เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย

เอื้อมให้สูงกว่านี้

โดย ไมเคิล อาร์. มอร์ริส นิตยสารศาสนจักร

ผมสงสัยว่าทําไมเอมิลีหยุดเดินตามทางจนกระทั่งผมเห็นเธอเอื้อมออกไปหาเยาวชนหญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเธอ

เยาวชนหญิงสองคนที่มีผ้าปิดตาเดินอยู่ขณะจับเชือก

ภาพถ่ายโดยผู้เขียน

เมื่อภรรยาผมรับใช้เป็นประธานเยาวชนหญิงวอร์ดของเรา ในฤดูร้อนแต่ละครั้ง เธอจะชวนผมไปค่ายเยาวชนหญิงเพื่อช่วยทํากิจกรรมกลางแจ้ง ในช่วงระหว่างเข้าค่ายเมื่อเร็วๆ นี้ ผมช่วยเรื่องทางเดินเชือกที่เยาวชนหญิงเดินขณะใช้ผ้าปิดตา

ผู้ที่เดินบนเส้นทางนั้นต้องจับเชือกเส้นเล็กๆ ที่ทอดยาวจากต้นไม้ต้นหนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง หลังจากไปถึงต้นไม้แต่ละต้นแล้ว พวกเธอจะคลำที่รอบๆ ลำต้นของต้นไม้เพื่อหาเชือกที่นำไปสู่ต้นไม้ถัดไป เส้นทางนั้นมีพื้นที่ที่ยากลำบากสองสามแห่ง และมีทางตันด้วย ผมช่วยผู้เข้าร่วมถ้าพวกเธอสะดุดล้มหรือมีปัญหากับจุดยากๆ จุดใดจุดหนึ่งผ่านครึ่งทางของทั้งเส้นทาง

ณ จุดนั้น เชือกผูกกับต้นไม้ตามปกติ แต่เชือกที่นำไปสู่ต้นไม้ถัดไปนั้นอยู่สูงจากเชือกที่โยงเข้าไปถึงต้นไม้เพียงไม่กี่ฟุต เมื่อถึงจุดนั้นในเส้นทาง เหล่าเยาวชนหญิงจะเคยชินกับการควานไปรอบๆ บริเวณลำต้นของต้นไม้แต่ละต้นเพื่อหาเชือกเส้นถัดไปเท่านั้น แต่เมื่อพวกเธอพยายามหาเชือกที่อยู่สูงกว่า ผมบอกพวกเธอว่า “เอื้อมให้สูงกว่านี้”

เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ก่อนหน้าเธอ ไม่นานเยาวชนหญิงคนหนึ่งที่ชื่อเอมิลีหงุดหงิดขณะพยายามหาเชือกที่อยู่สูงกว่า หลังจากนั้นประมาณ 20 วินาที ผมกระซิบว่า “เอื้อมให้สูงกว่านี้” ไม่นานเอมิลีก็พบเชือก แต่แล้วเธอหยุดครู่หนึ่ง

แทนที่จะไปต่อ เอมิลีหันไปช่วยเหลือเกว็น เยาวชนหญิงที่อยู่ข้างหลังเธอ แล้วเอมิลีก็ค่อยๆ ยกมือของเกว็นขึ้นไปบนเชือกที่อยู่สูงขึ้นไปเพื่อที่เธอจะได้รู้ว่าจะหาเชือกเจอได้ที่ไหน จากนั้นเอมิลีเดินไปตามทางต่อ และเกว็นเดินตามไป

ท่าทีช่วยเหลือของเอมิลีนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ทำให้ผมนึกถึงความรับผิดชอบอันหนักหน่วงของเราในฐานะสานุศิษย์ของพระเยซูคริสต์ในการช่วยเหลือผู้อื่นตามเส้นทางพันธสัญญา ช่วยบุตรธิดาของพระผู้เป็นเจ้าเอื้อมให้สูงขึ้นและ “ยกมือที่อ่อนแรง” (หลักคําสอนและพันธสัญญา 81:5)

“ขณะที่เรายกผู้อื่น ตัวเราก็สูงขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน” เอ็ลเดอร์ดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟ ที่ปรึกษาที่สองในฝ่ายประธานสูงสุดในขณะนั้นได้สอนไว้ ท่านกล่าวด้วยว่า: “เมื่อเราเอื้อมออกไปเป็นพรให้ชีวิตผู้อื่น ชีวิตของเราได้รับพรเช่นกัน การรับใช้และการเสียสละเปิดหน้าต่างสวรรค์ ทําให้พรอันประเสริฐลงมาสู่เรา” (“ความสุข มรดกของท่าน,” เลียโฮนา, พ.ย. 2008, 149–150)