‘Angela’s kleine zonnebloemen’, Liahona, april 2023.
Onder heiligen der laatste dagen
Angela’s kleine zonnebloemen
Ik ben dankbaar voor de influisteringen van de Heilige Geest, waardoor ik ben gaan begrijpen dat God zich bewust is van zijn kinderen.
Illustratie, Dilleen Marsh
Op een zaterdagavond in 2009 zaten mijn zendingscollega, zuster Alison Vevea, en ik in een kerkgebouw naar de algemene ZHV-bijeenkomst te kijken. Ik dacht aan Angela, een vrouw die we op haar doop aan het voorbereiden waren.
Twee jaar eerder was Angela’s zoon omgekomen. Angela was werkloos en, hoewel ze zich verheugde op haar doop, vaak eenzaam en depressief. Vóór de uitzending hadden zuster Vevea en ik om inspiratie gebeden, zodat we Angela konden helpen.
Toen president Henry B. Eyring sprak, kreeg ik het gevoel dat ik Angela iets moest geven. Maar wat? De Geest zei toen tegen me: ‘Angela heeft bloemen nodig.’ Bijna onmiddellijk vertelde president Eyring een verhaal over een vrouw die de ingeving kreeg om tulpen naar een ZHV-zuster te brengen.1 Zijn verhaal bevestigde dat Angela om wat voor reden dan ook bloemen nodig had.
Na de uitzending vertelde ik mijn collega wat de Geest me had ingefluisterd. Zonder aarzeling reden we naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Uit het beperkte bloemenassortiment van de winkel pakte ik een boeket met madeliefjes.
‘Ik weet het niet’, zei zuster Vevea. ‘Wat vind je van die zonnebloemen?’
Ik wees haar op het prijskaartje, maar mijn collega drong aan. ‘Ik heb echt het gevoel dat we de zonnebloemen moeten kopen’, zei ze.
Minuten later stonden we op Angela’s veranda, met zonnebloemen in de hand. Ik kan me niet meer herinneren hoe we elkaar aan de deur hebben begroet. Ik herinner me alleen nog Angela’s tranen.
Angela legde uit dat ze al haar kinderen ‘kleine zonnebloemen’ noemde. Telkens als ze het graf van haar zoon bezocht, legde ze zonnebloemen bij zijn grafsteen neer. Maar de dag daarvoor was ze met lege handen gegaan. Hoewel ze naar verschillende winkels was gegaan, hadden ze nergens zonnebloemen gehad. Met ons geschenk was ze van plan om de volgende dag terug naar de begraafplaats te gaan om haar traditie voort te zetten.
Die avond had de Geest mijn collega en mij bij monde van president Eyring geïnspireerd om Angela een boodschap van liefde van onze hemelse Vader over te brengen. Ik ben dankbaar voor de influisteringen van de Heilige Geest. Ze hebben me al vroeg in mijn zending duidelijk gemaakt dat God zijn kinderen kent en dat Hij altijd klaarstaat om ons met zijn werk te helpen.