worden verenigd in hun volmaakte gedaante’ (Alma 11:43).
De opstanding maakt ook een andere hereniging mogelijk – de hereniging van het gezin. We leven in liefde samen, dus huilen we als een dierbare overlijdt (zie Leer en Verbonden 42:45). Maar net als Maria Magdalena kunnen onze tranen van verdriet in tranen van vreugde veranderen als we vanuit het perspectief van een eeuwig gezin naar de toekomst kijken.
Op grond van het nieuw en eeuwigdurend verbond van het evangelie trouwen we voor tijd en eeuwigheid in de tempel. Als we de verbonden naleven die we daar sluiten en de beloften van de Heer aan zijn verbondsvolk indachtig zijn, verliezen we onze angst voor de dood. In plaats daarvan kijken we vol blijdschap uit om met onze dierbaren in Gods tegenwoordigheid terug te keren.
Het celestiale huwelijk is het verbond van de verhoging. De belofte van de Heer aan hen die zo zijn gehuwd, luidt dat ze ‘in de eerste opstanding [zullen] voortkomen […] en tronen, koninkrijken, prinsdommen en machten, heerschappijen […] beërven […] op weg naar hun verhoging en verheerlijking in alle dingen’ (Leer en Verbonden 132:19).
De doeleinden van de schepping, de val en de verzoening komen in de tempel samen. De wereld heeft die geruststellende woorden nodig. Daarom vergaderen we Israël.
Voorbereiding op onze eeuwige toekomst
Het overlijden van Dantzel en mijn dochters herinnert me aan een belangrijk beginsel: ‘Dit leven is de tijd voor de mens om zich erop voor te bereiden God te ontmoeten; ja, zie, de dag van dit leven is de dag voor de mens om zijn arbeid te verrichten’ (Alma 34:32).
Dantzel had zich haar hele leven voorbereid op de terugkeer naar haar hemelse thuis. Ze wist dat haar tijd op aarde van grote waarde was. Ze leefde alsof elke dag haar laatste kon zijn.
Job vroeg: ‘Als een man gestorven is, zal hij dan weer levend worden?’ (Job 14:14.) Dankzij de verzoening van Jezus Christus is het antwoord op Jobs vraag een eenduidig ja! We zullen opstaan. De vraag die ieder van ons moet beantwoorden, is: ‘Zal ik na mijn opstanding in staat zijn om in de tegenwoordigheid van God te wonen?’
Sommige kinderen van God leven alsof ze niet van plan zijn te sterven. Anderen leven alsof ze niet verantwoordelijk zijn voor hun daden. Nemen we beslissingen voor de eeuwigheid of alleen voor vandaag? We kunnen de vergankelijke dingen van de wereld geen prioriteit geven en denken dat we voorbereid zijn op de eeuwige dingen van de volgende wereld.
Sommigen van ons zullen een lang leven leiden; anderen zullen een kort leven leiden. Lang of kort, onze dagen zijn geteld. De dood is een noodzakelijk onderdeel van onze eeuwige voortgang en van de volheid van vreugde die trouwe heiligen ten deel valt. Als we ons bestaan vanuit een eeuwig perspectief beschouwen, begrijpen we dat de dood een barmhartig onderdeel van het heilsplan is. Zij is de poort naar Gods tegenwoordigheid.
De dood is alleen vroegtijdig als we onvoorbereid zijn om God te ontmoeten. Daarom moeten we ons voorbereiden.
Dat doen we door ons op de Heiland en zijn evangelie te concentreren.
We bereiden ons voor door geloof te oefenen, door bekering ‘het zoenbloed van Christus’ (Mosiah 4:2) toe te passen, ons te laten dopen en de gave van de Heilige Geest te ontvangen.
We bereiden ons voor door ons in de heilige tempel te laten begiftigen en verzegelen.
We bereiden ons voor door verstand boven begeerte te stellen en goed voor ons lichaam te zorgen, zodat we het ‘in zuivere staat aan God in het celestiale koninkrijk’ kunnen presenteren.3
We bereiden ons voor door christelijke eigenschappen te ontwikkelen en God en onze naasten lief te hebben (zie Mattheüs 22:37–40).
We bereiden ons voor door onze verbonden na te leven, God in ons leven te laten zegevieren, Israël aan beide zijden van de sluier te vergaderen en tot het einde van ons leven te volharden.
Jezus verschijnt aan de vijfhonderd mensen, Grant Romney Clawson
Apostolisch getuigenis
Bij de dood van de Heiland beefde de aarde, scheurden de rotsen, gingen de graven open en scheurde het voorhangsel van de tempel in Jeruzalem ‘in tweeën, van boven tot beneden’ (Mattheüs 27:51; zie ook Markus 15:38; Lukas 23:45).
Het voorhangsel scheidde het heilige der heiligen, dat de tegenwoordigheid van God symboliseerde, van de rest van de tempel. Alleen op de Grote Verzoendag kon de presiderende hogepriester door het voorhangsel gaan en het bloed van een zondoffer sprenkelen om de zonden van heel Israël te verzoenen.
Toen Jezus Christus zijn bloed vergoot, verrichtte Hij de laatste, ‘oneindige verzoening’ (2 Nephi 9:7) en vervulde Hij de wet. Het gescheurde voorhangsel van de tempel symboliseerde dat de grote Hogepriester door de sluier van de dood was gegaan, in de tegenwoordigheid van zijn Vader was gekomen en voor alle mensen de mogelijkheid had geschapen om ook door de sluier Gods eeuwige tegenwoordigheid te betreden.4
Met mijn broeders in het Eerste Presidium en het Quorum der Twaalf Apostelen getuig ik dat die hemelse belofte zal worden ingelost.
Ik getuig dat wij ‘door de verzoening van Christus en de kracht van zijn opstanding [kunnen hopen] tot het eeuwige leven te worden opgewekt, en wel wegens [ons] geloof in Hem volgens de belofte’ (Moroni 7:41).
Ik getuig dat door het wonder van de opstanding en verzoening van de Heiland ‘elke knie [zich zal] buigen en elke tong Hem in aanbidding [zal] loven. Ieder van ons zal voor Hem staan om door Hem te worden geoordeeld naar onze werken en de verlangens van ons hart.’5
Mogen wij ons op die heerlijke dag voorbereiden.