‘Ware woorden’, Liahona, maart 2024.
Geloofsportret
Ware woorden
Ik had veel vragen, maar mijn verloofde en de kerk hielpen me de antwoorden te vinden.
Foto’s ter beschikking gesteld door de auteur
Ik ben in een niet-christelijke cultuur in Taiwan opgegroeid en niet godsdienstig opgevoed. Ik geloofde wel in God, maar ik wist niets over Jezus Christus. Mijn carrière en drukke sociale leven waren mijn godsdienst. Daarbij dronk en rookte ik veel. Ik dronk ook veel koffie en thee. Dat maakt allemaal deel uit van onze bedrijfscultuur.
Dankzij mijn verloofde en zijn familie leerde ik De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen kennen. Chase was Amerikaan. Hij was in de kerk opgegroeid en op zending geweest, maar was op dat moment niet actief in de kerk. Zijn oudste zoon bereidde zich echter op een zending voor en Chase steunde die beslissing.
Tijdens de COVID-19-lockdown woonden we bij de ouders van Chase thuis de avondmaalsdienst bij, die werd opgenomen in hun kerkgebouw. Na de toespraken zegenden en bedienden de twee zoons van Chase het brood en water.
Ik had veel vragen. Mijn verloofde beantwoordde elke vraag geduldig. Wie was Jezus? Wat was dat gevoel in mijn hart dat ik tijdens elke kerkbijeenkomst had? Zo’n gevoel had ik nog nooit gehad. Wat symboliseerden het brood en het water? Waarom kwamen er tranen in me op als ik van het avondmaal nam? Wat was die vrede die ik voelde?
Op een avond vond ik een website in mijn moedertaal met informatie over Jezus en zijn leven. De volgende dag vertelde ik de moeder van mijn verloofde dat ik wist wie Jezus was en dat ik in Hem geloofde.
Op een zondag kwam de bisschop bij ons thuis omdat de oudste zoon van Chase zijn jongere broer tot priester kon ordenen. Toen de oudere zoon zijn handen op het hoofd van zijn broer legde, kon ik niet stoppen met huilen. Ik had zo’n sterke emotie in mijn hart dat ik de tranen niet kon tegenhouden. Later legde mijn verloofde uit dat ik de Heilige Geest voelde en dat hij die ook voelde.
Ik zag dat mijn verloofde weer van zijn kerk begon te houden. Op de een of andere manier wist ik dat alles wat ik voelde te maken had met God en iets dat waar was. Ik voelde een liefde die ik nog nooit had gevoeld.
‘Ik riep God aan’
Mijn toeristenvisum eindigde, dus ik moest terug naar Taiwan. In de daaropvolgende maanden miste ik wat ik had gevoeld. Ik voelde een tijdje wanhoop en duisternis. Die gevoelens waren zo overweldigend dat ik het wilde opgeven. Ik wist niet echt hoe ik moest bidden, maar ik riep God aan en vertelde Hem alles wat ik voelde en dacht. Ik kreeg een vredig gevoel – hetzelfde gevoel dat ik had toen ik thuis de kerkdienst bijwoonde. Ik wist dat het de Heilige Geest was. Hij kalmeerde me.
Daarna stuurde mijn verloofde de zendelingen naar me toe om me te onderwijzen. Ik zei dat ik al wist dat het herstelde evangelie waar was en dat ik begreep hoe de Heilige Geest voelt. Maar ik was bang dat het moeilijk voor me zou zijn om roken, koffie en thee op te geven.
Ik ging naar de kerk, las het Boek van Mormon en sprak drie of vier keer per week met de zendelingzusters af. Uiteindelijk hielp de Heilige Geest me te stoppen met roken, en koffie en thee drinken.
Mijn jeugdvriendin zag dat ik van week tot week veranderde. Ik nodigde haar uit voor mijn afspraken met de zendelingen. Bij het luisteren voelde zij ook de Heilige Geest en kreeg ze een getuigenis. Toen de COVID-19-crisis tot bedaren kwam, kon mijn verloofde, die inmiddels weer actief in de kerk was, eindelijk naar Taiwan komen. We trouwden en hij doopte me. Ik was een nieuw mens.
Zuster Weiling Chen Canfield (Winnie) met de zendelingzusters en wijkleden die haar onderwezen en begeleidden. ‘We praten nog steeds elke week en werken samen in mijn nieuwe roeping in de ZHV’, zegt ze.
Mijn levenslange vrienden en zakenrelaties, onder wie enkele bankiers en effectenmakelaars, zeiden dat ik er anders en gelukkiger uitzag. Ik nodigde ze voor mijn doop uit, en ze kwamen. Ze vertelden me achteraf dat ze iets voelden wat ze nog nooit eerder hadden gevoeld.
Ik ben niet bang om anderen te vertellen wat ik over Jezus Christus weet en voel – dat waarvan ik weet dat het waar is. Ik weet dat ik een sterk getuigenis heb. Mensen die mij al mijn hele leven kennen, zien dat ook. Hun respect voor mijn geloof heeft er zelfs toe geleid dat zij tijdens zakendiners en andere bijeenkomsten niet meer roken en drinken. Dat is uniek in onze bedrijfscultuur.
Zuster Canfield en Jin Hua, een levenslange vriendin die door de bekering van zuster Canfield interesse in de kerk kreeg.
Ik ben niet bang om anderen mijn getuigenis te laten zien, horen en voelen. Ik geloof dat veel mensen die niet weten hoe ze God en Jezus Christus kunnen vinden, hetzelfde zullen voelen als ik, wanneer ze ware woorden horen. Ik sta altijd klaar om de woorden te delen die mijn leven hebben veranderd.